P55 براي مشتاقان سخت افزاري(2)

Gigabyte P55-UD4P
 

مادربرد P55-UD4P شرکت Gigabyte با برخورداري از ويژگي هاي اضافي که در مدل ارزانتر UD3R از قلم افتاده بودند نظير پهناي باند PCLe 2.0 x8 براي اسلات x16 دوم مادربرد، اينترفيس FireWire و يک درگاه اترنت گيگابيتي ثانويه که از حالت Teaming با پهناي بالا پشتيباني مي کند، نسبت به برادر ارزان تر خود برتري دارد.

 

Gigabyte حتي Codec صوتي مادربرد P55-UD4P خود را به Realtek ALC889A (از ALC888 در UD3R) ارتقاء داده است. با اين حال، ما از مشاهده ی تنظيم کننده ی ولتاژ مشابهي بر روي هر دو مدل تا حدودي غافلگير شديم، نکته اي که به قابليت اورکلاکينگ ارزشمند مدل ارزانتر اشاره دارد. از سوي ديگر، در حاليکه خريداران UD4P احتمالاً يک حرارت گير اضافي طراحي شده براي کمک به خنک کنندگي VRM را تحسين مي کنند، اين حرارت گير باعث مي شود که اسلات PCLe x1 بالائي با کارت هايي با طول کمتر از 3 اينچ محدود گردد.
P55-UD4P که به خوبي تجهيز گرديده، برخلاف مدل ارزانترش تمام درگاه هاي SATA داخلي خود را به سمت جلوي مادربرد قرار داده تا نصب کابل هاي مربوطه در زير کارت هاي گرافيکي بسيار بلند را تسهيل نمايد. اين طراحي غالباً به يک کيس مدرن تر و بزرگتر نياز دارد تا امکان روئيت و دسترسي به کانکتورها را در نزديکي مقرهاي درايو داخلي خود افزايش دهد، اما معمولاً خريداران در بازار مشتاقان سخت افزاري به هر حال از کيس هاي قديمي و ارزان استفاده نمي کنند. هر دو مدل از ترکيب مشابهي از کنترلرهاي JMB363 و JMB362 براي پشتيباني از SATA, Ultra ATA و eSATA استفاده مي کنند.

 

يک رديف از کانکتورهاي موروثي در امتداد حاشيه ی پائيني مادربرد قرار گرفته اند که مواردي نظير اينترفيس هاي سريال، پارالل و فلاپي را در بر مي گيرند. اين اقلام رايگان، توابع داخلي کنترلر multi-I/O به حساب مي آيند که بر روي همه ی مادربردها حضور دارد، اما Gigabyte يکي از معدود شرکت هايي است که عليرغم اصرار گروهي از کاربران به «پاکسازي» مادربردها از قطعات موروثي که عده ی ديگري از کاربران هنوز به آن ها نياز دارند، از پياده سازي اتصالات فيزيکي وحشتي ندارد. مهمترين اتصال در اين بين، اينترفيس فلاپي است که براي اضافه شدن درايورهاي AHCL يا RAID در طول نصب ويندوز XP بکار گرفته مي شود. گرچه آن دسته از کاربراني که به اين قابليت نياز دارند هنوز بايد به جستجوي يک کابل فلاپي با طول اضافي بپردازند تا به مقر يک درايو فلاپي با فاصله ی بيش از 30 سانتيمتر برسد.

بايوس
 

تنظيمات اورکلاک Gigabyte همگي در منوهاي فرعي داخل منوي اصلي MB Intelligent Tweaker قرار گرفته اند. منوي اصلي در عين حال چند قرائت کليدي نظير کلاک مبنا و دماي CPU را در اختيار کاربر قرار مي دهد.
منوي فرعي Advanced Frequency حاوي فرکانس هاي PCLe و کلاک مبنا به همراه نسبت هاي CPU، چيت ست و DRAM مي باشد. Gigabyte کنترل هاي drive strength و clock skew را براي اورکلاک کنندگان پيشرفته در نظر گرفته است. منوي فرعي Advanced Memory مادربرد P55-UD4P، تنظيمات ضريب حافظه را تکرار کرده و شامل چند پروفايل سفارشي حافظه است که در کنار XMP کار مي کنند. تنظيم گزينه ی «DRAM Timing Selectable» بصورت «Quick» به هر دو کانال امکان مي دهد تا از منوي زمانبندي يک کانال واحد پيکربندي شوند.
حالت «Auto» براي زمانبندي هاي جداگانه، به کاربران امکان مي دهد تنها گزينه هايي را تنظيم نمايند که با آن ها آشنايي دارند.
يک منوي فرعي ديگر، تمام کنترل هاي اصلي ولتاژ نظير تنظيم مهم Uncore (که به صورت QPI/Vtt Voltage مشخص شده است) را فراهم نموده و در عين حال کنترل هاي پيشرفته اي نظير ولتاژ مرجع و DRAM termination را نيز در بر مي گيرد. P55-UD4P فضاي کافي براي ذخيره سازي 8 پروفايل اورکلاکينگ بر روي مادربرد را در اختيار شما قرار داده و در عين حال امکان انتقال پروفايل ها به درايوهاي متصل به سيستم را فراهم مي سازد.

