آيا پردازنده ی شما به کاشه L3 نياز دارد؟
مجهز کردن پردازنده هاي چند هسته اي با يک حافظه ی اختصاصي که مشترکاً توسط تمام هسته هاي موجود بر روي آن ها مورد استفاده قرار مي گيرد، کاملاً منطقي است. کاشه L3 سريع، در اين نقش مي تواند دسترسي به داده هايي که مکرراً مورد نياز هستند را شتابدهي نمايد. هسته ها تا حد امکان نبايد مجبور باشند به حافظه ی کندتر اصلي (RAM) دسترسي پيدا کنند.
اين وضعيت حداقل در تئوري صادق است. محصول اخير شرکت AMD در خانواده ی Athlon II X4 که اساساً يک Phenom II X4 فاقد کاشه L3 به حساب مي آيد. بطور جانبي به اين نکته اشاره دارد که کاشه ی سوم احتمالاً هميشه الزامي نخواهد بود. ما تصميم گرفتيم يک مقايسه ی شانه به شانه را با گزينه هايي از هر دو خانواده انجام داده و صحت اين مسئله را بررسي کنيم.
داده ها بر روي سطوح مختلف کاشه مي توانند بصورت انحصاري (Exclusivity) ذخيره شوند، به اين معني که هيچ نسخه ی ديگري از آن ها وجود نداشته باشد. شما به يک قطعه از داده ها در دو ساختار کاشه ی متفاوت نياز نداريد. بطور جايگزين، کاشه ها مي توانند در يک وضعيت فراگير ( Inclusive) عمل کنند، در حاليکه نگهداري داده هاي موجود در سطوح بالاتر کاشه (نزديک تر به هسته ی پردازنده) توسط سطوح پايين تر کاشه تضمين مي شود. پردازنده ی Phenom شرکت AMD با يک کاشه ی L3 از نوع Exclusive کار مي کند، در حاليکه اينتل از استراتژي کاشه ی Inclusive پيروي مي نمايد. پروتکل هاي وابستگي (Coherency) نيز مراقب نگهداري داده ها در بين سطوح متعدد کاشه، هسته ها و حتي پردازنده ها هستند.
مثال هايي از اين پيکربندي عبارتند از: Core15 و Core i7 با 32 کيلو بايت کاشه داده L1 شرکت پذير 8 مسيره و 32 کيلو بايت کاشه دستورالعمل L1 4 مسيره کار مي کنند. اينتل آشکارا مي خواهد دستور العمل ها بطور سريعتري قابل دسترسي باشند، در حاليکه موفقيت ها بر روي کاشه داده L1 نيز به حداکثر برسد. کاشه L2 اين پردازنده ها نيز Set- Associative مسيره است، در حاليکه کاشه L3 اينتل با پياده سازي شرکت پذيري 16 مسيره به منظور دستيابي به حداکثر موفقيت هاي کاشه، حتي هوشمندتر شده است.
با اينحال، AMD بر روي Phenom II X4 با يک کاشه L1 از نوع Set Associative 2 مسيره که تأخير پائين تري را ايجاد مي کند، استراتژي ديگري را دنبال مي نمايد. براي جبران Miss هاي احتمالي، اين کاشه به دو برابر ظرفيت حافظه مجهز مي باشد: 64کيلو بايت براي داده و 64 کيلو بايت براي دستورالعمل ها. کاشه L2 همانند طراحي اينتل از نوع Set Associative 8 مسيره است، اما کاشه L3 در طراحي AMDبا شرکت پذيري Set Associative 8 مسيره کار مي کند. بدون در نظر گرفتن کل معماري پردازنده، نمي توان در مورد هر يک از اين طراحي ها قضاوت نمود. بطور طبيعي، تنها نتايج مقايسه ها هستند که واقعاً به حساب مي آيند اما مقصود کلي از اين گردش فني، تأمين يک ايده ی کلي از پيچيدگي هاي پشت کاشه سازي چند سطحي است.
اولين کاشه اي که ما بين دو هسته به اشتراک گذاشته مي شد، کاشه ی L2 پردازنده ی Core 2 Duo بود. AMD تمام تلاش خود را به کار گرفته و پردازنده ی 4 هسته اي Phenom را از نقطه ی صفر طراحي کرد، در حاليکه اينتل يکبار ديگر تصميم گرفت تا دو die را در کنار يکديگر قرار داده (اين بار دو Core 2 دو هسته اي) و پردازنده هاي 4 هسته اي اقتصادي را ايجاد نمايد.
