گناه کردن پنهان به از عبادت فاش

گناه کردن پنهان به از عبادت فاش شاعر : سعدي اگر خداي پرستي هواپرست مباش گناه کردن پنهان به از عبادت فاش که دوستان خدا ممکن‌اند در او باش به عين عجب و تکبر نگه به خلق مکن که ملک روي زمين پيششان نيرزد لاش برين زمين که تو بيني ملوک طبعانند مثال چشمه‌ي خورشيد و ديده‌ي خفاش به چشم کوته اغيار درنمي‌آيند قفا خورند و نجويند با کسي پر خاش کرم کنند و نبينند بر کسي منت نه دست کفچه کنند از براي کاسه‌ي آش ز ديگدان ليمان چو دود بگريزند که ذکر دوست...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

گناه کردن پنهان به از عبادت فاش

شاعر : سعدي

اگر خداي پرستي هواپرست مباش		گناه کردن پنهان به از عبادت فاش
که دوستان خدا ممکن‌اند در او باش		به عين عجب و تکبر نگه به خلق مکن
که ملک روي زمين پيششان نيرزد لاش		برين زمين که تو بيني ملوک طبعانند
مثال چشمه‌ي خورشيد و ديده‌ي خفاش		به چشم کوته اغيار درنمي‌آيند
قفا خورند و نجويند با کسي پر خاش		کرم کنند و نبينند بر کسي منت
نه دست کفچه کنند از براي کاسه‌ي آش		ز ديگدان ليمان چو دود بگريزند
که ذکر دوست توان کرد يا حساب قماش		دل از محبت دنيا و آخرت خالي
ميان خلق به رندي و لاابالي فاش		به نيکمردي در حضرت خداي، قبول
که از ميان تهي بانگ مي‌کند خشخاش		قدم زنند بزرگان دين و دم نزنند
که سر گران نکند بر قلند قلاش		کمال نفس خردمند نيکبخت آنست
نظر به حسن معادست نه به حسن معاش		مقام صالح و فاجر هنوز پيدا نيست
تو نيز جامه‌ي ازرق بپوش و سر بتراش		اگر ز مغز حقيقت به پوست خرسندي
کمر به خدمت سلطان ببند و صوفي باش		مراد اهل طريقت لباس ظاهر نيست
تو نيز در قدم بندگان او مي‌پاش		وز آنچه فيض خداوند بر تو مي‌پاشد
چو دست دست تو باشد درون کس مخراش		چون دور دور تو باشد مراد خلق بده
چنانکه بر در گرمابه مي‌کند نقاش		نه صورتيست مزخرف عبادت سعدي
فرو گذاشته بر روي شاهد جماش		که برقعيست مرصع به لعل و مرواريد