P55 بر روي مادربردهاي قدرتمند(1)
ما شنيده ايم که سکوي LGA 1156 اينتل براي کشاندن معماري Nehalem به بازار مصرف کنندگان عام در نظر گرفته شده بود. اما اکثر ما به سختي مي توانيم اولين پردازنده هاي پشتيباني کننده از اين سکو را «ارزان» در نظر بگيريم. دامنه ی اين محصولات که به Core i5-750 200 دلاري آغاز مي شود، به 870-Core i7 با قيمت غافلگير کننده ی 550 دلار ختم مي گردد. در اين سطح قيمتي، ارزانترين پردازنده نيز به ندرت در محدوده ی بالاي آنچه که اکثر ما بعنوان «عموم» در نظر مي گيرم، جا خواهد گرفت.
از سوي ديگر، يک معماري سکوي ساده شده بر اساس هاب کنترلر سکوي تک مؤلفه اي اينتل که بطور شگفت انگيزي به نسل قبل پل شمالي شباهت دارد، به مادربردهاي قابل مقايسه امکان داده است تا نزديک به 100 دلار ارزانتر از اسلاف LGA 1156 خود باشند. بهاي پرداختي براي اين صرفه جويي در هزينه، از دست دادن 20 مسير PCLe و يک کاهش مقياس از سه کانال حافظه به پشتيباني از 2 دو کانال حافظه است.
ترکيب پردازنده هاي واقعاً گرانقيمت و يک چيت ست ساده شده، ما را هنگام در نظر گرفتن بازار مادربردهاي سطح بالا با ويژگي هاي کامل در وضعيت دشواري قرار مي دهد. مطمئناً نمي توان هر سيستم LGA 1156 را «سطح بالا» در نظر گرفت. در نهايت، هيچ شيوه ی عملي براي بهره گيري از دو کارت گرافيکي با پهناي باند کامل 16 مسير PCLe در اين سکو ها وجود ندارد. با اين حال، تنها گرانترين کارت هاي گرافيکي امروزي به بيش از هشت مسير PCLe 2.0 نياز دارند و از سوي ديگر، تمام خريداران سطح بالا نيز به دنبال يک سيستم بازي نيستند.
بنابراين سخت افزار فعلي LGA 1156 يک دامنه ی گسترده را در امتداد هر دو طرف خطي که بطور طبيعي سيستم هاي عمومي را از سيستم هاي سطح بالا تفکيک مي کند، بريده و براي علاقمندان بازي ها با بودجه ی متوسط، کاربران حرفه اي که بر روي اجراي بازي ها متمرکز نيستند و آن دسته از ديوانه هاي فناوري که خود را در هر دو گروه کاربران حرفه اي و بازيکنان مي دانند، جذابيت پيدا مي کند. آن ها در ميان کاربراني قرار دارند که به احتمال قوي عملکردي بالاتر از چيزي که حاضر به پرداخت پول براي آن هستند را طلب مي کنند، احتمالاً از طريق مزاياي آسان بدست آمده از طريق اورکلاکينگ.
حالا مشخص گرديد چرا ممکن است يک کاربر بخواهد يک سيستم نسبتاً گرانقيمت را با استفاده از قطعاتي که تنها در نام خود «عمومي» هستند تهيه نمايد، اجازه بدهيد ببينيم که چگونه يک گروه خاص از اين قطعات يعني مادربردها در بازار مذکور جا مي گيرند.
نصب کارت گرافيکي در بالاترين اسلات معمولاً اطراف گيره هاي DIMM را شلوغ مي کند، اما Asus مشکل مذکور را با اسلات هايي که گيره هاي يک طرف آن ها حذف شده اند، برطرف کرده است. نيروی جاذبه گرايش دارد تا ماجول هاي حافظه را از لبه ی بالايي آن ها بيرون بکشد، بنابراين شيوه ی مذکور بايد حافظه هاي شما را حتي در حمل و نقل هاي دشوار نيز بطور محکم در محل خود نگهدارد. البته ماداميکه سيستم بطور ايستاده حمل شود. با اين حال، فقدان گيره ها بر روي يک طرف اسلات هاي حافظه از نصب استوار بسياري از پنکه هاي خنک کننده ی حافظه جلوگيري نمود.