بسته بندي
 

سوئيچينگ مسير PCLe، مادربرد P55-UD4P را به يک گزينه ی مناسب براي پيکربندي هاي SLI و CrossFire تبديل مي کند به همين دليل، Gigabyte يک پل SLI را به بسته بندي اين محصول اضافه کرده است. پل هاي CrossFire معمولاً به همراه کارت هاي گرافيکي سازگار ارائه مي شوند، هر چند که بعضي از کارت هاي Radeon ارائه شده توسط خود Gigabyte فاقد اين ابزار جانبي مهم مي باشند.

 

Jetway HI05
 

Jetway HI05 کمي دير به بازار رسيد، با اينحال اين شرکت بخاطر ارزان بودن و ارزش محصولاتش (در مقابل کيفيت آن ها) از شهرت نسبتاً خوبي در ميان خريداران آشنا برخوردار مي باشد. مادربرد HI05 که به ويژگي هاي خوبي مجهز شده است نيز احتمالاً همه چيز را براي تبديل شدن به يک موفقيت در قيمت هدف 150 دلاري خود در اختيار دارد.

 

چنين قيمت پاييني، HI05 را در رقابت مستقيم با محصول Foxconn در اين گروه قرار مي دهد، اما Jetway محصول خود را با Esata و شبکه سازي اترنت گيگابيتي دو گانه شيرين تر کرده است. در حاليکه فضاي بيشتري را نيز در بين دو اسلات PCLe x16 فراهم مي کند که ما براي بهبود شرايط خنک کنندگي کارت گرافيکي به آن علاقه داريم.

 

بعنوان يک مورد از قلم افتاده، مي توان به اسلات x16 با پهناي باند x4 اشاره کرد. حتي با وجود آنکه استفاده از اسلات مذکور براي کارت هاي گرافيکي با عملکرد بالا عملي نخواهد بود، اما بسياري از کاربران هنوز ترجيح مي دهند که انعطاف پذيري اضافه نمودن آيتم هايي نظير يک کارت گرافيکي سوم که به پردازش PhysX اختصاص يافته است را در اختيار داشته باشند. در مقابل، Jetway يک اسلات PCL موروثي اضافي را تأمين کرده است که بطور بالقوه مي تواند يک کارت پردازنده ی PhysX سنتي را در خود جاي دهد.
HI05 سوئيچينگ مسير الکترونيک را براي پيکربندي مجدد دو اسلات PCLe x16 خود از x16/x1 به حالت x8/x8 در هنگام نصب يک کارت گرافيکي ثانويه، فراهم کرده و پيکربندي هاي سطح بالاي CrossFire را همانند هر محصول LGA 1156 ديگري امکانپذير ساخته است. Jetway حتي کانکتورهاي SATA خود را از مسير کارت هاي گرافيکي بلندتر کنار کشيده و در عين حال وضعيت مستقيم اين کانکتور را براي جا گرفتن مادربرد در کيس هايي با طراحي تنگ تر موروثي، حفظ کرده است. HI05 يک کليد CLR-CMOS داخلي را براي بازيابي سريع تر سيستم از تلاش هاي ناکام اورکلاکينگ در اختيار شما قرار مي دهد. يک کليد ديگر بر روي پانل I/O نيز همين تابع را در يک سيستم مونتاژ شده فراهم مي نمايد. دو کليد Power و Reset نيز به صورت داخلي پياده سازي شده که به همراه کليد CLR-CMOS در حاشيه ی جلوئي مادربرد قرار دارند تا دسترسي به آن ها در يک سکوي باز آسان تر گردد.
يکي از جزئيات طراحي HI05 که از نظر ما منطقي به نظر نمي رسد، اين است که Jetway کانکتورهاي درگاه سريال و پارالل را در اختيار کاربران سخت افزارهاي موروثي قرار مي دهد، اما به حذف يک اينترفيس فلاپي عملاً کاربران پيکربندي هاي RAID بر روي ويندوز XP را ناديده گرفته است. به نظر مي رسد Martin Chang نمي تواند تصميم بگيرد که آيا مي خواهد به گذشته وفادار بماند يا خير. با اين حال يکي از مواردي که ما ترجيح مي داديم او درباره ی گذشته فراموش کند، استقرار کانکتور صداي پانل جلويي HI05 در گوشه ی پايين و عقب اين مادربرد است، نقطه اي که دسترسي به آن با کابل هاي فيش هاي پانل فوقاني يا مقرهاي بالاتر کيس هاي جديد بسيار دشوار خواهد بود.

