با پيرگوشي چه‌کار کنيم؟
افراد مسن که دچار اختلال شنوايي شده‌اند ممکن است افسرده شده يا خود را از ارتباط با ديگران منزوي کنند تا از فهم نادرست عبارات گفته شده شرمنده نشوند. آنها ممکن است به برخي از خويشاوندان و آشنايان نيز لب زدن و سخن گفتن به صداي بلند را عمدي و به قصد آزار بدانند. بسيار ساده اتفاق مي‌افتد که فرد سالمندي به اشتباه حواس‌پرت، بي‌مسووليت و بي‌تفاوت به نظر آيد، در حالي که تنها مشکل شنوايي دارد!
«ناشنوايي هدايتي» در برخي سالمندان زماني رخ مي‌دهد که امواج صوتي در حال عبور از گوش مياني به سمت گوش داخلي، با ممانعت فيزيکي روبه‌رو مي‌شود. وجود موم در کانال گوش، تجمع مايع در گوش مياني، رشد غير طبيعي استخواني يا عفونت گوش مياني مي‌تواند اين ناشنوايي را به وجود آورد. «ناشنوايي حسي عصبي» در زمان آسيب به بخش‌هايي از گوش داخلي يا عصب شنوايي ايجاد مي‌شود. درجه ناشنوايي مي‌تواند از فردي به فرد ديگر متفاوت باشد. اين ناشنوايي ممکن است از نقايص زمان تولد، آسيب به سر، توده‌ها، بيماري، برخي داروهاي طبي خاص، گردش خون ضعيف و موضعي، فشارخون بالا يا سکته مغزي ناشي شده باشد.
2) از آنها درخواست کنيد رو به شما کنند، کندتر و با وضوح بيشتر سخت گويند و فرياد نزنند!
3) به صحبت‌هاي بيان شده و حالات صورت و ژست‌هاي او توجه کنيد.
4) بگذاريد شخص سخنگو بداند که صحبت‌هايش را متوجه نشده‌ايد. از او بخواهيد که جمله مزبور را دوباره تکرار کرده يا در صورت ثقيل بودن، با عبارات ديگر بيان کنيد.
2) در محلي صحبت کنيد که نور کافي و سر و صداي زمينه‌اي کمي داشته باشد.
3) با وضوح صحبت کرده و سرعت مناسبي براي کلام خود در نظر بگيريد، دهان خود را نپوشانيد و در حين گفتگو از خوردن و آدامس جويدن و امثالهم بپرهيزيد.
4) از تغييرات حالت صورت براي راهنمايي مفيد به شخص استفاده کنيد.
5) جمله خود را در صورت نياز تغيير داده و تکرار کنيد.
6) صبور بوده و مثبت‌انديش و آرام باشيد.
7) بپرسيد چگونه مي‌توانيد کمکي به فرد کم شنوا طرف صحبت نکنيد.
8) جلساتي راه بيندازيد تا در آن همه سخنرانان در ديد ديگران قرار داشته و مجهز به ميکروفون باشند.
9) شخص مبتلا را در کليه مباحث مرتبط با وي شرکت دهيد تا احساس انزوا و طردشدگي به او دست ندهد.
منبع:http://www.salamat.com
انواع ناشنوايي
«ناشنوايي هدايتي» در برخي سالمندان زماني رخ مي‌دهد که امواج صوتي در حال عبور از گوش مياني به سمت گوش داخلي، با ممانعت فيزيکي روبه‌رو مي‌شود. وجود موم در کانال گوش، تجمع مايع در گوش مياني، رشد غير طبيعي استخواني يا عفونت گوش مياني مي‌تواند اين ناشنوايي را به وجود آورد. «ناشنوايي حسي عصبي» در زمان آسيب به بخش‌هايي از گوش داخلي يا عصب شنوايي ايجاد مي‌شود. درجه ناشنوايي مي‌تواند از فردي به فرد ديگر متفاوت باشد. اين ناشنوايي ممکن است از نقايص زمان تولد، آسيب به سر، توده‌ها، بيماري، برخي داروهاي طبي خاص، گردش خون ضعيف و موضعي، فشارخون بالا يا سکته مغزي ناشي شده باشد.
4 توصيه به سالمندان کم‌شنوا
2) از آنها درخواست کنيد رو به شما کنند، کندتر و با وضوح بيشتر سخت گويند و فرياد نزنند!
3) به صحبت‌هاي بيان شده و حالات صورت و ژست‌هاي او توجه کنيد.
4) بگذاريد شخص سخنگو بداند که صحبت‌هايش را متوجه نشده‌ايد. از او بخواهيد که جمله مزبور را دوباره تکرار کرده يا در صورت ثقيل بودن، با عبارات ديگر بيان کنيد.
... و اما سمعک
9 توصيه براي مواجهه با سالمندان کم‌شنوا
2) در محلي صحبت کنيد که نور کافي و سر و صداي زمينه‌اي کمي داشته باشد.
3) با وضوح صحبت کرده و سرعت مناسبي براي کلام خود در نظر بگيريد، دهان خود را نپوشانيد و در حين گفتگو از خوردن و آدامس جويدن و امثالهم بپرهيزيد.
4) از تغييرات حالت صورت براي راهنمايي مفيد به شخص استفاده کنيد.
5) جمله خود را در صورت نياز تغيير داده و تکرار کنيد.
6) صبور بوده و مثبت‌انديش و آرام باشيد.
7) بپرسيد چگونه مي‌توانيد کمکي به فرد کم شنوا طرف صحبت نکنيد.
8) جلساتي راه بيندازيد تا در آن همه سخنرانان در ديد ديگران قرار داشته و مجهز به ميکروفون باشند.
9) شخص مبتلا را در کليه مباحث مرتبط با وي شرکت دهيد تا احساس انزوا و طردشدگي به او دست ندهد.
منبع:http://www.salamat.com