اولين پياده سازي ها صرفاً بيانگر يک سطح اضافي بودند، در حاليکه معماري هاي اخير کاشه ی L3 را بعنوان يک بافر بزرگ و اشتراکي داده بر روي پردازنده هاي چند هسته اي تأمين مي نمايد. شرکت پذيري بالا بر اين موضوع تأکيد دارد. جستجوي کمي طولاني تر در داخل حافظه ی کاشه بر دسترسي به حافظه ی کند سيستم توسط هسته هاي متعدد ارجحيت خواهد داشت. AMD اولين توليد کننده اي بود که کاشه ی L3 را بر روي يک محصول دسک تاپ يعني خانواده ی Phenom معرفي کرد. X4 65 Phenom نانومتري به 2 مگابايت کاشه ی L3 اشتراکي مجهز بود، در حاليکه Phenom X4 65 نانومتري امروزي با 6 مگابايت کاشه ی L3 اشتراکي عرضه مي شود. هر دو خانواده ی پردازنده ی Core i7 و Core I5 به 8 مگابايت کاشه ی L3 مجهز هستند.
براي مقايسه، ما از يک پردازنده ی Phenom II X4965 استفاده خواهيم کرد. موقعيت اين دو محصول نمي توانست متفاوت تر از اين باشد. Phenom II در حال حاضر مدل صدرنشين Black Edition شرکت AMD به حساب مي آيد، در حاليکه Athlon II X4 يک تراشه ی عمومي سطح پايين است.
با اينحال، اين دو پردازنده از نظر داخلي شباهت بسيار زيادي به يکديگر دارند. هسته هاي Athlon II X4 (و همچنين کاشه هاي L1 و L2 آن ها) کاملاً با پردازنده هاي Phenom يکسان هستند. AMD شرکت پذيري کاشه ها را نيز تغيير نداده است. در واقع، تنها دليلي که AMD تصميم گرفت کاشه ی Athlon II X4 را از کار بيندازد، براي اين بود که بتواند از die هايي که معتبر سازي آن ها بخاطر مشکلات کاشه ی L3 با شکست مواجه شده است بهره گيري نمايد (توجه داشته باشيد که اين موضوع تنها در مورد مدل هاي اوليه ی Athlon II X4 صادق است. با گذشت زمان، تعداد بيشتر و بيشتري از آن ها بر يک die پردازنده ی کاملاً متفاوت و اقتصادي تر متمرکز خواهد شد).
پردازنده:
AMD Phenom II X4 965 - ( 4/3 گيگاهرتزي، 45 نانومتري، TDP 140W)
- ) AMD Athlon II X4 620 6/2 گيگاهرتزي، 45 نانومتري، TDP95W)
مادربرد: Gigabyte MA790FXT-UD5P (چيپ ست AMD 790GX/SP750، سوکت AM3)
حافظه:
2- ماجول CorsairCM3X2G1600C9DHX 2 گيگابايتي (1600-DDR3)
ماجول Crucial BL12864BA1608.8SFB 1 گيگابايتي (1600-DDR3 در سرعت DDR3-1066 )
کارت گرافيک: Zotac GeForce GTX 260 با 896 مگابايت حافظه DDR3
درايو ديسک سخت: Western Digital VelociRaptor 300 گيگا بايتي (10000 دور در دقيقه، SATA/16،300 مگابايت کاشه)
درايو اپتيکال: LG GGW-H20L ( Blu-Ray, SATA/150)
منبع تغذيه: Silencer 750EPS12V 750 واتي از شرکت PC Power & Cooling
2- نرم افزار و درايورها
سيستم عامل: Windows Vista Enterprise x64 Service Pak 2
درايور چيپ ست AMD: Catalyst Control Center 9.4
حالا اگر پردازنده اي بدون يک کاشه ی L3 را انتخاب کنيد، يک مزيت قابل اندازه گيري در ميزان مصرف برق وجود خواهد داشت. کاشه به تنهايي نزديک به يک سوم قلمروي سيليکوني پردازنده را به خود اختصاص مي دهد. وقتي به سطوح مصرف برق پردازنده نگاه مي کنيد، اين موضوع کاملاً آشکار مي شود. AMD پردازنده ی Phenom II خود را در سطح TDP مابين 95 تا 140 وات رده بندي کرده است. در حاليکه Athlon II X4 يک تراشه ی 95 واتي است. حداکثر مصرف برق سيستم مجهز به Phenom II X4 965 در سرعت کلاک 4/3 گيگاهرتز به 226 وات رسيد، در حاليکه Athlon II X4 6/2 گيگاهرتزي در بالاترين سطح به 170 وات رسيد.
