خضر درآمد از درم صبحوش از منوري | | دوش که صبح چاک زد صدرهي چرخ عنبري |
قلهي برف و صبحدم، شيبتش از معطري | | شعبهي برق و روز نو، غرتش از مبارکي |
روضهي قدس عيسوي، نکهتش از معنبري | | بيضهي مهر احمدي، جبهتش از گشادگي |
گرم روان عشق را، کرده به چشمه رهبري | | دست و عصاش موسوي، رکوه پرآب زندگي |
چهره چو ماه منخسف، يافته رنگ اسمري | | مه قدم و فلک ردا، وز تف آفتاب و ره |
نطق من آب تازيان برده به نکتهي دري | | ديد مرا گرفته لب، آتش پارسي ز تب |
مهره به کف به هفت حال، اين همه در مششدري | | گفت چه طرفه طالعي، کز درخانهي ششم |
نرگس چاک جامهاي، لالهي خاک بستري | | در يرقان چو نرگسي، در خفقان چو لالهاي |
از پي آن چو ماه نو زار و نزار و لاغري | | حلقهي آن بريشمي کز بر چنگ برکشند |
جوهر نور نيستي، سايهي نور جوهري | | چند نشانهي غرض، بودن و بينشان شدن |
طالع تو اسد چرا، چون سرطان به مدبري | | مثل عطاردي چرا، چون مه نو نه مقبلي |
خاص کبوترش توئي ار همه نسر طائري | | کعبهي آسمان حرم صدر شهنشه است و بس |
در حرم خدايگان کعبه کند مجاوري | | گر ز حجاز کعبه را رخصت آمدن بود |
اينت مجاهد هدي، اينت مظفر فري | | سايهي ذو الجلال بين وز فلک اين ندا شنو |