Asus از Codec صوتي سطح بالاتر VIA VT2020 با 10 کانال صدا استفاده کرده است، قطعه اي که بعضي از شنوندگان ادعا مي کنند داراي صداي دلنشين تري در مقايسه با محصولات Realtek مي باشد. ويژگي هاي اين Codec عبارتند از DTS Surround Sensation و محافظت لايه ی صوتي BD. اين Codec در عين حال قادر است منابع متفاوتي را در فيش هاي صداي جلو و پشت کيس به جريان بيندازد. تنها انتقال ما، محل قرارگيري کانکتور صداي پانل جلويي بر روي اين مادربرد يعني همان گوشه ی پايين و عقب سنتي است که باعث مي شود اتصال کابل ها در اکثر کيس هاي ATX Tower مدرن به يک کابوس تبديل شود.
ساير مشکلات مرتبط با کيس عبارتند از يک کانکتور IEEE-1394 در نزديکي گوشه ی پايين و عقب مادربرد و همچنين 6 درگاه SATA از کنترلر P55 Express که به سمت جلوي مادربرد قرار گرفته اند. بسياري از کيس هاي مدرن با دسترس پذيري بيشتري براي درگاه هاي SATA رو به جلو طراحي شده اند، اما مقرهاي درايو ديسک سخت معمولاً بيش از حد به لبه ی جلويي مادربرد نزديک هستند و نصب کابل ها را دشوار مي نمايند. درگاه هاي رو به جلو در اکثر مادربردهاي سطح بالا به اين منظور مورد استفاده قرار مي گيرند که به انتهاي کابل ها اجازه دهند در زير کارت هاي گرافيکي بلند جا بگيرند. بنابراين کاربران بايد کيس هاي خود را با دقت انتخاب نمايند.
منوي فرعي DRAM Timing Control جزئيات کافي را براي اکثر اورکلاک کنندگان با تجربه فراهم مي نمايد، اما هنوز داراي تنظيمات خودکاري براي زمانبندي هاي جداگانه است تا شرايط را براي اورکلاک کنندگان مبتدي آسانتر نمايد.
AsusO.C.Profile امکان ذخيره سازي 8 پيکربندي سفارشي بايوس را بعنوان پروفايل هاي کاربر فراهم مي سازد. در عين حال، يک يوتيليتي براي Export نمودن فايل هاي پيکربندي به يک درايو Flash نيز در اختيار کاربر قرار دارد.
EVGA تنها شرکت در جمع اين مقاله است که از هر دو گروه خنک کننده هاي LGA 1156 و LGA 775 پشتيباني نموده و يک دليل بسيار خوب را در اختيار اورکلاک کنندگان نهايي قرار مي دهد تا محفظه هاي LN2 يا بلوک هاي مايع بسيار بزرگ و سفارشي خود را دست کاري نکنند. LGA 1156 داراي يک ارتفاع نصب اندکي کوتاه تر است که در نتيجه از تأمين فشار تماس مناسب توسط خنک کننده هاي LGA 775 با نگهدارنده هاي ثابت نظير Swiftech Apogee Drive جلوگيري مي کند و به همين دليل مجموعه دوم حفره هاي نگهدارنده بايد صرفاً با مکانيزم هاي نگهدارنده ی مجهز به فنر مورد استفاده قرار گيرد.
غير از تغييراتي که در بالا به آن اشاره کرديم، نکته ی زيادي براي صحبت درباره ی P55 FTW وجود ندارد که قبلاً در مورد P55 SLI به بررسي آن ها نپرداخته باشيم. هر دو مادربرد تقريباً به کلي از ويژگي هاي موروثي پاکسازي شده اند، اما هنوز داراي يک درگاه PS/2 واحد هستند که گهگاه مورد استفاده قرار مي گيرد و غير از تغيير اعمال شده در ترتيب اسلاتها، هر دو مادربرد داراي چيدمان يکساني مي باشند.
پيکربندي خودکار هر يک از تنظيمات، تغيير آشناترين زمانبندي هاي حافظه را براي آن دسته از کاربران که به تمام جزئيات اينگونه تنظيمات تسلط ندارند، آسانتر مي نمايد.