مصرف برق زمان بيکاري نيز با وضعيت مشابهي رو به رو است. ما 84 وات را براي Athlon II X4620 و 85 وات را براي همان سيستم که از يک Phenom II X4 965 استفاده مي کرد، اندازه گيري نموديم. در اين موارد، فناوري Cool,n,Quiet فعال بود که در نتيجه پردازنده ها مي توانستند ولتاژ و سرعت کلاک خود را تا سطح 800 مگاهرتز کاهش دهند. از آنجاييکه اکثر قسمت هاي پردازنده که مورد استفاده قرار نمي گيرند تا حدود زيادي خاموش شده اند، اندازه گيري مصرف برق زمان بيکاري تفاوت چنداني را مابين دو شرکت کننده ی ما نشان نمي دهد.
اگر پردازنده ی 4 هسته اي سطح پايين Athlon II X4 را با يک Phenom II X4 در همان سرعت کلاک تعويض نمائيد، نرخ فريم بر روي far Cry با تنظيمات متوسط تا 8 درصد افزايش خواهد يافت.
وضعيت در left 4 Dead تا حدودي متفاوت است. نرخ فريم با پردازنده ی مجهز به کاشه ی L3 تقريباً 20 درصد سريعتر است.
ايجاد PDF با Adobe Acrobat از Microsoft PowerPoint سود چنداني از کاشه ی L3 نمي برد.
WinRAR يک يوتيليتي شديداً حساس به حافظه است و به همين دليل براي تکميل وظيفه ی آزمايشي ما بر روي پردازنده ی Phenom II به 16 درصد زمان کمتري نياز داشت.
فيلترهاي نرم افزار کاربردي ی Adobe Photoshop CS4 از کاشه ی L3 پردازنده ی Phenom II سود نمي برند. سه ثانيه تفاوت در تکميل وظيفه ی آزمايشي ما تقريباً هيچ چيز نيست.
ظاهراً دو پردازنده ی ما براي Lame هيچ تفاوتي ندارند.
بطور کلي، تمايز اصلي عملکرد مابين Athlon II X4 و Phenom II X4 به سرعت کلاک آن ها مربوط مي شود. يک افزايش 200 مگاهرتزي ساده براي Athlon II X4 احتمالاً باعث خواهد شد تا با عملکرد يک Phenom II X4 انطباق پيدا کند (عليرغم کاشه ی L3 بزرگ 6 مگابايتي آن). با آگاهي از اين موضوع، شما مي توانيد مطمئن باشيد هرگز يک محصول Athlon II عرضه نخواهد شد که با سرعت هاي کلاک خانواده ی ممتاز Phenom II انطباق داشته و يا از آن ها بالاتر باشد.
ما بر اين باور هستيم که در نظر گرفتن حوزه هاي متفاوت بازاري که ما در اين مقايسه آن ها را بطور اجتناب ناپذيري محو کرديم، از اهميت بالايي برخوردار است. Phenom II با قيمت 150 تا 250 دلار خود يک محصول بالاتر از متوسط تا سطح بالا به حساب مي آيد، در حاليکه Athlon II X4 مخاطبين 100 دلاري را هدف قرار گرفته است. با اينحال، کاملاً آشکار است که Athlon II X4 ارزش فوق العاده اي را تأمين مي نمايد، خصوصاً براي کاربراني که مايل به اورکلاک پردازنده ی خود هستند.
در نهايت، بايد به اين نکته اشاره کنيم که اگر بخواهيد به بالاترين سطوح عملکردي دست پيدا کنيد، حافظه ی کاشه ی L3 کاملاً تأثير گذار خواهد بود. با سرعت کلاک 6/2 گيگاهرتز که ما آزمايش هاي مقايسه اي خود را در آن انجام داديم، اين تأثير احتمالاً چندان آشکار نبود اما در سرعت هاي کلاک 3 گيگاهرتزي و بالاتر، شاهد آن هستيم که Phenom II بسيار بهتر از Athlon II X4 پيشروي مي کند.
