نوروپاتي ديابتي
اين کلمه از دو واژه نورون به معني سلول عصبي و پاتي در مفهوم بيمارشدن و آسيب ديدن تشکيل شده است. آسيب ديدن اعصاب بدن در اثر بالا بودن قند خون را نوروپاتي ديابتي مي‌نامند. اين مشکل يکي ديگر از عوارض کنترل نکردن قند خون در بيماران ديابتي است.
شايد ديده باشيد ديابتي‌ها از سوزن سوزن شدن و گرفتگي در دست‌ها و پاها شکايت دارند که موقتي بوده و متناوباً رخ مي‌دهد. اين اولين مرحله آسيب به اعصاب است (شاخه‌هاي حسي اعصاب محيطي اولين گروه‌اند که آسيب مي‌بينند).
به مرور دردها بيشتر و شديدتر و طولاني‌تر مي‌شود تا فقدان حس در پاها که فرد به طور مکرر به پاهاي‌اش آسيب و ضربه مي‌زند و متوجه نمي‌شود و فرد دچار پاي ديابتي مي‌شود. به طور متوسط بيماران ديابتي طي 10، 20 سال بعد از شروع بيماري دچار آسيب اعصاب مي‌شوند، البته بعضي بيماران بسيار سريع‌تر دچار علايم عصبي مي‌شوند و بعضي ديگر اصلاً گرفتار نمي‌شوند.
هرچه مدت ابتلا به بيماري ديابت بيشتر باشد و هرچه بيماري ديابت ضعيف‌تر کنترل شود، احتمال آسيب اعصاب و شدت آسيب بيشتر خواهد بود. در اثر بيماري ديابت هر قسمتي از اعصاب محيطي و اعصاب خودکار (سمپاتيک‌ها و پاراسمپاتيک‌ها) مي‌تواند آسيب ببيند.
اعصاب خودکار به جاهايي عصب‌دهي مي‌کنند که عملکرد غيرارادي دارند. مثل قلب، عضلات صاف احشا و ارگان‌هاي داخلي و غدد. اعصاب محيطي هم به اعصابي اطلاق مي‌شود که از جمجمه يا نخاع بيرون مي‌آيند. اعصابي که از جمجمه بيرون مي‌آيند به چشم‌ها، زبان، صورت، گوش‌ها و... مي‌روند و اعصابي که ازنخاع بيرون مي‌آيند به عضلات ارادي بدن عصب‌دهي مي‌کنند. اعصاب نخاعي شاخه‌هاي حسي نيز دارند که حس‌هاي لمس، حرارت، درد و... را انتقال مي‌دهند.
در اثر ديابت عروق بدن دچار مشکل مي‌شوند و در وظيفه خود که خون‌رساني و تغذيه سلول‌هاي مختلف است نا موفق عمل مي‌کنند و به‌خاطر اين نارسايي، اعصاب آسيب مي‌بينند. به‌علاوه سطح بالاي گلوکز (قند خون) در آسيب اعصاب دخالت دارد.
کار اعصاب که مختل شود همه چيز به هم مي‌ريزد. مثلا معده دچار بي‌حرکتي و تاخير در تخليه شده و فرد دچار درد شکم و احساس سنگيني، تهوع و استفراغ مي‌شود. بروز يبوست يا اسهال در ديابتي‌ها، حتي اختلال ريتم طبيعي قلب و بروز علايم قلبي يا بي‌اختياري يا احتباس ادرار به دنبال آسيب اعصاب مثانه و در نهايت در مردان اختلال نعوظي به دليل بيماري ديابت ممکن است رخ دهد. قطعا جايي براي شک وجود ندارد که کنترل دقيق قند خون از ايجاد آسيب اعصاب در بيماران ديابتي جلوگيري مي‌کند.
منبع:www.salamat.com
شايد ديده باشيد ديابتي‌ها از سوزن سوزن شدن و گرفتگي در دست‌ها و پاها شکايت دارند که موقتي بوده و متناوباً رخ مي‌دهد. اين اولين مرحله آسيب به اعصاب است (شاخه‌هاي حسي اعصاب محيطي اولين گروه‌اند که آسيب مي‌بينند).
به مرور دردها بيشتر و شديدتر و طولاني‌تر مي‌شود تا فقدان حس در پاها که فرد به طور مکرر به پاهاي‌اش آسيب و ضربه مي‌زند و متوجه نمي‌شود و فرد دچار پاي ديابتي مي‌شود. به طور متوسط بيماران ديابتي طي 10، 20 سال بعد از شروع بيماري دچار آسيب اعصاب مي‌شوند، البته بعضي بيماران بسيار سريع‌تر دچار علايم عصبي مي‌شوند و بعضي ديگر اصلاً گرفتار نمي‌شوند.
هرچه مدت ابتلا به بيماري ديابت بيشتر باشد و هرچه بيماري ديابت ضعيف‌تر کنترل شود، احتمال آسيب اعصاب و شدت آسيب بيشتر خواهد بود. در اثر بيماري ديابت هر قسمتي از اعصاب محيطي و اعصاب خودکار (سمپاتيک‌ها و پاراسمپاتيک‌ها) مي‌تواند آسيب ببيند.
اعصاب خودکار به جاهايي عصب‌دهي مي‌کنند که عملکرد غيرارادي دارند. مثل قلب، عضلات صاف احشا و ارگان‌هاي داخلي و غدد. اعصاب محيطي هم به اعصابي اطلاق مي‌شود که از جمجمه يا نخاع بيرون مي‌آيند. اعصابي که از جمجمه بيرون مي‌آيند به چشم‌ها، زبان، صورت، گوش‌ها و... مي‌روند و اعصابي که ازنخاع بيرون مي‌آيند به عضلات ارادي بدن عصب‌دهي مي‌کنند. اعصاب نخاعي شاخه‌هاي حسي نيز دارند که حس‌هاي لمس، حرارت، درد و... را انتقال مي‌دهند.
در اثر ديابت عروق بدن دچار مشکل مي‌شوند و در وظيفه خود که خون‌رساني و تغذيه سلول‌هاي مختلف است نا موفق عمل مي‌کنند و به‌خاطر اين نارسايي، اعصاب آسيب مي‌بينند. به‌علاوه سطح بالاي گلوکز (قند خون) در آسيب اعصاب دخالت دارد.
کار اعصاب که مختل شود همه چيز به هم مي‌ريزد. مثلا معده دچار بي‌حرکتي و تاخير در تخليه شده و فرد دچار درد شکم و احساس سنگيني، تهوع و استفراغ مي‌شود. بروز يبوست يا اسهال در ديابتي‌ها، حتي اختلال ريتم طبيعي قلب و بروز علايم قلبي يا بي‌اختياري يا احتباس ادرار به دنبال آسيب اعصاب مثانه و در نهايت در مردان اختلال نعوظي به دليل بيماري ديابت ممکن است رخ دهد. قطعا جايي براي شک وجود ندارد که کنترل دقيق قند خون از ايجاد آسيب اعصاب در بيماران ديابتي جلوگيري مي‌کند.
منبع:www.salamat.com