بايوس
 

Jetway بجاي قرار دادن کنترل هاي عملکردي HI05 در منوي فرعي، آن ها را در بين چند منوي اصلي بايوس اين مادربرد توزيع کرده است. براي مثال، منوي فرعي CPU Feature تحت منوي اصلي Advanced BIOS قرار گرفته است، در حاليکه زمانبندي هاي حافظه تحت منوي اصلي Advanced Chipset قرار دارند.
Jetway ارزش هاي خودکار را براي زمانبندي هاي جداگانه ی حافظه تأمين نمي کند، اما کاربران الزاماً مجبور نيستند در هنگام تغيير چند تنظيم، همه چيز را بطور دستي وارد کنند. دليل اين مسئله آن است که در هنگام سوئيچ گزينه ی «Timing by SPD» از حالت فعال به غيرفعال، مقادير پيکربندي خودکار بعنوان مقادير پيش فرض دستي باقي مي مانند.
منوي اصلي Miscellaneous Control تمام تنظيمات ضروري زمانبندي و ولتاژ را به همراه ويژگي هاي پيشرفته اي نظير Amplitude Phase Shift، Clock Skew و ولتاژ مرجع DRAM را در اختيار شما قرار مي دهد. با اين حال، بايوس HI05 هيچ کنترلي را براي CPU- voltage droop تأمين نمي کند و متوجه شديم که انتخاب +0,325V پردازنده ی شديداً اورکلاک شده ی 870-Core i7 ما را تحت فشار کاري کامل با 368/1 ولت و در حالت بيکاري با 456/1 ولت تغذيه مي نمايد.
HI05 قادر است تا سه پيکربندي بايوس را بعنوان پروفايل هاي سفارشي کاربر ذخيره نمايد.

بسته بندي
 

در حاليکه HI05 انبوهي از ويژگي هاي Onboard را با قيمت فوق العاده پائيني در اختيار شما قرار مي دهد، ما از مشاهده ی اين واقعيت که Jetway هزينه هاي خود را با حذف پل هاي کارت گرافيکي و ارائه ی تنها دو کابل SATA در بسته بندي اين مادربرد کاهش داده است، غافلگير نشديم.

 

MSI P55-GD 65
 

مادربرد P55-GD 65 شرکت MSI با قيمت 160 دلاري خود از نظر ويژگي ها تا حدودي در مقايسه با رقباي گرانترش با کمبود مواجه است. سوئيچينگ خودکار مسيرهاي PCLe براي پيکربندي هاي SLI و CrossFire کنترلرهاي دو گانه ی اترنت گيگابيتي، خروجي صداي ديجيتال دو فرمتي، FireWire و eSATA تمام چيزي هستند که بر روي اين مادربرد خواهيد يافت. ما مطمئن هستيم که بسياري از کاربران درباره ی حذف شدن سومين اسلات کارت گرافيکي که بر روي مدل هاي رقيب از Asus و EVGA وجود دارند، انتقاد خواهند کرد. اما اين اسلات بر روي اين مادربرد نيز وجود دارد. البته يافتن سومين اسلات کارت گرافيکي اندکي دشوار خواهد بود زيرا MSI تصميم گرفته است از يک کانکتور X4 با انتهاي باز بجاي يک اسلات X16 استفاده کند. با اينحال، اسلات مذکور هنوز 4 مسير پشتيباني شده توسط چيت ست که رقبايش از آن ها استفاده کرده اند را در اختيار کاربر قرار مي دهد. انتهاي باز اين اسلات هنوز به کارت هاي X8 و X16 امکان مي دهد تا در آن نصب شوند و (همانند مدل هاي Asus و EVGA با قيمت بالاتر) 4 مسير PCLe اين اسلات تنها براي کاربردهاي با پهناي باند متوسط نظير نمايشگرهاي اضافي و يا کنترلرهاي RAID مناسب خواهد بود. تنها نقيصه ی طراحي MSI در اين است که اسلات مذکور را تنها با يک فاصله در بالاي اسلات x16 دوم خود قرار داده و استفاده از آن را تنها براي کارت هاي تک اسلاتي امکانپذير ساخته است.

