اي جهان خاتم جان‌بخش ترا زير نگين

اي جهان خاتم جان‌بخش ترا زير نگين شاعر : انوري آسمان را ز جمال تو نظر سوي زمين اي جهان خاتم جان‌بخش ترا زير نگين خجل از عارض نيکوي تو صورتگر چين طيره از طره‌ي خوشبوي تو عطار ختن چنگ عشق تو رباينده‌ترست از شاهين حسن روي تو نماينده‌ترست از طاوس طبع با روي تو بيزار شد از حورالعين عقل در کوي تو اعراض نمود از فردوس تو بر اين باش که تنها بکشي بار سرين دل برآنست که تنها بکشد بار فراق که ترا هست همه بار سرين بار سرين هوس بار سرين تو بيفزود مرا...

شنبه، 28 اسفند 1389

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

اي جهان خاتم جان‌بخش ترا زير نگين

شاعر : انوري

آسمان را ز جمال تو نظر سوي زمين		اي جهان خاتم جان‌بخش ترا زير نگين
خجل از عارض نيکوي تو صورتگر چين		طيره از طره‌ي خوشبوي تو عطار ختن
چنگ عشق تو رباينده‌ترست از شاهين		حسن روي تو نماينده‌ترست از طاوس
طبع با روي تو بيزار شد از حورالعين		عقل در کوي تو اعراض نمود از فردوس
تو بر اين باش که تنها بکشي بار سرين		دل برآنست که تنها بکشد بار فراق
که ترا هست همه بار سرين بار سرين		هوس بار سرين تو بيفزود مرا
روي آن نيست که بي‌روي تو باشم چندين		سخن من ز پس پشت منه از پي آنک
مسکن درد همان به که نباشد مسکين		مسکن درد شد از هجر تو مسکين دل من
گو دگر جاي شو و بي‌خبر از من بنشين		آنکه گفتت که مرا بر سر آتش بنشان
کرد با عز ابد لطف خداوند قرين		از قرين تو همي رشک برم گرچه مرا
صدر کونين جلال الوزرا مجدالدين		صاحب عالم و عادل غرض علم و علو
وانکه در عقل ضميرش ز گمان ساخت يقين		آنکه در ملک مرادش ز عدم کرد وجود
تيغها را قلمش کرد شجاعت تلقين		عقلها را هنرش داد بلاغت تعليم
خسروان داشته از دولت او تاج و نگين		ملکان يافته از طاعت او مسند و گاه
وهم او گفته جهان را سخن غث و سمين		راي او داده فلک را خبر سود و زيان
دير زي اي در تو جلوه‌گه چرخ برين		شاد باش اي کف تو مايه‌ي صد ابر مطير
کارداران رضاي تو شهورند و سنين		حق‌گزاران هواي تو قلوب‌اند و رقاب
بشکند بار عطاي تو فلک را شاهين		پر کند نقد سخاي تو زمين را دامن
هم به اول حرکت سجده کند جان جنين		بر اميد مدد رزق به سوي در تو
سر برآرد ز مسامش چو عرق يوم‌الدين		گر شود عرق زمين ممتلي از هيبت تو
خاک را هست به خون ملک‌الموت عجين		در دياري که بود حشمت تو مالک عنف
زير نه حقه‌ي فيروزه يکي مهره‌ي کين		اختر بوالعجب از مهر تو مي‌نگذارد
از جگر آب خورد نقش بدش چون زوبين		تا سپر بفکند از خنجر قهر تو جهان
به نظر آب کند زهره‌ي شيران عرين		گر شود قدرت کلک تو مصور در شير
کرد تقدير ابد را به ازل در تضمين		صورت دولت تو چون ز ازل رايت ساخت
که وجودش صفت کون و مکان است مکين		کبرياي تو چنان قابض ارواح شدست
اضطراب دو جهان مايه گرفت از تسکين		کلک تو چون صفت سير به ايشان بنمود
که رخ کعبه بود از حسد او پر چين		در عالي تو آن سجده‌گه محترمست
من به تفصيل چه گويم سخن اين است ببين		صاحبا شعر من از مدح تو بفزود بها
که بود تربيت من مدد شعر متين		نامه‌ي تربيت من به همه نوع بخوان
شعر حسان که همي کرد رسولش تحسين		آخر از تربيتي قيمت و مقدار گرفت
تا همي ديده بود از رخ جانان گل چين		تا همي طبع بود از لب دلبر مي‌خواه
دل حساد به غم رخنه همي دار چو سين		قد اعدا ز عنا خفته همي دار چو لام
ناگزيران طرب را طرب و باده گزين		در زبانها سخن سال نو و ماه نوست
تا بود آيت اعزاز به اقبال مبين		تا بود رايت مدحت به ايادي منصور
ايزدت در همه آفاق معين باد معين		دولتت در همه احوال قوي باد قوي
لذت عيشت از آن و طرب طبعت از اين		بر تو ميمون و مبارک سر سال و مه نو

اي جهان خاتم جان‌بخش ترا زير نگين

تازه های مقالات

بیشترین بازدید هفته