چو عشقي که بنياد آن بر هواست

چو عشقي که بنياد آن بر هواست شاعر : سعدي چنين فتنه‌انگيز و فرمانرواست چو عشقي که بنياد آن بر هواست که باشند در بحر معني غريق؟ عجب داري از سالکان طريق به ذکر حبيب از جهان مشتغل به سوداي جانان ز جان مشتغل چنان مست ساقي که مي ريخته به ياد حق از خلق بگريخته که کس مطلع نيست بر دردشان نشايد به دارو دوا کردشان به فرياد قالوا بلي در خروش الست از ازل همچنانشان به گوش قدمهاي خاکي، دم آتشين گروهي عمل دار عزلت نشين به يک ناله شهري به هم...
چهارشنبه، 3 فروردين 1390
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما
چو عشقي که بنياد آن بر هواست
چو عشقي که بنياد آن بر هواست
چو عشقي که بنياد آن بر هواست

شاعر : سعدي

چنين فتنه‌انگيز و فرمانرواستچو عشقي که بنياد آن بر هواست
که باشند در بحر معني غريق؟عجب داري از سالکان طريق
به ذکر حبيب از جهان مشتغلبه سوداي جانان ز جان مشتغل
چنان مست ساقي که مي ريختهبه ياد حق از خلق بگريخته
که کس مطلع نيست بر دردشاننشايد به دارو دوا کردشان
به فرياد قالوا بلي در خروشالست از ازل همچنانشان به گوش
قدمهاي خاکي، دم آتشينگروهي عمل دار عزلت نشين
به يک ناله شهري به هم بر زنندبه يک نعره کوهي ز جا برکنند
چو سنگند خاموش و تسبيح گويچو بادند پنهان و چالاک پوي
فرو شويد از ديده‌شان کحل خوابسحرها بگريند چندان که آب
سحر گه خروشان که وامانده‌اندفرس کشته از بس که شب رانده‌اند
ندانند ز آشفتگي شب ز روزشب و روز در بحر سودا و سوز
که با حسن صورت ندارند کارچنان فتنه بر حسن صورت نگار
وگر ابلهي داد بي مغز کوستندادند صاحبدلان دل به پوست
که دنيا و عقبي فراموش کردمي صرف وحدت کسي نوش کرد


ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
مقالات مرتبط