P55A-UD6 در عين حال يک اسلات PCLe x16 با پهناي باند x4 را در مقايسه با P55A-UD6 (که در مقاله ی قبلي به بررسي آن پرداختيم) بدست آورده است. اينترفيس جديدتر مي تواند براي کاربردهاي گرافيکي با عملکرد پايين تر و يا ساير ابزارهايي که به پهناي باند متوسط نياز دارند، مورد استفاده قرار گيرد زيرا چيت ست حالت PCLe 2.0 را براي 4 مسير آن فراهم نمي کند. هر دو اسلات PCLe داراي پهناي باند بالا داراي استقرار مشابهي بر روي دو مادربرد هستند، در حاليکه فاصله ی سه موقعيتي ما بين آنها به جريان هواي خنک کننده هاي کارت هاي گرافيکي دو اسلاتي کمک خواهد کرد. Gigabyte هنوز اسلات x16 بالايي را در دومين موقعيت از بالا قرار مي دهد که به اين ترتيب هر سه اسلات بلند مجبور هستند در يک موقعيت به سمت پايين حرکت کنند و در نتيجه اسلات 4 مسيري پاييني صرفاً به کارت هايي با ضخامت تک اسلاتي محدود مي شود. در عين حال، يک حرارت گير خنک کننده نيز اسلات x1 بالايي را به کارت هاي توسعه 3/3 اينچي و يا کوتاه تر محدود مي نمايد.
همانند هر مادربرد LGA 1156 ديگري P55A-UD6 نيز به 8 بانک حافظه از طريق کنترلر DDR3 دو کاناله پردازنده محدود است، بنابراين پيکربندي هاي سطح بالاي متداول بصورت 8 يا 16 گيگابايت از طريق 4 ماجول 2 يا 4 گيگابايتي امکانپذير خواهد بود. اما Gigabyte حقه اي (احتمالاً بيشتر از نوع تردستي) را پيدا کرده است تا به نظر برسد که اين مادربرد از حافظه ی بيشتري پشتيباني مي نمايد: با تکرار بانک دوم از يک طرف کانال حافظه ی ثانويه به يک زوج سوم از DIMM ها. کاربران مي توانند اسلات هاي حافظه P55A-UD6 را با 4 ماجول يک طرفه به همراه دو ماجول يک يا دو طرفه پر کنند. ترکيب 6 اسلات DIMM و يک حرارت گير مرکزي بزرگ باعث مي شود که P55A-UD6 به يک محصول LGA 1366 گرانتر شباهت پيدا کند. اما محدوديت هاي LGA 1156 هنوز وجود دارند، به اين ترتيب که نصب 4 ماجول دو طرفه از بکارگيري هر يک از اسلات هاي اضافي حافظه جلوگيري خواهد نمود.
منوي فرعي M.I.T. Current Status حتي مشخص نمي کند که سيستم بطور کامل با ماجول هاي حافظه پر شده است و ماجول ها را بجاي بانک بر حسب DIMM فهرست مي نمايد.
منوي فرعي Advanced Frequency Settings تمام تنظيمات اصلي که اکثر کاربران براي دستيابي به يک اورکلاک خوب به آن ها نياز دارند را فراهم کرده و ولتاژ مرجع DRAM را به اين مجموعه اضافه مي نمايد.
منوي فرعي Timing Advanced Memory تنها حاوي چند تنظيم ابتدايي به همراه منوي هاي فرعي جداگانه اي براي زمانبندي هاي Channel A و Channel B است. انتخاب گزينه ی Quick به هر دو کانال امکان مي دهد تا از منوي مربوط به يک کانال واحد تنظيم شوند.
زمانبندي ها، تمام موارد اصلي و چند تأخير پيشرفته را در بر مي گيرند، البته به همراه حالت خودکار قابل انتخاب براي هر يک از کنترل هاي جداگانه.
فشار دادن کليدهاي F11 و F12 در صفحه ی اصلي بايوس، امکان ذخيره سازي و بازيابي حداکثر 8 پيکربندي سفارشي را بعنوان پروفايل هاي کاربر فراهم مي سازد. اين پروفايل ها در عين حال مي توانند به يک درايو Export شوند و مادربرد حتي چند پيکربندي اخيري که کاربر احتمالاً فراموش کرده آن ها را بصورت يک پروفايل ذخيره سازي نمايد را «به ياد مي آورد».
