جاکفشي نبايد داخل منزل باشد
نويسنده:دکتر زهرا احمدينژاد، متخصص بيماريهاي عفوني
از آنجا که کفشها بهطور مستقيم با سطوح و خاک در تماس هستند ميکروارگانيسمهاي زيادي با خود همراه دارند. سطوحي که معمولا با فضولات و ترشحات آلوده بدن (خلط و ترشحات تنفسي و بزاق و...) آلوده شدهاند.
مطالعات نشان ميدهد که حتي در سطوح خشک نيز ميکروبها مدتهاي زيادي زنده باقي ميمانند و برخلاف آنچه بيشتر مردم تصور ميکنند، ميکروبها ميتوانند حتي ماهها در سطوح خشک، زنده باقي بمانند. البته ميزان پايداري ميکروبها در سطوح خشک مانند سطح زمين يا کف توالت و محيطهايي که احتمال آلودگي آنها با ترشحات بدن انسان زياد است، در مورد ميکروبهاي مختلف، متفاوت است؛ بهعنوان مثال، ميکروبهاي گرم منفي مقاومت بيشتري دارند و مدت زمان بيشتري زنده ميمانند. عواملي مانند رطوبت نيز در ميزان پايداري ميکروبها نقش دارند. دوام ميکروبها در جاهاي مرطوب، بيشتر است و بنابراين ميکروبهاي مختلف، حتي ميکروبهاي خطرناک و بيمارستاني نيز در سطوح، زنده باقي ميمانند و از آنجا که با کفش روي اين سطوح راه ميرويم به راحتي ميکروب به کف کفش ميچسبد و اگر با اين کفش آلوده داخل خانه شويم سطح فرش و موکت و به طور کلي سطح خانه به اين ميکروبها آلوده شده و بعد از طريق دست، کف پا، زانو و... به بدن افراد سالم منتقل ميشوند. از نظر علمي ثابت شده است که کفش ميتواند بالقوه خطر انتقال ميکروبها (به خصوص ميکروبهاي بيماريزا) را داشته باشد و از نظر تئوري هم کاملا با عقل و منطق جور درميآيد که کفش وسيله انتقال آلودگي است.
مطالعهاي که چندي پيش بهطور اختصاصي روي آلودگيهاي منتقله از راه کفش انجام شده بود، نشان داد بيشترين ميزان آلودگي با ميکروبهايي بوده است که از طريق مدفوع دفع ميشوند. به عنوان مثال 27 درصد آلودگي را ميکروب «ايکولاي» به خود اختصاص داده بود؛ ميکروبي که به راحتي از طريق مدفوع منتقل ميشود. بنابراين خطر بيماريهايي همچون بيماريهاي دستگاه گوارش مانند اسهالهاي خوني، عفونت ادراري، عفونتهاي پوست و نسج نرم و... اعضاي خانواده را تهديد خواهد کرد. جورابها هم به طور غيرمستقيم ميتوانند همين آلودگيها را به منزل بياورند. طبق تحقيقاتي که انجام شده، بيشتر آلودگيها در سطوح خارجي کفشها بودهاند ولي داخل کفش و جورابها هم ممکن است با احتمال کمتري آلوده شوند.
توصيه ميکنم کفشهايتان را جلوي درب ورودي خانه درآوريد. در اين صورت، خطر انتقال آلودگيها به شدت کاهش پيدا ميکند. ضمن اينکه جارو کردن مرتب و مداوم و شستشوي سطوح خانه با دستمال مرطوب ميتواند ميزان آلودگي را کاهش دهد. شستشوي مرتب دستها و کف پاها هم ميتواند در کاهش انتقال عفونت نقش مهمي داشته باشد.
نکته مهم ديگري که لازم ميدانم تذکر دهم اين است که متاسفانه بسياري از خانوادهها جاکفشيهايشان را به داخل منزل ميبرند. اين مساله کودکان را به شدت در معرض خطر قرار ميدهد؛ به دليل اينکه کودکان معمولا به همه قسمتهاي خانه رفته و بازي ميکنند. حتي بارها شاهد بودهايم که کودکان روي کفپوش جلوي درب خانه مينشينند و با اسباببازيهايشان بازي ميکنند. بنابراين کفش و جاکفشي نبايد به هيچ وجه داخل خانه آورده شود. خانه حريم شخصي است و همانطور که اجازه نميدهيم افراد غريبه وارد حريم شخصيمان شوند، ميکروبها را هم نبايد وارد حريم شخصيمان بکنيم.
