مراقبت هاي تغذيه اي در سرطان کولون و پوليپ ها

در آمريکا سرطان روده بزرگ (کولون ) پس از سرطان ريه، دومين سرطان شايع در بزرگسالان و همچنين دومين علت اصلي مرگ در بين انواع سرطان است. تعداد موارد جديد سرطان کولورکتال (روده بزرگ و بخش راست روده که به مخرج متصل است ) در آمريکايي ها در سال 2002 توسط انجمن سرطان آمريکا حدود 148000 مورد برآورده شده است. در کل دنيا، سرطان کولون سومين نوع سرطان هاي بدخيم و دومين عامل مرگ ناشي از سرطان است .
سرطان کولون در مردان بيش از زنان رخ مي دهد، به گونه اي که اين ميزان در آمريکا 52 و 38 مورد در صدهزار مرد و زن گزارش شده است. بيشترين ميزان در سفيد پوست هاي اروپاي شرقي ديده شده است؛ نسبت ابتلا در آمريکا و آسيا پايين تر از اروپا بوده، اما به دليل مهاجرت و غربي شدن در حال افزايش است .
فاکتورهايي که خطر سرطان کولورکتال را افزايش مي دهند، عبارتند از سابقه خانوادگي، ابتلا به بيماري هاي التهابي روده (IBD) اعم از کوليت اولسراتيو (التهاب و زخم روده بزرگ ) و يا بيماري کرون (التهاب، زخم، آبسه، فيستول، فيبروز، ضخيم شدن زير مخاطي و تنگ شدن بخش هايي از روده کوچک )، پوليپوز فاميلي، پوليپ هاي آدنوماتوز و چند ترکيب موجود در رژيم غذايي. به اين ترتيب پوليپ ها (حجيم و تنگ شدن بخش هايي از روده که منجر به کاهش عبور مواد از آن نقطه مي شود )، پيش ساز سرطان کولون هستند. عوامل خطر رژيم غذايي شامل افزايش دريافت گوشت ( به ويژه گوشت قرمز )، چربي و همچنين دريافت ناکافي چندين ريز مغذي مي باشند. عوامل تغذيه اي محافظت کننده در قبال سرطان کولون عبارتند از دريافت ميوه ها و سبزي ها ( که حاوي انواع فيتو کميکال ها و کاروتنوئيدها هستند )، غلات داراي فيبر بالا، اسيدهاي چرب امگا-3 (موجود در غذاهاي دريايي، روغن کانولا يا تخم کتان و تا حدودي در مغز دانه ها )، حفظ وزن در حد قابل قبول، دريافت ويتامين هايي از قبيل D، E و فولات و همچنين دريافت مواد معدني شامل کلسيم، روي و سلنيوم .
نقش چربي رژيم غذايي در سرطان زايي کولون هنوز به طور کامل روشن نشده است؛ در واقع، چربي هاي رژيم غذايي ممکن است اثرات متفاوتي داشته باشند. گوشت هاي قرمز مثل گوشت گاو و گوسفند ( به ويژه هنگامي که با چربي مصرف مي شوند )، احتمالا بيشتر از انواع ديگر گوشت در سرطان زايي نقش دارند. ماکيان، ماهي و لبنيات کم چربي نقش کمتري در سرطان زايي دارند. روش هاي آماده سازي غذا نيز ممکن است توان سرطان زايي گوشت ها و غذاهاي چرب را تحت تأثير قرار دهند. به عنوان مثال ماندگي برخي غذاها و همچنين سرخ کردن در حرارت بالا و مدت طولاني مي تواند احتمال سرطانزا شدن غذاها را افزايش دهد .
استفاده از پربيوتيک ها و پروبيوتيک ها موجب تغيير ميکروفلوراي کولون، افزايش گلوتاتيون ترانسفراز ، افزايش حجم بوتيرات مدفوع، کاهش ترکيبات سمي و ژنوتوکسيک، و در مدل هاي حيواني، موجب کاهش پيشرفت بعضي آسيب هاي پيش سرطاني مي شود .
به نظر مي رسد که مصرف آسپرين و عوامل ضد التهابي غير استروئيدي و ورزش از ابتلا به سرطان کولون ممانعت مي کنند .

درمان پزشکي
 

بيماران مبتلا به پوليپ ها يا سرطان کولورکتال ممکن است به مداوا به صورت هاي مختلف از جمله مصرف داروها، راديوتراپي، شيمي درماني، جراحي کولون و حمايت تغذيه اي وريدي نياز داشته باشند.

درمان تغذيه اي
 

بيشتر مردم در جوامع غربي و از جمله آمريکايي ها بسيار کمتر از مقادير توصيه شده از ميوها، سبزيجات، حبوبات، دانه هاي کامل و محصولات لبني مصرف مي کنند، بنابراين بهترين توصيه براي بسياري از بيماران ( و همچنين براي افراد سالمي که تمايل ندارند به سرطان مبتلا شوند !) بهبود رژيم ( بر اساس توصيه هاي انجمن سرطان آمريکا يا راهنمايي هاي تغذيه اي ) است . اين توصيه ها، مصرف مقادير کافي نان و غلات با دانه کامل، غذاهاي حاوي کلسيم ، ميوها و سبزي ها، دريافت کافي ريز مغذي ها و مقادير معقول اسيدهاي چرب امگا-3 همراه با ورزش کافي را مورد تشويق قرار مي دهند. آن ها که از سرطان جان سالم به در برده اند نيز بايد تشويق شوند که از همين راهنماهاي تغذيه و ورزش پيروي کنند .
منبع: دنياي تغذيه 97