 

چند تصميم گيري بهتر در زمينه ی چيدمان مادربرد MSI عبارتند از پياده سازي کانکتورهاي فلاپي و Ultra ATA در حاشيه ی جلويي P55-GD 65 درست در طرفين خط مرکزي PCB آن. اين محل استقرار باعث مي شود که نصب کابل ها بسيار آسان گردد، خصوصاً براي کاربراني که به يک درايو فلاپي نياز دارند.
با اينحال، کانکتور صداي پانل جلوئي همچنان در محل نامناسب گوشه ی پائين و عقب مادربرد قرار گرفته است. ما کيس هاي زيادي را ديده ايم که کابل هاي پانل جلوئي آن ها به اين محل نمي رسند، اما بسياري از توليد کنندگان مادربردها همچنان بر اين باور خود پافشاري مي کنند که کانکتور مذکور به اين محل تعلق دارد.
تمام 6 درگاه SATA بطور طبيعي بصورت مستقيم قرار گرفته اند و اين طراحي پاداش خود را با يک مديريت فوق العاده خوب کابل در اکثر کيس هاي مدرن سطح Enthusiast دريافت مي کند. متأسفانه، مقر نصب درايو ديسک سخت در بعضي از طراحي هاي کلاسيک کيس، دسترسي به حاشيه ی جلوئي مادربرد را مسدود مي نمايد. اکثر کاربران احتمالاً با هيچ مشکلي در اين زمينه مواجه نخواهند شد، اما احتمال بروز مشکل نکته اي است که بايد در هنگام انتخاب قطعات در نظر گرفته شود.

 

توليد کنندگان متعددي اکنون نقاط اندازه گيري ريل ولتاژ را ارائه مي کنند، اما MSI يک قدم جلوتر رفته و يک Bracket راحت را براي نقاط قرائت CPU Core, VTT, DIMM و PCH خود تأمين نموده است. به نظر مي رسد که اين Bracket براي نگهداشتن اتصالات Probe مولتي مترهاي جيبي معمولي طراحي شده است و براي واحد GB ما در هنگام انجام آزمايش ها بخوبي کار کرد.

بايوس
 

بايوس MSI P55-GD 65 تنظيمات ولتاژ و فرکانس را در 5/2 صفحه از منوي Cell خود توزيع کرده است.
ما بسيار خوشحال هستيم که متوجه شديم P55-GD65 برخلاف P55-CD53 امکان وارد کردن مقادير ولتاژ بصورت نتايج پيش بيني شده (بجاي مقادير افزايشي) را فراهم مي سازد و اينکه GD 65 در عين حال داراي تنظيمات ولتاژ Uncore است که در مدل ارزان تر CD53 از قلم افتاده بود. توجه داشته باشيد که Load-Line Calibration در تنظيمات ما غير فعال است، زيرا متوجه شديم که فعال کردن آن با يک تأثير خلاف انتظار همراه بوده و افت ولتاژ هسته ی پردازنده تحت فشار کاري کامل را امکانپذير مي سازد. تنظيمات 370/1 ولتي ما پس از غيرفعال شدن گزينه ی مذکور به 45/1 ولت در زير فشار کاري کامل افزايش يافت. ولتاژهاي دو وضعيت بيکاري و تحت فشار کاري کامل کاملاً ثابت باقي ماندند (عليرغم وجود اختلاف ما بين اين دو ولتاژ) و به همين دليل ما درباره ی تغييرات تصادفي ولتاژ نگران نبوديم.
زمانبندي DRAM بر روي نزديک به 3 صفحه از منوي فرعي Advanced DRAM توزيع شده اند. به نظر مي رسد MSI در اينجا از اشتباهات رقباي خود درس نگرفته است زيرا هيچ گزينه ی auto جداگانه اي براي هر يک از تنظيمات وجود ندارد. در واقع، اورکلاک کنندگان بايد هر دو کانال را بطور جداگانه پيکربندي نمايند زيرا MSI گزينه اي براي گروه بندي آن ها با يکديگر را در اينجا ارائه نکرده است.
بايوس P55-GD 65 از ذخيره سازي 6 پيکربندي مختلف بايوس بعنوان پروفايل هاي کاربر پشتيباني مي کند.

بسته بندي
 

MSI با قراردادن يک پل CrossFire به همراه يک پل SLI در کيت نصب P55-GD 65، اکثر رقباي خود را پشت سر گذاشته است. کابل فلاپي نيز يک آيتم نسبتاً ناياب در ميان مادربردهاي مدرن به حساب مي آيد اما مي تواند براي کاربران ويندوز XP بسيار مفيد باشد. MSI حتي يک سيستم عامل فشرده مبتني بر لينوکس با نام Winki را در بسته بندي خود قرار داده است که مي تواند از يک CD اجرا شده و يا بر روي درايو ديسک سخت نصب گردد.

