اي فخر کرده دين خداي از مکان تو

اي فخر کرده دين خداي از مکان تو شاعر : انوري وي پشت ملک و روي جهان آستان تو اي فخر کرده دين خداي از مکان تو وي مقصد زمين و زمان آستان تو اي کرده ملک را متمکن مکان تو وي ابر زفت در بر بذل بنان تو اي چرخ پست از بر راي رفيع تو يک جزو نيست کل کمال از جهان تو ذات مقدس تو جهانيست از کمال راه قضا ببستي امر روان تو گر بر قضا روان شودي امر هيچ‌کس تعجيل باد واله دست و عنان تو آرام خاک تابع پاي و رکاب تست راند در اين زمانه همي بر زبان تو رازي...

شنبه، 28 اسفند 1389

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

اي فخر کرده دين خداي از مکان تو

شاعر : انوري

وي پشت ملک و روي جهان آستان تو		اي فخر کرده دين خداي از مکان تو
وي مقصد زمين و زمان آستان تو		اي کرده ملک را متمکن مکان تو
وي ابر زفت در بر بذل بنان تو		اي چرخ پست از بر راي رفيع تو
يک جزو نيست کل کمال از جهان تو		ذات مقدس تو جهانيست از کمال
راه قضا ببستي امر روان تو		گر بر قضا روان شودي امر هيچ‌کس
تعجيل باد واله دست و عنان تو		آرام خاک تابع پاي و رکاب تست
راند در اين زمانه همي بر زبان تو		رازي که از زمانه نهان داشت آسمان
هر کو کند مطالعه لوح گمان تو		اسرار عالمش به حقيقت يقين شود
چون دست بخت بست کمر بر ميان تو		جوزا به پيش طالع سعدت کمر ببست
کاي سر فتح سخره‌ي کشف و بيان تو		الا زبان رمح ترا آسمان نگفت
رمح سماک از چه، ز سرم سنان تو		بر آتش اثير نهادند اختران
اندر کدام چشمه بود گويد آن تو		گر با زمانه تيغ تو گويد که آب فتح
شست شهاب اگر به کف آرد کمان تو		بر ذروه‌ي وجود رساند خدنگ خويش
چون استوار گشت رکاب گران تو		دست اجل عنان املها کند سبک
ره تا ابد برون نبرد ز آستان تو		گر بر جهان جاه تو گردون گذر کند
شهري و روستايي اندر جهان تو		جاهت جهان تست و دو گيتي به اسرها
فهرست نامهاي هنر شد زمان تو		از رسمهاي خوب تو اصل زمانه را
نام و نشان نماند ز نام و نشان تو		وز وعده‌ي طبيعي و جود تکلفي
شد در ضمان روزي نسلش به نان تو		آن روز کافرينش آدم تمام شد
گر يک رهش طفيل برد طفيل برد ميهمان تو		جاويد از امتلا چو قناعت شود نياز
گويد که اي زمين و زمان در امان تو		با پادشا منادي اقبال هر زمان
وينانج باد ظل تو و قهرمان تو		تو قهرمان ملک خدايي و ظل او
ساکن مباد مسرع حکم روان تو		اي حکم تو چو حکم قضا بر جهان روان
بر خوان مه نهاده بر سوي خوان تو		زودا که حکم توبره‌ي مرغزار چرخ
رطب اللسانم از تو آيين و سان تو		من بنده مدتي است که در پيش خاص و عام
گاهم ثناي خاطر گوهرفشان تو		گاهم حديث خنجر گوهرنگار تست
در آرزوي مجلس چون بوستان تو		عمريست تا دو ديده چو نرگس نهاده‌ام
بوسيدن دو دست چو دريا و کان تو		آخر خداي عزوجل کرد روزيم
ماه بقا فرو شده از آسمان تو		تا آسمان به ماه مزين بود مباد
سوگند اختران به بقا و به جان تو		جان ترا بقاي فلک باد و بر فلک
دايم قضا به عين رضا پاسبان تو		حزم تو پاسبان جهان باد و در جهان
بر چرخ پير سايه‌ي بخت جوان تو		افتاده تا که سايه بود ضد آفتاب
نوروز و مهرگان و بهار و خزان تو		فرخنده و مبارک و ميمون و سعد باد