منبع:www.salamat.com
مطالعات نشان ميدهد که حتي در سطوح خشک نيز ميکروبها مدتهاي زيادي زنده باقي ميمانند و برخلاف آنچه بيشتر مردم تصور ميکنند، ميکروبها ميتوانند حتي ماهها در سطوح خشک، زنده باقي بمانند. البته ميزان پايداري ميکروبها در سطوح خشک مانند سطح زمين يا کف توالت و محيطهايي که احتمال آلودگي آنها با ترشحات بدن انسان زياد است، در مورد ميکروبهاي مختلف، متفاوت است؛ بهعنوان مثال، ميکروبهاي گرم منفي مقاومت بيشتري دارند و مدت زمان بيشتري زنده ميمانند. عواملي مانند رطوبت نيز در ميزان پايداري ميکروبها نقش دارند. دوام ميکروبها در جاهاي مرطوب، بيشتر است و بنابراين ميکروبهاي مختلف، حتي ميکروبهاي خطرناک و بيمارستاني نيز در سطوح، زنده باقي ميمانند و از آنجا که با کفش روي اين سطوح راه ميرويم به راحتي ميکروب به کف کفش ميچسبد و اگر با اين کفش آلوده داخل خانه شويم سطح فرش و موکت و به طور کلي سطح خانه به اين ميکروبها آلوده شده و بعد از طريق دست، کف پا، زانو و... به بدن افراد سالم منتقل ميشوند. از نظر علمي ثابت شده است که کفش ميتواند بالقوه خطر انتقال ميکروبها (به خصوص ميکروبهاي بيماريزا) را داشته باشد و از نظر تئوري هم کاملا با عقل و منطق جور درميآيد که کفش وسيله انتقال آلودگي است.
مطالعهاي که چندي پيش بهطور اختصاصي روي آلودگيهاي منتقله از راه کفش انجام شده بود، نشان داد بيشترين ميزان آلودگي با ميکروبهايي بوده است که از طريق مدفوع دفع ميشوند. به عنوان مثال 27 درصد آلودگي را ميکروب «ايکولاي» به خود اختصاص داده بود؛ ميکروبي که به راحتي از طريق مدفوع منتقل ميشود. بنابراين خطر بيماريهايي همچون بيماريهاي دستگاه گوارش مانند اسهالهاي خوني، عفونت ادراري، عفونتهاي پوست و نسج نرم و... اعضاي خانواده را تهديد خواهد کرد. جورابها هم به طور غيرمستقيم ميتوانند همين آلودگيها را به منزل بياورند. طبق تحقيقاتي که انجام شده، بيشتر آلودگيها در سطوح خارجي کفشها بودهاند ولي داخل کفش و جورابها هم ممکن است با احتمال کمتري آلوده شوند.
توصيه ميکنم کفشهايتان را جلوي درب ورودي خانه درآوريد. در اين صورت، خطر انتقال آلودگيها به شدت کاهش پيدا ميکند. ضمن اينکه جارو کردن مرتب و مداوم و شستشوي سطوح خانه با دستمال مرطوب ميتواند ميزان آلودگي را کاهش دهد. شستشوي مرتب دستها و کف پاها هم ميتواند در کاهش انتقال عفونت نقش مهمي داشته باشد.
نکته مهم ديگري که لازم ميدانم تذکر دهم اين است که متاسفانه بسياري از خانوادهها جاکفشيهايشان را به داخل منزل ميبرند. اين مساله کودکان را به شدت در معرض خطر قرار ميدهد؛ به دليل اينکه کودکان معمولا به همه قسمتهاي خانه رفته و بازي ميکنند. حتي بارها شاهد بودهايم که کودکان روي کفپوش جلوي درب خانه مينشينند و با اسباببازيهايشان بازي ميکنند. بنابراين کفش و جاکفشي نبايد به هيچ وجه داخل خانه آورده شود. خانه حريم شخصي است و همانطور که اجازه نميدهيم افراد غريبه وارد حريم شخصيمان شوند، ميکروبها را هم نبايد وارد حريم شخصيمان بکنيم.
منبع:www.salamat.com