 

پيکربندي سخت افزاري و نرم افزاري بستر آزمايش
 

1- سخت افزار
پردازنده: 870-Intel Core i7 ( 93/2 گيگاهرتزي، 8 مگابايت کاشه)
خنک کننده ی پردازنده: Thermalright MUX-120
حافظه: 4 گيگابايت Kingston KHX2133C9D3T1K2/4GX( DDR3-2133 در تنظيمات DDR3-1600 CAS 8-8-8-24)
کارت گرافيکي: XFX GeForce GTX258XXX Edition (670 MHz GPU,GDDR3-2500
درايو ديسک سخت: Western Digital VelociRaptor WD300 HLFS 300 گيگابايتي (1000 دور در دقيقه، SATA 3Gb/s ، 16 مگابايت کاشه)
صدا: Audio HD مجتمع
شبکه: اترنت گيگابيتي مجتمع
منبع تغذيه: CORSAIR CMPSU-850HX 850 واتي (ATX12V v2.2,EPS12V)
2- نرم افزار
سيستم عامل: Microsoft Windows7 Ultimate x64
درايو چيت ست: Intel INF 9.1.1.1014
درايور گرافيکي: Nvidia Forceware 190.62 WHQL
ما به استفاده از پردازنده ی Core i7-870 که از قابليت اورکلاکينگ بالائي برخوردار است براي آزمايش قابليت هاي واقعي هر مادربرد LGA 1156ادامه مي دهيم.
Intel Turbo Boost يکي از ويژگي هاي اصلي اين مادربرد به حساب مي آيد که به آن امکان مي دهد کلاک خود را بر حسب تعداد هسته هايي که تحت فشار کاري قرار دارند تا 6/3 گيگاهرتز افزايش دهد. از آنجاييکه بالاترين ضرايب Turbo هسته هاي بلااستفاده را وادار مي کنند تا کاملاً خاموش شوند، ما EIST و همچنين بالاترين C-states قابل دسترسي را در طول آزمايش هاي مقايسه اي خود فعال کرده ايم.
اورکلاکينگ جدي به خنک کنندگي بي نقص نياز دارد و Thermalright MUX-120 براي اداره ی گرماي خروجي از هسته ی 45/1 ولتي در طول آزمايش هاي اورکلاکينگ ما کافي است. ماجول هاي 2133-HyperX DDR3 شرکت Kingston بخوبي اورکلاک مي شوند تا از هر مادربردي که ما در مقايسه هاي پايداري حافظه ی خود به آزمايش آن ها مي پردازيم را پشت سر بگذارد.

نتايج مقايسه ها
 

Crysis و Far Cry2
شايد Crysis ديگر يک بازي صدرنشين به حساب نيايد، اما ملزومات سخت افزاري سنگين اين بازي باعث مي شوند که به يک مقايسه ی عالي تبديل گردد. هنگاميکه ما امتيازات شرکت کنندگان را بر حسب متوسط عملکرد مرتب کنيم، ترتيب سيستم ها در بين تنظيمات پايين و بالاي Crysis (به ترتيب High Details/No AA و Very High Details/8x AA) تقريباً معکوس مي شود.
Far Cry 2 نيز تناقض مشابهي را در ترتيب عملکرد به نمايش مي گذارد و در عين حال عملکرد کلي مشابهي را در بين تمام مدل هاي مادربرد نشان مي دهد.
Clear SKY و World in Conflict
Stalker تفاوت عملکردي نسبتاً بزرگتري را مابين مدل هاي مختلف شرکت کننده به نمايش گذاشت، اما تنها در پائين ترين تنظيمات. از سوي ديگر، World in Conflict پس از فعال شدن ويژگي صرفه جويي در مصرف برق، عليرغم ملزومات Intel Turbo Boost با يک افت عملکردي کوچک مواجه گرديد. Biostar TPowerI55 يک برتري کوچک را در تمام تنظيمات World in Conflict حفظ کرد زيرا بالاترين C-States پردازنده ی 870-Core i7 بطور صحيح بر روي اين مادربرد فعال نمي شود، مشکلي که احتمالاً در بعضي از آزمايش هاي مقايسه اي نرم افزارهاي کاربردي ما به عملکرد آن آسيب خواهد رساند.

