بدينسان که از ما جهاني جهاني
بدينسان که از ما جهاني جهاني
شاعر : خواجوي کرماني
که با کس نماني و با کس نماني بدينسان که از ما جهاني جهاني که خسرو نشاني و خسرو نشاني تو آن شهرياري و آن شهرهياري که هر دم برآني که خونم براني تو آني که قتلم تواني و دانم مي ارغواني به روي غواني خوشا طرف بستان و دستان مستان تو در باغ باني و در باغباني دل ياغي باغيم باغ و دائم ز نسل کياني که اصل کياني ندانم کدامي که دامي دلم را چه کاني که از لعل گوهر چکاني چو ماهي که ماهيتت کس نداند تو نور جناني و حور جناني تو جان و جهاني و جان جهاني اگر باز داري سمند ار دواني سزد کاردوان رخ نهد پيش اسبت که سيب از ترنجت کند بوستاني ترا نار پستان به از نار بستان دل از خون چو خاني و رخ زر خاني تو ترخان و ترخون ز جور تو خواجو