منبع:ماهنامه ی کامپیوتری بزرگراه رایانه، شماره ی 126.
ادامه دارد...
/ج
از سوي ديگر، يک معماري سکوي ساده شده بر اساس هاب کنترلر سکوي تک مؤلفه اي اينتل که بطور شگفت انگيزي به نسل قبل پل شمالي شباهت دارد، به مادربردهاي قابل مقايسه امکان داده است تا نزديک به 100 دلار ارزانتر از اسلاف LGA 1156 خود باشند. بهاي پرداختي براي اين صرفه جويي در هزينه، از دست دادن 20 مسير PCLe و يک کاهش مقياس از سه کانال حافظه به پشتيباني از 2 دو کانال حافظه است.
ترکيب پردازنده هاي واقعاً گرانقيمت و يک چيت ست ساده شده، ما را هنگام در نظر گرفتن بازار مادربردهاي سطح بالا با ويژگي هاي کامل در وضعيت دشواري قرار مي دهد. مطمئناً نمي توان هر سيستم LGA 1156 را «سطح بالا» در نظر گرفت. در نهايت، هيچ شيوه ی عملي براي بهره گيري از دو کارت گرافيکي با پهناي باند کامل 16 مسير PCLe در اين سکو ها وجود ندارد. با اين حال، تنها گرانترين کارت هاي گرافيکي امروزي به بيش از هشت مسير PCLe 2.0 نياز دارند و از سوي ديگر، تمام خريداران سطح بالا نيز به دنبال يک سيستم بازي نيستند.
بنابراين سخت افزار فعلي LGA 1156 يک دامنه ی گسترده را در امتداد هر دو طرف خطي که بطور طبيعي سيستم هاي عمومي را از سيستم هاي سطح بالا تفکيک مي کند، بريده و براي علاقمندان بازي ها با بودجه ی متوسط، کاربران حرفه اي که بر روي اجراي بازي ها متمرکز نيستند و آن دسته از ديوانه هاي فناوري که خود را در هر دو گروه کاربران حرفه اي و بازيکنان مي دانند، جذابيت پيدا مي کند. آن ها در ميان کاربراني قرار دارند که به احتمال قوي عملکردي بالاتر از چيزي که حاضر به پرداخت پول براي آن هستند را طلب مي کنند، احتمالاً از طريق مزاياي آسان بدست آمده از طريق اورکلاکينگ.
حالا مشخص گرديد چرا ممکن است يک کاربر بخواهد يک سيستم نسبتاً گرانقيمت را با استفاده از قطعاتي که تنها در نام خود «عمومي» هستند تهيه نمايد، اجازه بدهيد ببينيم که چگونه يک گروه خاص از اين قطعات يعني مادربردها در بازار مذکور جا مي گيرند.
Asus P7P55D Deluxe
نصب کارت گرافيکي در بالاترين اسلات معمولاً اطراف گيره هاي DIMM را شلوغ مي کند، اما Asus مشکل مذکور را با اسلات هايي که گيره هاي يک طرف آن ها حذف شده اند، برطرف کرده است. نيروی جاذبه گرايش دارد تا ماجول هاي حافظه را از لبه ی بالايي آن ها بيرون بکشد، بنابراين شيوه ی مذکور بايد حافظه هاي شما را حتي در حمل و نقل هاي دشوار نيز بطور محکم در محل خود نگهدارد. البته ماداميکه سيستم بطور ايستاده حمل شود. با اين حال، فقدان گيره ها بر روي يک طرف اسلات هاي حافظه از نصب استوار بسياري از پنکه هاي خنک کننده ی حافظه جلوگيري نمود.
Asus از Codec صوتي سطح بالاتر VIA VT2020 با 10 کانال صدا استفاده کرده است، قطعه اي که بعضي از شنوندگان ادعا مي کنند داراي صداي دلنشين تري در مقايسه با محصولات Realtek مي باشد. ويژگي هاي اين Codec عبارتند از DTS Surround Sensation و محافظت لايه ی صوتي BD. اين Codec در عين حال قادر است منابع متفاوتي را در فيش هاي صداي جلو و پشت کيس به جريان بيندازد. تنها انتقال ما، محل قرارگيري کانکتور صداي پانل جلويي بر روي اين مادربرد يعني همان گوشه ی پايين و عقب سنتي است که باعث مي شود اتصال کابل ها در اکثر کيس هاي ATX Tower مدرن به يک کابوس تبديل شود.