کدگذاري صوتي و ويديوئي
 

پيروزي کوچک Biostar در بازي World in Conflict به يک شکست بسيار بزرگتر در مقايسه ی Apple iTunes تبديل گرديد، زيرا عدم پشتيباني از بالاترين C-states پردازنده از دستيابي آن به بالاترين ضريب پردازنده در اين نرم افزار کاربردي تک رشته اي جلوگيري مي کند. بعبارت ديگر، اين مادربرد با زمان 1:23 دقيقه از ساير رقباي خود که زمان هايي در حدود 1:17 دقيقه را بدست آورده اند، عقب مانده است.
در آزمايش مقايسه اي Lame نيز مادربرد Biostar با زمان 54/1 ثانيه در مقابل زمان تقريبي 43/1 ثانيه براي ساير مادربردها با فاصله ی زيادي در مکان آخر قرار گرفته است. به اين ترتيب يک نارسائي کوچک در بايوس مادربرد مذکور، تأثير چشمگيري را در عملکرد آن به همراه دارد.
در هر دو آزمايش کدگذاري DivX و H.264 که هر دو از آزمايش هاي چند رشته اي به حساب مي آيند، مادربرد Jetway از رقباي خود عقب مانده است (به ترتيب 4:44 و 1:34 در مقابل 4:32 و 1:28 براي ساير مادربردها). احتمالاً يک باگ مربوط به مديريت مصرف برق باعث ايجاد اين اختلاف شده است. در هر دو آزمايش مذکور، Foxconn با تفاوت ناچيزي (به ترتيب 1 و 2 ثانيه) در صدر جدول قرار دارد.

بهره وري
 

در هر دو نرم افزار کاربردي Adobe Photoshop CS4 و 3ds Max 2009 نيز Jetway تنها به مقام آخر رضايت داد. با اين حال، تفاوت عملکردي مادربردها در اسکن AVG Antivirus بسيار اندک بود.
Inferno Katana GTI از شرکت Foxconn يک پيروزي بزرگ را در مقايسه ی WinZip ما بدست آورد (4:03 دقيقه در مقابل محدوده ی 4:26 دقيقه براي ساير مدل ها). برخلاف تفاوت هاي قبلي که در مورد Jetway و Biostar به آن ها اشاره کرديم، اين پيروزي به خصوص چندان قابل اتکا نيست زيرا در هيچ مقايسه ی ديگري به چشم نمي خورد. ما اين مادربرد را به دفعات آزمايش نموده و حتي آن را با CPU-Z بررسي کرديم، اما تنها چيزي که متوجه شديم اين نکته عجيب بود که به نظر مي رسيد پردازنده هنگام استفاده از مادربرد Foxconn در دفعات نسبتاً بيشتري براي رسيدن به ضريب Turbo Boost X26 تلاش مي کرد.

آزمايش هاي مصنوعي
 

Biostar در آزمايش 3DMark و صدرنشين بود، که با در نظر گرفتن پيروزي نسبي آن در يکي از بازي ها، منطقي به نظر مي رسيد. PCMark نيز در انتها به نفع مادربرد T Power I55 اين شرکت تمام شد. ما هرگز تأثير EIST و C-states بالا بر عملکرد درايو ديسک سخت را بطور کامل مورد بررسي قرار نداده ايم، اما چنين پيروزي بزرگي (6707 در مقابل 6275 تا 6453 براي ساير مادربردها) کاملاً غيرمنتظره است.
همانند آزمايش WinZip ، مادربرد Foxconn در آزمايش هاي مقايسه اي Sandra نيز صدرنشين بود (خصوصاً در آزمايش Whestone با امتياز 7/66 در مقابل محدوده ی 1/61 براي اکثر مادربردهاي ديگر). در عين حال، Jetway نيز در اين آزمايش ها همچنان با فاصله ی زيادي تا مقام آخر را حفظ کرد.
آزمايش پهناي باند حافظه ی Sandra تنها مقايسه اي بود که مادربرد ASRock واقعاً در آن برنده شد (هر چند با حاشيه ی بسيار کوچک). حالا وقت بسيار خوبي است که به شما يادآوري کنيم ما مجبور شديم اين مادربرد را با کلاک مبناي 3/134 مگاهرتز آزمايش نمائيم، برخلاف 9/132 تا 7/133 مگاهرتز مورد استفاده بر روي ساير مدل هاي رقيب.

اورکلاک
 

دامنه فرکانس و گزينه هاي زمانبندي فراهم شده توسط هر يک از محصولات شرکت کننده در اين مقاله به اندازه کافي گسترده بود تا خنک کننده بزرگ مبتني بر هواي ما را تا بالاترين حد توانش به کار بيندازد، حتي در شرايطي که دماي محيطي پايين تر از 22 درجه سلسيوس بود.
با اين حال، هر تنظيمي کاملاً مفيد نخواهد بود. مطمئناً اکثر اورکلاک کنندگان درک مي کنند که محدوده هاي کلاک مبنا در وراي 300 مگاهرتز براي يک سکوي LGA 1156 کاملاً بي معني خواهد بود و تمام مادربردهاي حاضر نمي توانستند حتي از تنظيمات معمولي 45/1 ولتي براي هر هسته نيز بطور کامل پشتيباني نمايند.