منبع:ماهنامه ی کامپیوتری بزرگراه رایانه، شماره ی 126
/ج
اين وضعيت حداقل در تئوري صادق است. محصول اخير شرکت AMD در خانواده ی Athlon II X4 که اساساً يک Phenom II X4 فاقد کاشه L3 به حساب مي آيد. بطور جانبي به اين نکته اشاره دارد که کاشه ی سوم احتمالاً هميشه الزامي نخواهد بود. ما تصميم گرفتيم يک مقايسه ی شانه به شانه را با گزينه هايي از هر دو خانواده انجام داده و صحت اين مسئله را بررسي کنيم.
کاشه چگونه کار مي کند؟
Cache Hit/Miss
Cache Write, Exclusivity, Coherency
داده ها بر روي سطوح مختلف کاشه مي توانند بصورت انحصاري (Exclusivity) ذخيره شوند، به اين معني که هيچ نسخه ی ديگري از آن ها وجود نداشته باشد. شما به يک قطعه از داده ها در دو ساختار کاشه ی متفاوت نياز نداريد. بطور جايگزين، کاشه ها مي توانند در يک وضعيت فراگير ( Inclusive) عمل کنند، در حاليکه نگهداري داده هاي موجود در سطوح بالاتر کاشه (نزديک تر به هسته ی پردازنده) توسط سطوح پايين تر کاشه تضمين مي شود. پردازنده ی Phenom شرکت AMD با يک کاشه ی L3 از نوع Exclusive کار مي کند، در حاليکه اينتل از استراتژي کاشه ی Inclusive پيروي مي نمايد. پروتکل هاي وابستگي (Coherency) نيز مراقب نگهداري داده ها در بين سطوح متعدد کاشه، هسته ها و حتي پردازنده ها هستند.
ظرفيت کاشه
شرکت پذيري
مثال هايي از اين پيکربندي عبارتند از: Core15 و Core i7 با 32 کيلو بايت کاشه داده L1 شرکت پذير 8 مسيره و 32 کيلو بايت کاشه دستورالعمل L1 4 مسيره کار مي کنند. اينتل آشکارا مي خواهد دستور العمل ها بطور سريعتري قابل دسترسي باشند، در حاليکه موفقيت ها بر روي کاشه داده L1 نيز به حداکثر برسد. کاشه L2 اين پردازنده ها نيز Set- Associative مسيره است، در حاليکه کاشه L3 اينتل با پياده سازي شرکت پذيري 16 مسيره به منظور دستيابي به حداکثر موفقيت هاي کاشه، حتي هوشمندتر شده است.
با اينحال، AMD بر روي Phenom II X4 با يک کاشه L1 از نوع Set Associative 2 مسيره که تأخير پائين تري را ايجاد مي کند، استراتژي ديگري را دنبال مي نمايد. براي جبران Miss هاي احتمالي، اين کاشه به دو برابر ظرفيت حافظه مجهز مي باشد: 64کيلو بايت براي داده و 64 کيلو بايت براي دستورالعمل ها. کاشه L2 همانند طراحي اينتل از نوع Set Associative 8 مسيره است، اما کاشه L3 در طراحي AMDبا شرکت پذيري Set Associative 8 مسيره کار مي کند. بدون در نظر گرفتن کل معماري پردازنده، نمي توان در مورد هر يک از اين طراحي ها قضاوت نمود. بطور طبيعي، تنها نتايج مقايسه ها هستند که واقعاً به حساب مي آيند اما مقصود کلي از اين گردش فني، تأمين يک ايده ی کلي از پيچيدگي هاي پشت کاشه سازي چند سطحي است.
سطوح کاشه
اولين کاشه اي که ما بين دو هسته به اشتراک گذاشته مي شد، کاشه ی L2 پردازنده ی Core 2 Duo بود. AMD تمام تلاش خود را به کار گرفته و پردازنده ی 4 هسته اي Phenom را از نقطه ی صفر طراحي کرد، در حاليکه اينتل يکبار ديگر تصميم گرفت تا دو die را در کنار يکديگر قرار داده (اين بار دو Core 2 دو هسته اي) و پردازنده هاي 4 هسته اي اقتصادي را ايجاد نمايد.