ساير مشکلات مرتبط با کيس عبارتند از يک کانکتور IEEE-1394 در نزديکي گوشه ی پايين و عقب مادربرد و همچنين 6 درگاه SATA از کنترلر P55 Express که به سمت جلوي مادربرد قرار گرفته اند. بسياري از کيس هاي مدرن با دسترس پذيري بيشتري براي درگاه هاي SATA رو به جلو طراحي شده اند، اما مقرهاي درايو ديسک سخت معمولاً بيش از حد به لبه ی جلويي مادربرد نزديک هستند و نصب کابل ها را دشوار مي نمايند. درگاه هاي رو به جلو در اکثر مادربردهاي سطح بالا به اين منظور مورد استفاده قرار مي گيرند که به انتهاي کابل ها اجازه دهند در زير کارت هاي گرافيکي بلند جا بگيرند. بنابراين کاربران بايد کيس هاي خود را با دقت انتخاب نمايند.
بايوس
منوي فرعي DRAM Timing Control جزئيات کافي را براي اکثر اورکلاک کنندگان با تجربه فراهم مي نمايد، اما هنوز داراي تنظيمات خودکاري براي زمانبندي هاي جداگانه است تا شرايط را براي اورکلاک کنندگان مبتدي آسانتر نمايد.
AsusO.C.Profile امکان ذخيره سازي 8 پيکربندي سفارشي بايوس را بعنوان پروفايل هاي کاربر فراهم مي سازد. در عين حال، يک يوتيليتي براي Export نمودن فايل هاي پيکربندي به يک درايو Flash نيز در اختيار کاربر قرار دارد.
بسته بندي
EVGA P55 FTW
EVGA تنها شرکت در جمع اين مقاله است که از هر دو گروه خنک کننده هاي LGA 1156 و LGA 775 پشتيباني نموده و يک دليل بسيار خوب را در اختيار اورکلاک کنندگان نهايي قرار مي دهد تا محفظه هاي LN2 يا بلوک هاي مايع بسيار بزرگ و سفارشي خود را دست کاري نکنند. LGA 1156 داراي يک ارتفاع نصب اندکي کوتاه تر است که در نتيجه از تأمين فشار تماس مناسب توسط خنک کننده هاي LGA 775 با نگهدارنده هاي ثابت نظير Swiftech Apogee Drive جلوگيري مي کند و به همين دليل مجموعه دوم حفره هاي نگهدارنده بايد صرفاً با مکانيزم هاي نگهدارنده ی مجهز به فنر مورد استفاده قرار گيرد.
غير از تغييراتي که در بالا به آن اشاره کرديم، نکته ی زيادي براي صحبت درباره ی P55 FTW وجود ندارد که قبلاً در مورد P55 SLI به بررسي آن ها نپرداخته باشيم. هر دو مادربرد تقريباً به کلي از ويژگي هاي موروثي پاکسازي شده اند، اما هنوز داراي يک درگاه PS/2 واحد هستند که گهگاه مورد استفاده قرار مي گيرد و غير از تغيير اعمال شده در ترتيب اسلاتها، هر دو مادربرد داراي چيدمان يکساني مي باشند.
بايوس
پيکربندي خودکار هر يک از تنظيمات، تغيير آشناترين زمانبندي هاي حافظه را براي آن دسته از کاربران که به تمام جزئيات اينگونه تنظيمات تسلط ندارند، آسانتر مي نمايد.