 

Biostar تلاش زيادي را بر روي مبارزات اورکلاکينگ خود متمرکز کرده است و اين موضوع با يک پيروزي در حوزه ی اورکلاک پردازنده به نتيجه رسيده است. همچنين بايد به ستاره ی کنار ورودي ASRock توجه داشته باشيد، اين مدل بخصوص هنگاميکه حداکثر اورکلاک و 8 رشته ی Prime95 بر روي آن اعمال مي شدند، در تنظيمات 1.45V CPU core پايدار نبود. ما متوجه شديم که بالاترين تنظيمات عملي براي P55 Deluxe معادل 1.40V است. زيرا هر چيزي بالاتر از اين مقدار باعث مي شد محافظت Over-Current، سيستم را در زير فشار کاري کامل ريست نمايد. احتمالاً عده اي معتقدند که با آزمايش سطوح بالاتر ولتاژ با فشارهاي کاري سبک تر و يا سرعت هاي کلاک پايين تر مي توان اين نتيجه گيري را تغيير داد، اما تنها شيوه ی عملي که ما براي افزايش صحيح ظرفيت آمپراژ مادربرد مي شناسيم، افزايش خنک کنندگي VRM است.
Gigabyte در زمينه ی حداکثر کلاک مبنا از رقيب هميشگي خود يعني Asus و همچنين برنده ی رقابت اورکلاکينگ پردازنده يعني Biostar پيشي گرفته است. تنظيمات حداکثر کلاک مبنا براي صاحبان پردازنده هاي Core i5 که داراي ضريب محدود شده اي هستند از اهميت فوق العاده اي برخوردار خواهد بود.

 

 

Foxconn داراي بالاترين رده ی اورکلاک متوسط حافظه است، در حاليکه EVGA با دو ماجول و Gigabyte با 4 ماجول در اين زمينه پيشتاز هستند.
مصرف برق، گرما و بازدهي مادربرد Inferno Katana GTI از شرکت Foxconn داراي پايين ترين مصرف برق متوسط مي باشد، اما در عين حال به کمترين ويژگي هاي Onboard نيز مجهز شده است که دليل اصلي اين سطح بازدهي به حساب مي آيد.

 

وجود 2 اونس مس در PCB مادربرد Gigabyte احتمالاً دماي پايين تر VRM آن را توجيه مي کند. مادربرد Biostar با حرارت گيرهاي بزرگ و باز خود در مقام دوم قرار گرفته است. «جهنم» (Inferno) شرکت Foxconn نيز در مقايسه با ساير مدل ها کاملاً با نام خود همخواني دارد، اما به سختي مي توان چنين دماهاي پاييني را واقعاً «آتشين» ناميد.
عملکرد خسيس ترين مادربرد شرکت کننده در اين مقاله يعني Inferno Katana GTI به اندازه ی کافي خوب است تا آن را در مقام نخست مقايسه ی بازدهي قرار دهد. متأسفانه Biostar بخاطر ناتواني خود در پشتيباني از تنظيمات صرفه جوئي در مصرف برق C-states و همچنين بالاترين ضرايب Intel Turbo Boost متحمل شکست سنگيني شده است.

 