اولين پياده سازي ها صرفاً بيانگر يک سطح اضافي بودند، در حاليکه معماري هاي اخير کاشه ی L3 را بعنوان يک بافر بزرگ و اشتراکي داده بر روي پردازنده هاي چند هسته اي تأمين مي نمايد. شرکت پذيري بالا بر اين موضوع تأکيد دارد. جستجوي کمي طولاني تر در داخل حافظه ی کاشه بر دسترسي به حافظه ی کند سيستم توسط هسته هاي متعدد ارجحيت خواهد داشت. AMD اولين توليد کننده اي بود که کاشه ی L3 را بر روي يک محصول دسک تاپ يعني خانواده ی Phenom معرفي کرد. X4 65 Phenom نانومتري به 2 مگابايت کاشه ی L3 اشتراکي مجهز بود، در حاليکه Phenom X4 65 نانومتري امروزي با 6 مگابايت کاشه ی L3 اشتراکي عرضه مي شود. هر دو خانواده ی پردازنده ی Core i7 و Core I5 به 8 مگابايت کاشه ی L3 مجهز هستند.
Athlon II X4 و Phenom II X4
براي مقايسه، ما از يک پردازنده ی Phenom II X4965 استفاده خواهيم کرد. موقعيت اين دو محصول نمي توانست متفاوت تر از اين باشد. Phenom II در حال حاضر مدل صدرنشين Black Edition شرکت AMD به حساب مي آيد، در حاليکه Athlon II X4 يک تراشه ی عمومي سطح پايين است.
با اينحال، اين دو پردازنده از نظر داخلي شباهت بسيار زيادي به يکديگر دارند. هسته هاي Athlon II X4 (و همچنين کاشه هاي L1 و L2 آن ها) کاملاً با پردازنده هاي Phenom يکسان هستند. AMD شرکت پذيري کاشه ها را نيز تغيير نداده است. در واقع، تنها دليلي که AMD تصميم گرفت کاشه ی Athlon II X4 را از کار بيندازد، براي اين بود که بتواند از die هايي که معتبر سازي آن ها بخاطر مشکلات کاشه ی L3 با شکست مواجه شده است بهره گيري نمايد (توجه داشته باشيد که اين موضوع تنها در مورد مدل هاي اوليه ی Athlon II X4 صادق است. با گذشت زمان، تعداد بيشتر و بيشتري از آن ها بر يک die پردازنده ی کاملاً متفاوت و اقتصادي تر متمرکز خواهد شد).
پيکربندي سکوهاي آزمايشي
پردازنده:
AMD Phenom II X4 965 - ( 4/3 گيگاهرتزي، 45 نانومتري، TDP 140W)
- ) AMD Athlon II X4 620 6/2 گيگاهرتزي، 45 نانومتري، TDP95W)
مادربرد: Gigabyte MA790FXT-UD5P (چيپ ست AMD 790GX/SP750، سوکت AM3)
حافظه:
2- ماجول CorsairCM3X2G1600C9DHX 2 گيگابايتي (1600-DDR3)
ماجول Crucial BL12864BA1608.8SFB 1 گيگابايتي (1600-DDR3 در سرعت DDR3-1066 )
کارت گرافيک: Zotac GeForce GTX 260 با 896 مگابايت حافظه DDR3
درايو ديسک سخت: Western Digital VelociRaptor 300 گيگا بايتي (10000 دور در دقيقه، SATA/16،300 مگابايت کاشه)
درايو اپتيکال: LG GGW-H20L ( Blu-Ray, SATA/150)
منبع تغذيه: Silencer 750EPS12V 750 واتي از شرکت PC Power & Cooling
2- نرم افزار و درايورها
سيستم عامل: Windows Vista Enterprise x64 Service Pak 2
درايور چيپ ست AMD: Catalyst Control Center 9.4
ملاحظات بازدهي
حالا اگر پردازنده اي بدون يک کاشه ی L3 را انتخاب کنيد، يک مزيت قابل اندازه گيري در ميزان مصرف برق وجود خواهد داشت. کاشه به تنهايي نزديک به يک سوم قلمروي سيليکوني پردازنده را به خود اختصاص مي دهد. وقتي به سطوح مصرف برق پردازنده نگاه مي کنيد، اين موضوع کاملاً آشکار مي شود. AMD پردازنده ی Phenom II خود را در سطح TDP مابين 95 تا 140 وات رده بندي کرده است. در حاليکه Athlon II X4 يک تراشه ی 95 واتي است. حداکثر مصرف برق سيستم مجهز به Phenom II X4 965 در سرعت کلاک 4/3 گيگاهرتز به 226 وات رسيد، در حاليکه Athlon II X4 6/2 گيگاهرتزي در بالاترين سطح به 170 وات رسيد.