بسته بندي
Gigabyte P55A-UD6
P55A-UD6 در عين حال يک اسلات PCLe x16 با پهناي باند x4 را در مقايسه با P55A-UD6 (که در مقاله ی قبلي به بررسي آن پرداختيم) بدست آورده است. اينترفيس جديدتر مي تواند براي کاربردهاي گرافيکي با عملکرد پايين تر و يا ساير ابزارهايي که به پهناي باند متوسط نياز دارند، مورد استفاده قرار گيرد زيرا چيت ست حالت PCLe 2.0 را براي 4 مسير آن فراهم نمي کند. هر دو اسلات PCLe داراي پهناي باند بالا داراي استقرار مشابهي بر روي دو مادربرد هستند، در حاليکه فاصله ی سه موقعيتي ما بين آنها به جريان هواي خنک کننده هاي کارت هاي گرافيکي دو اسلاتي کمک خواهد کرد. Gigabyte هنوز اسلات x16 بالايي را در دومين موقعيت از بالا قرار مي دهد که به اين ترتيب هر سه اسلات بلند مجبور هستند در يک موقعيت به سمت پايين حرکت کنند و در نتيجه اسلات 4 مسيري پاييني صرفاً به کارت هايي با ضخامت تک اسلاتي محدود مي شود. در عين حال، يک حرارت گير خنک کننده نيز اسلات x1 بالايي را به کارت هاي توسعه 3/3 اينچي و يا کوتاه تر محدود مي نمايد.
همانند هر مادربرد LGA 1156 ديگري P55A-UD6 نيز به 8 بانک حافظه از طريق کنترلر DDR3 دو کاناله پردازنده محدود است، بنابراين پيکربندي هاي سطح بالاي متداول بصورت 8 يا 16 گيگابايت از طريق 4 ماجول 2 يا 4 گيگابايتي امکانپذير خواهد بود. اما Gigabyte حقه اي (احتمالاً بيشتر از نوع تردستي) را پيدا کرده است تا به نظر برسد که اين مادربرد از حافظه ی بيشتري پشتيباني مي نمايد: با تکرار بانک دوم از يک طرف کانال حافظه ی ثانويه به يک زوج سوم از DIMM ها. کاربران مي توانند اسلات هاي حافظه P55A-UD6 را با 4 ماجول يک طرفه به همراه دو ماجول يک يا دو طرفه پر کنند. ترکيب 6 اسلات DIMM و يک حرارت گير مرکزي بزرگ باعث مي شود که P55A-UD6 به يک محصول LGA 1366 گرانتر شباهت پيدا کند. اما محدوديت هاي LGA 1156 هنوز وجود دارند، به اين ترتيب که نصب 4 ماجول دو طرفه از بکارگيري هر يک از اسلات هاي اضافي حافظه جلوگيري خواهد نمود.
بايوس
منوي فرعي M.I.T. Current Status حتي مشخص نمي کند که سيستم بطور کامل با ماجول هاي حافظه پر شده است و ماجول ها را بجاي بانک بر حسب DIMM فهرست مي نمايد.
منوي فرعي Advanced Frequency Settings تمام تنظيمات اصلي که اکثر کاربران براي دستيابي به يک اورکلاک خوب به آن ها نياز دارند را فراهم کرده و ولتاژ مرجع DRAM را به اين مجموعه اضافه مي نمايد.
منوي فرعي Timing Advanced Memory تنها حاوي چند تنظيم ابتدايي به همراه منوي هاي فرعي جداگانه اي براي زمانبندي هاي Channel A و Channel B است. انتخاب گزينه ی Quick به هر دو کانال امکان مي دهد تا از منوي مربوط به يک کانال واحد تنظيم شوند.
زمانبندي ها، تمام موارد اصلي و چند تأخير پيشرفته را در بر مي گيرند، البته به همراه حالت خودکار قابل انتخاب براي هر يک از کنترل هاي جداگانه.
فشار دادن کليدهاي F11 و F12 در صفحه ی اصلي بايوس، امکان ذخيره سازي و بازيابي حداکثر 8 پيکربندي سفارشي را بعنوان پروفايل هاي کاربر فراهم مي سازد. اين پروفايل ها در عين حال مي توانند به يک درايو Export شوند و مادربرد حتي چند پيکربندي اخيري که کاربر احتمالاً فراموش کرده آن ها را بصورت يک پروفايل ذخيره سازي نمايد را «به ياد مي آورد».
بسته بندي
منبع:ماهنامه ی کامپیوتری بزرگراه رایانه، شماره ی 126.
ادامه دارد...
/ج