جمع بندي
 

اگر اورکلاک نمودن پردازنده تنها عامل مقايسه اي براي مقايسه ی اين گروه به حساب مي آمد، مادربرد T Power I55 از شرکت Biostar مي توانست گزينه ی برتر ما باشد. اما ما اگر تمرکز خود را تا اين حد محدود کنيم، آزمايش هاي عملکرد و مصرف برق کاملاً بي فايده خواهند بود. بعلاوه، هدف از چنين مقايسه ی بزرگي يافتن بهترين مادربرد بطور کلي و احتمالاً (با کمي اميدواري) بهترين ارزش بدست آمده در داخل يک دامنه ی محدود قيمتي است.
ما مي توانيم بحث را از ارزانترين شرکت کننده يعني Jetway HI05 آغاز کنيم. اين مادربرد که با ويژگي هاي مختلفي مجهز شده، بخاطر بعضي شرايط تأسف بار نتوانست کار خود را بخوبي به پايان برساند. پيش از هر چيز، قيمت 150 دلاري آن تنها يک تخمين به حساب مي آيد زيرا هنوز در بازار قابل دسترسي نمي باشد. ثانياً، ناتواني آن در زمينه ی جبران نوسان ولتاژ هسته باعث مي شود که در زمينه ی اورکلاکينگ در نزديکي انتهاي پايين فهرست ما قرار گيرد. خريداراني که درباره ی اورکلاکينگ کلاس پيشتاز نگراني ندارند، احتمالاً اين مدل را بعنوان بهترين گزينه ی «ارزشي» در نظر خواهند گرفت، البته تنها اگر بتوانند آن را پيدا کنند. ارزانترين مادر برد بعدي يعني Inferno Katana GTI از شرکت Foxconn تقريباً به طور کامل از ويژگي هاي سطح بالا تخليه شده است. اين مدل که بعنوان يک محصول اورکلاکينگ ساده شده طراحي گرديده است، حتي اين نقش را نيز بخوبي ايفا نمي کند و متأسفانه تاريخچه ی اخير شرکت Foxconn در زمينه ی مادربردهاي عملکردي با ارزش بالا را مخدوش مي سازد.
مادربرد واقعاً ارزشمند اين گروه، ASRock P55 Deluxe است. اين محصول با قيمت 160دلاري خود به ويژگي هاي بيشتري در مقايسه با ساير مدل هاي هم گروه خود مجهز گرديده. تنها ملاحظه ی ما براي توصيه ی P55 Deluxe اين است که تنظيم کننده ی ولتاژ آن به اندازه ی کافي قدرتمند نيست تا با تنظيمات متوسطي که ما معمولاً از آن ها براي اورکلاک استفاده مي کنيم، انطباق يابد. با اين حال، خريداراني که انتظارات کمتري در زمينه ی اورکلاکينگ داشته باشند، ارزش فوق العاده اي را در اين مادربرد بخصوص خواهند يافت و اين ارزش مي تواند براي اعطاي يک جايزه به آن کافي باشد.
بزرگترين مشکل در توصيه ی مادربردي که حتي با کوچکترين نقيصه در خروجي تغذيه برق خود مواجه مي باشد، اين است که دامنه ی قيمتي مورد بحث بيانگر دامنه ی پايين تر قطعات سطح Enthusiast به حساب مي آيد. ما قبلاً پايداري بي نقصي را در دو مادربرد برتر گروه «ارزانقيمت» مشاهده کرده ايم و انتظار داريم که ويژگي هاي اين مدل ها با قيمت بالاتر آن ها بدون قرباني نمودن ساير قابليت هايشان افزايش يابد. در نهايت، بايد توجه داشته باشيد که آزمايش هاي پايداري ما بطور فوق العاده اي شديد نبوده اند، زيرا تنظيمات مورد استفاده براي قرار گرفتن در دامنه ی قابليت هاي اورکلاکينگ مبتني بر خنک کنندگي با هوا انتخاب شده و بيانگر يک نقطه ی هدف براي اورکلاک کنندگان متوسط بودند.
4 مادربردي که 100 درصد پايدار ماندند عبارتند از Gigabyte P55-UD4P 170 دلاري، Biostar TPower I55 185 دلاري، Asus P7P55D Evo 195 دلاري، EVGA P55-SLI 200 دلاري، در ميان اين مدل ها، Gigabyte P55-UD4P داراي مقام دوم در زمينه ی اورکلاک CPU، بالاترين کلاک مبنا، بالاترين کلاک حافظه براي پيکربندي 4 ماجولي سطح بالا، پايين ترين ميزان مصرف برق و پايين ترين دماي VRM بود. P55-UD4P در عين حال ارزانترين مدل در ميان 4 مادربرد داراي کيفيت برتر در گروه حاضر نيز به حساب مي آيد و به همين دليل بهترين ارزش را در کلاس خود فراهم مي کند.
آيتم از قلم افتاده در Gigabyte P55-UD4P، وجود يک اسلات PCLe x4 است، اينترفيسي که مشتاقان سخت افزاري احتمالاً از آن براي نصب يک کارت RAID x8 و يا يک کارت گرافيکي x16 که به نمايشگرهاي اضافي يا پردازش PhysX اختصاص داده شده است، استفاده مي کنند. در اين مورد، ما Asus و EVGA را در نظر مي گيريم زيرا اسلات x4 تعبيه شده بر روي مادربرد Biostar داراي يک انتهاي بسته است که از نصب کارت هاي بلندتر جلوگيري مي کند. در ميان دو مادربردي که از يک کارت سوم با طول x16 در پهناي باند x4 پشتيباني مي کنند، Asus 2/1 درصد عملکرد بالاتر، 2/. درصد اورکلاکينگ پردازنده ی بالاتر، 1 درصد قابليت BCLK بالاتر و 3/5 درصد بازدهي متوسط بالاتر را فراهم مي کند. هيچ يک از اين ارقام بسيار کوچک نمي تواند يک برتري آشکار در مقابل EVGA P55-SLI را براي P7P55D EVO به همراه داشته باشد، اما در ترکيب با 5/2 درصد قيمت پايين تر خواهد توانست حاشيه ی مورد نياز Asus براي قرارگيري غرورآميز در پشت سر Gigabyte بعنوان صدر نشين ارزش بدست آمده را فراهم نمايد.
منبع: ماهنامه ی کامپیوتری بزرگراه رایانه، شماره ی 126
/ج