نظر کردم بديدم اصل هر کار

نظر کردم بديدم اصل هر کار شاعر : شيخ محمود شبستري نشان خدمت آمد عقد زنار نظر کردم بديدم اصل هر کار ز هر چيزي مگر بر وضع اول نباشد اهل دانش را مول درآ در زمره‌ي «اوفوا بعهدي» ميان در بند چون مردان به مردي اگر چه خلق بسيار آفريدند به رخش علم و چوگان عبادت تو را از بهر اين کار آفريدند ز ميدان در ربا گوي سعادت به سان قرةالعين است احوال پدر چون علم و مادر هست اعمال مسيح اندر جهان بيش از يکي نيست نباشد بي‌پدر انسان شکي نيست خيال خلوت...

شنبه، 6 فروردين 1390

تخمین زمان مطالعه:

موارد بیشتر برای شما

نظر کردم بديدم اصل هر کار

شاعر : شيخ محمود شبستري

نشان خدمت آمد عقد زنار		نظر کردم بديدم اصل هر کار
ز هر چيزي مگر بر وضع اول		نباشد اهل دانش را مول
درآ در زمره‌ي «اوفوا بعهدي»		ميان در بند چون مردان به مردي
اگر چه خلق بسيار آفريدند		به رخش علم و چوگان عبادت
تو را از بهر اين کار آفريدند		ز ميدان در ربا گوي سعادت
به سان قرةالعين است احوال		پدر چون علم و مادر هست اعمال
مسيح اندر جهان بيش از يکي نيست		نباشد بي‌پدر انسان شکي نيست
خيال خلوت و نور کرامات		رها کن ترهات و شطح و طامات
جز اين کبر و ريا و عجب و هستي است		کرامات تو اندر حق پرستي است
همه اسباب استدراج و مکر است		در اين هر چيز کان نز باب فقر است
شود صادر هزاران خرق عادت		ز ابليس لعين بي سعادت
گهي در دل نشيند گه در اندام		گه از ديوارت آيد گاهي از بام
در آرد در تو کفر و فسق و عصيان		همي‌داند ز تو احوال پنهان
بدو ليکن بدين‌ها کي رسي تو		شد ابليست امام و در پسي تو
تو فرعوني و اين دعوي خدايي است		کرامات تو گر در خودنمايي است
نيايد هرگز از وي خودنمايي		کسي کو راست با حق آشنايي
مکن خود را بدين علت گرفتار		همه روي تو در خلق است زنهار
چه جاي مسخ يک سر نسخ گردي		چو با عامه نشيني مسخ گردي
که از فطرت شوي ناگه نگونسار		مبادا هيچ با عامت سر و کار
نگويي در چه کاري با چنين عمر		تلف کردي به هرزه نازنين عمر
خري را پيشوا کردي زهي ريش		به جمعيت لقب کردند تشويش
از اين گشتند مردم جمله بدحال		فتاده سروري اکنون به جهال
فرستاده است در عالم نمونه		نگر دجال اعور تا چگونه
خر او را که نامش هست جساس		نمونه باز بين اي مرد حساس
شده از جهل پيش‌آهنگ آن خر		خران را بين همه در تنگ آن خر
به چندين جا از اين معني نشان کرد		چو خواجه قصه‌ي آخر زمان کرد
علوم دين همه بر آسمان شد		ببين اکنون که کور و کر شبان شد
نمي‌دارد کسي از جاهلي شرم		نماند اندر ميانه رفق و آزرم
اگر تو عاقلي بنگر که چون است		همه احوال عالم باژگون است
پدر نيکو بد، اکنون شيخ وقت است		کسي کارباب لعن و طرد و مقت است
که او را بد پدر با جد صالح		خضر مي‌کشت آن فرزند طالح
خري را کز خري هست از تو خرتر		کنون با شيخ خود کردي تو اي خر
چگونه پاک گرداند تو را سر		چو او «يعرف الهر من البر»
چه گويم چون بود «نور علي نور»		و گر دارد نشان باب خود پور
چو ميوه زبده و سر درخت است		پسر کو نيک‌راي و نيک‌بخت است
نداند نيک از بد بد ز نيکو		وليکن شيخ دين کي گردد آن کو
چراغ دل ز نور افروختن بود		مريدي علم دين آموختن بود
ز خاکستر چراغ افروخت هرگز		کسي از مرده علم آموخت هرگز
ببندم بر ميان خويش زنار		مرا در دل همي آيد کز اين کار
که دارم ليک از وي هست عارم		نه زان معني که من شهرت ندارم
خمولم بهتر از شهرت به بسيار		شريکم چون خسيس آمد در اين کار
که بر حکمت مگير از ابلهي دق		دگرباره رسيدالهامم از حق
همه خلق اوفتند اندر مهالک		اگر کناس نبود در ممالک
چنين آمد جهان والله اعلم		بود جنسيت آخر علت ضم
عبادت خواهي از عادت بپرهيز		وليک از صحبت نااهل بگريز
عبادت مي‌کني بگذر ز عادت		نگردد جمع با عادت عبادت

نظر کردم بديدم اصل هر کار

تازه های مقالات

بیشترین بازدید هفته