مصرف برق زمان بيکاري نيز با وضعيت مشابهي رو به رو است. ما 84 وات را براي Athlon II X4620 و 85 وات را براي همان سيستم که از يک Phenom II X4 965 استفاده مي کرد، اندازه گيري نموديم. در اين موارد، فناوري Cool,n,Quiet فعال بود که در نتيجه پردازنده ها مي توانستند ولتاژ و سرعت کلاک خود را تا سطح 800 مگاهرتز کاهش دهند. از آنجاييکه اکثر قسمت هاي پردازنده که مورد استفاده قرار نمي گيرند تا حدود زيادي خاموش شده اند، اندازه گيري مصرف برق زمان بيکاري تفاوت چنداني را مابين دو شرکت کننده ی ما نشان نمي دهد.
مقايسه هاي مصنوعي (Synthetic)
اگر پردازنده ی 4 هسته اي سطح پايين Athlon II X4 را با يک Phenom II X4 در همان سرعت کلاک تعويض نمائيد، نرخ فريم بر روي far Cry با تنظيمات متوسط تا 8 درصد افزايش خواهد يافت.
وضعيت در left 4 Dead تا حدودي متفاوت است. نرخ فريم با پردازنده ی مجهز به کاشه ی L3 تقريباً 20 درصد سريعتر است.
ايجاد PDF با Adobe Acrobat از Microsoft PowerPoint سود چنداني از کاشه ی L3 نمي برد.
WinRAR يک يوتيليتي شديداً حساس به حافظه است و به همين دليل براي تکميل وظيفه ی آزمايشي ما بر روي پردازنده ی Phenom II به 16 درصد زمان کمتري نياز داشت.
فيلترهاي نرم افزار کاربردي ی Adobe Photoshop CS4 از کاشه ی L3 پردازنده ی Phenom II سود نمي برند. سه ثانيه تفاوت در تکميل وظيفه ی آزمايشي ما تقريباً هيچ چيز نيست.
کدگذاري صوتي
ظاهراً دو پردازنده ی ما براي Lame هيچ تفاوتي ندارند.
تبديل ويديوئي
شاخص عملکردي
جمع بندي
بطور کلي، تمايز اصلي عملکرد مابين Athlon II X4 و Phenom II X4 به سرعت کلاک آن ها مربوط مي شود. يک افزايش 200 مگاهرتزي ساده براي Athlon II X4 احتمالاً باعث خواهد شد تا با عملکرد يک Phenom II X4 انطباق پيدا کند (عليرغم کاشه ی L3 بزرگ 6 مگابايتي آن). با آگاهي از اين موضوع، شما مي توانيد مطمئن باشيد هرگز يک محصول Athlon II عرضه نخواهد شد که با سرعت هاي کلاک خانواده ی ممتاز Phenom II انطباق داشته و يا از آن ها بالاتر باشد.
ما بر اين باور هستيم که در نظر گرفتن حوزه هاي متفاوت بازاري که ما در اين مقايسه آن ها را بطور اجتناب ناپذيري محو کرديم، از اهميت بالايي برخوردار است. Phenom II با قيمت 150 تا 250 دلار خود يک محصول بالاتر از متوسط تا سطح بالا به حساب مي آيد، در حاليکه Athlon II X4 مخاطبين 100 دلاري را هدف قرار گرفته است. با اينحال، کاملاً آشکار است که Athlon II X4 ارزش فوق العاده اي را تأمين مي نمايد، خصوصاً براي کاربراني که مايل به اورکلاک پردازنده ی خود هستند.
در نهايت، بايد به اين نکته اشاره کنيم که اگر بخواهيد به بالاترين سطوح عملکردي دست پيدا کنيد، حافظه ی کاشه ی L3 کاملاً تأثير گذار خواهد بود. با سرعت کلاک 6/2 گيگاهرتز که ما آزمايش هاي مقايسه اي خود را در آن انجام داديم، اين تأثير احتمالاً چندان آشکار نبود اما در سرعت هاي کلاک 3 گيگاهرتزي و بالاتر، شاهد آن هستيم که Phenom II بسيار بهتر از Athlon II X4 پيشروي مي کند.
منبع:ماهنامه ی کامپیوتری بزرگراه رایانه، شماره ی 126
/ج