خليلي الهدي انجي و اصلح

خليلي الهدي انجي و اصلح شاعر : سعدي ولکن من هداه الله افلح خليلي الهدي انجي و اصلح حکيمان پند درويشان پذيرند نصيحت نيکبختان گوش گيرند که ثخني عاقلي ده بار اثنزت گش ايها داراغت خاطر نرنزت من استأسرت لاتکسر يديه من استضعفت لاتغلظ عليه که اي فربه مکن بر لاغران زور چه نيکو گفت در پاي شتر مور کوايش مي بني دنبل مزش نيش که منعم بي‌مبر کول ايچ درويش فقوس‌الدهر لم تبرح سهامه دع استنقاص من طال احترامه تو را نيز ار بيندازد چه داني جراحت...

چهارشنبه، 3 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

خليلي الهدي انجي و اصلح

شاعر : سعدي

ولکن من هداه الله افلح		خليلي الهدي انجي و اصلح
حکيمان پند درويشان پذيرند		نصيحت نيکبختان گوش گيرند
که ثخني عاقلي ده بار اثنزت		گش ايها داراغت خاطر نرنزت
من استأسرت لاتکسر يديه		من استضعفت لاتغلظ عليه
که اي فربه مکن بر لاغران زور		چه نيکو گفت در پاي شتر مور
کوايش مي بني دنبل مزش نيش		که منعم بي‌مبر کول ايچ درويش
فقوس‌الدهر لم تبرح سهامه		دع استنقاص من طال احترامه
تو را نيز ار بيندازد چه داني		جراحت بند باش ار مي‌تواني
نه هر کش تير نه کمان بو کسي اي کشت		ببات اين دهر دون را تير اري پشت
تواضع ترتفع لاتعل تندم		تأدب تستقم لاطف تقدم
که بخشودست و ديگر در ربودست		که دوران فلک بسيار بودست
بسم دي که سوري ماند بيده ببدشت		نه کت تفسير وفق خواند است ابهشت
ولا يستهزکم من قائم زل		ليعف المهتدي عن س من ضل
که ترسيدم که روزي خود بيفتم		منم کافتادگان را بد نگفتم
مخن هر دم براي چنداکي بگريت		کمسسکي اوت اس بخت آو بهريت
فلا تکثر حبيبک لا يملک		متي زرت الفتي غبا اجلک
چو کم بينند خاطر بيش خواهد		ز بسيار آمدن عزت بکاهد
که ديدر زر ملال آرد بش از بش		عزيزي کت هن‌اش هر دم مدوپش
ولا تحسد غنيا قدره زاد		تبصر في فقير يشتهي الزاد
تو پاي روستايي در وحل بين		وگر گويند آن جاه و محل بين
تزان مسکي خبر هن کش خه نان ني		و چه ترش روي کت برغ خوان ني
سل الجوعان کيف الخبز وحده		تلقفت الشوا و البقل بعده
که قدر نعمت او داند که چونست		بپرس آن را که جسم از ناقه خونست
نن تي گلشکر هن غت بگريت		غرش نان هاجه از حلوا نپرست
عن الحطاب في واد عقنقل		افق يا من تلهي حول منقل
تو مي‌تندي که مرغم نيست بر خوان		فقير از بهر نان بر در دعاخوان
که مسکيني و سرما گسنه خفتست		چه داند اي کش سه پخ خوردست و تقتست
و ان خلفت محبوسا تندمت		تحب المال لو احببت قدمت
اگر مردي ده و بخش و خور و پوش		منه گر عقل داري در تن و هوش
پشيمان به که نم خو توشه بسته		نوا که بيفته از هنجار و رسته
تفکر يا معني في مالک		صرفت العمر في تحصيل مالک
که چندي خورد و چندي توشه برداشت		کسي از زرع دنيا خوشه برداشت
که گردم کرد نخرم يا نبخشم		که مپسندت که مو خو از غصه بکشم
کمصباح علي قبرالمجوسي		بهاء الوجه مع خبث النفوس
درون مردار و بيرون مشک و کافور		به گور گبر ماند زاهد زور
اگور جدمنت کش در به از تو		کعارف باد بکاند از جمه نو
اذا قالوا لک اکفر لاتعارض		متي عاشرت محلوقي العوارض
چو رفتي در بغل نه دست تدبير		مرو با ژنده‌پوشان شام و شبگير
که پاکش خورد ديک تي چه او کند		چنان تزدم دوت کت خون خه اوکند
لعل القوم فيهم ذو کرامه		وجد يا صاح و اکفف من ملامه
که گرد مرديست هم زيشان به در نيست		مگو در نفس درويشان هنر نيست
شنه ميان زز بخت صاحب قبولي		کاحسان بکنه واهروي اصولي
بمأجور له قدر ففصل		نعما قال خياط بموصل
نگه کن کاين سخن هر جا توان گفت؟		سخن سهل است بر طرف زبان گفت
کجمي مي‌بري خهتر ورانداز		غراز مو ميشنه واهر کس مگوي راز
حذارا منه ان ينسي جميلک		خفي السر لاتودع خليلک
که گر دشمن شود بيم هلاکست		مگو با دوست مي‌گويم چه باکست
که غت دشمن ببوت ات ببلسد پوست		تو از دشمن بترسي غافل از دوست
اذا لم تحتمل بطش الملاعب		يقول الراجز ابني لا تلاعب
تو در ني بسته‌اي آتش مينداز		چه خوش گفت آن پسر با يار طناز
مزم تش کت قلاشي نتوتن اشنفت		کري مم دي که ايرو واجوني گفت
قل اللهم نور قبر سعدي		ان استحسنت هذا القول بعدي
کند در کار درويشي دعايي		چه باشد گر ز رحمت پارسايي
بگي رحمت و سعدي باکش اي گفت		کخيرت بوازي ثخني کت اشنفت

خليلي الهدي انجي و اصلح

تازه های مقالات

بیشترین بازدید هفته