شنيدم که فرماندهي دادگر

شنيدم که فرماندهي دادگر شاعر : سعدي قبا داشتي هر دو روي آستر شنيدم که فرماندهي دادگر ز ديباي چيني قبايي بدوز يکي گفتش اي خسرو نيکروز وز اين بگذري زيب و آرايش است بگفت اين قدر ستر و آسايش است که زينت کنم بر خود و تخت و تاج نه از بهر آن مي‌ستانم خراج بمردي کجا دفع دشمن کنم؟ چو همچون زنان حله در تن کنم وليکن خزينه نه تنها مراست مرا هم ز صد گونه آز و هواست نه از بهر آذين و زيور بود خزاين پر از بهر لشکر بود ندارد حدود ولايت نگاه ...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

شنيدم که فرماندهي دادگر

شاعر : سعدي

قبا داشتي هر دو روي آستر		شنيدم که فرماندهي دادگر
ز ديباي چيني قبايي بدوز		يکي گفتش اي خسرو نيکروز
وز اين بگذري زيب و آرايش است		بگفت اين قدر ستر و آسايش است
که زينت کنم بر خود و تخت و تاج		نه از بهر آن مي‌ستانم خراج
بمردي کجا دفع دشمن کنم؟		چو همچون زنان حله در تن کنم
وليکن خزينه نه تنها مراست		مرا هم ز صد گونه آز و هواست
نه از بهر آذين و زيور بود		خزاين پر از بهر لشکر بود
ندارد حدود ولايت نگاه		سپاهي که خوشدل نباشد ز شاه
ملک باج و ده يک چرا مي‌خورد؟		چو دشمن خر روستايي برد
چه اقبال ماند در آن تخت و تاج؟		مخالف خرش برد و سلطان خراج
برد مرغ‌دون دانه از پيش مور		مروت نباشد بر افتاده زور
به کام دل دوستان برخوري		رعيت درخت است اگر پروري
که نادان کند حيف بر خويشتن		به بي‌رحمي از بيخ و بارش مکن
که با زيردستان نگيرند سخت		کسان برخورند از جواني و بخت
حذر کن ز ناليدنش بر خداي		اگر زيردستي درآيد ز پاي
به پيکار خون از مشامي ميار		چو شايد گرفتن بنرمي ديار
نيرزد که خوني چکد بر زمين		به مردي که ملک سراسر زمين
به سرچشمه‌اي بر به سنگي نبشت		شنيدم که جمشيد فرخ سرشت
برفتند چون چشم بر هم زدند		بر اين چشمه چون ما بسي دم زدند
وليکن نبرديم با خود به گور		گرفتيم عالم به مردي و زور
مرنجانش کو را همين غصه بس		چو بر دشمني باشدت دسترس
به از خون او کشته در گردنت		عدو زنده سرگشته پيرامنت