دوش وقت سحرازغصه نجاتم دادي
نويسنده:محسن امين
عطيه همتي
عطيه همتي
اگر تا حالا براي پيدا کردن چاره زندگي فقط به فال حافظ بسنده کرده ايد، بدانيد و آگاه باشيد که مي توانيد مانند يک داروخانه روحي روي ديوانش حساب کنيد.
آنان که خاک را به نظر کيميا کنند»اغلب«بود که گوشه چشمي به ما کنند»، اما بيشتر ما مثل اين آدم هايي که مي روند و پول ويزيت دکتر مي دهند اما يا ازآمپول مي ترسند يا تلخي دوايش را تحمل ندارند، به نسخه هايشان وقعي نمي نهيم. حداکثر براي فروختن فخر يا مزه پراني و رندي در کامنت هاي جور واجور ازشان استفاده مي کنيم و يادمان مي رود اينها نسخه هاي شفابخشي هستند و به قول خواجه شيراز که مدعي است «طبيب عشق منم». مي توانند کاري کنند که «تنت به ناز طبيبان نيازمند مباد»چرا که اگر«شفا زگفته شکر فشان حافظ جوي »ي، «فراغت آرد و انديشه خطا ببرد»خلاصه که شعر حافظ درمان غمهاست؛ غم هايي که دراثراحساس گناه و وابستگي ها و بيماري هاي ذهني ايجاد مي شوند. حافظ شاعر لحظه لحظه هاي ماست. هر بيتي از حافظ نشان دهنده فراز و نشيب هاي روحي و رواني اوست که ما هم حسشان کرده ايم. حافظ خواندن حال خوبي به آدم مي دهد. از دستش ندهيد که حضرتش مي فرمايد:«حافظ از آب زندگي، شعر تو داد شربتم/ترک طبيب کن بيا، نسخه شربتم بخوان».
قبل از خواندن و حفظ کردن شعر حافظ يک شناخت کلي از خودتان داشته باشيد. شخصيت و هويت هرانسان لايه هاي مختلفي دارد. اما بيشتر انسان ها فقط لايه هاي جسمي و ذهني شان را مي شناسند و از لايه هاي عميق تر مثل روح و روان بي خبرند.
*ذهن يا چيزي را به طور کامل مي خواهد يا اصلاً نمي خواهد. ذهن داراي تفکر «هيچ چيز يا همه چيز »است و هميشه فقط نيمه خالي ليوان را مي بيند.
*هر اتفاق بد يا يک حادثه شغلي يا احساس را يک شکست کامل تصور مي کند و با کلماتي مثل هرگز و هميشه توصيف مي کند. براي مثال با يکي دو بار تلاش به خودش مي گويد:«من هميشه در پول در آوردن ناموفقم».
*به تمام کارهاي خوب و مثبت بي اهميت است و مي گويد:«هرکسي مي تواند اين کار را انجام دهد»بي توجهي به کارهاي خوب و ناديده گرفتن آنها شادي زندگي را از بين مي برد.
*نتيجه گيري هاي شتاب زده و پيشگويي هايي منفي دارد؛ مثلاً پيشگويي مي کند اوضاع بر خلاف ميل است و مي گويد:«آبرويم مي رود و نمي توانم آن کار را انجام بدهم. »
*هميشه از روي احساس تصميم مي گيرد و واقعيت را همان احساس منفي خودش مي داند.
*هميشه انتظار دارد همه چيز همان طور باشد که او مي خواهد. براي همين براي خودش بايد و نبايد مي سازد. در صورتي که اين بايد و نبايدها بر عکس عمل مي کنند؛ مثلاً مي گويد: «نبايد اين اشتباه را مي کردم» اما باز همان اشتباه را تکرار مي کند.
*به خودش بر چسب احمق يا بازنده مي زند.
*مهم ترين خصوصيتش اين است که هميشه در حال قضاوت کردن است.
*براي رسيدن به اهدافش بيشتر اوقات در حال نقشه کشيدن است.
*ذهن عادت مي کند؛ يعني از تکرار کارها لذت مي برد. حتي اگر بعد از مدتي از کاري لذت نبرد، بازهمان کار را انجام مي دهد.
*روح هميشه شاد است و غصه و غم نمي شناسد. غم از خصوصيات ذهن است چون نيازمند است وبا از دست دادن چيزي ناراحت مي شود. درحالي که روح بي نياز است. نه چيزي از دست مي دهد و نه چيزي اضافه مي کند.
*هيچ تغييري درروح اتفاق نمي افتد چون روح از خداوند جدا شده و هميشه ثابت است.
*عشق را روح و دل درک مي کند و زبان آن را مي فهمد.
*روح هيچ درکي از بدي ندارد.
*روح هيچ وقت بوجود نيامده و هيچ وقت از بين نمي رود. به خاطر همين هويت واقعي ما همين روح ماست
حافظ پراست از ابياتي که در لحظه لحظه هاي زندگي ما تکرار مي شود. پراست از دعا و نيايش هايي که مي شود آنها در لحظه هاي مختلف تکرار کرد و به آرامش رسيد. حافظ با قدرت خود توانسته شيرين ترين حرف ها و دعاها را در اشعار خود بياورد.
«منم که ديده به ديدار دوست کردم باز/چه شکر گويمت اي کار ساز بنده نواز»
شما حتي مي توانيد اين بيت را که يکي از کامل ترين و زيباترين نيايش ها براي شروع يک روز خوب است، روي کاغذ با خط درشت بنويسيد و بالاي تخت خوابتان نصب کنيد تا به محض بيدار شدن و باز کردن چشمانتان آن را تکرار کنيد.
حافظ در بيت زير هم اين احساس شکر گزاري را آورده:
«شکر خدا که هر چه طلب کردم از خدا/بر منتهاي همت خود کامران شدم»
«ماييم و آستانه عشق و سر نياز/تا خواب خوش که را برد اندرکنار دوست»
يا بيت زير:
«آرام و خواب خلق جهان را سبب تويي /از آن شد کنار ديده و دل تکيه گاه تو»
گاهي احساس مي کنيد به کسي يا چيزي وابسته شده ايد و نمي توانيد بدون او زندگي کنيد، اين شعرحافظ را مدام تکرار کنيد :«غلام همت آنم که زير چرخ کبود/ ز هرچه رنگ تعلق پذيرد آزاد است»
چطور از اين وابستگي رها شويم؟
*به خودتان بگوييد تمام چيزهاي خوب و بد دنيا از بين رفتني هستند و مدام اين تکيه کلام را تکرار کنيد و بگوييد «اين نيز بگذرد»
*فهرستي از تمام آدم ها و اشيايي که حس مي کنيد اگر نباشند دلتنگشان مي شويد، تهيه کنيد بعد تصور کنيد که همه آنها را از دست داده ايد و بايد براي رهايي از آنها فکري بکنيد.
*براي آنکه هميشه يک مسکن قوي براي شادي و عشق و رهايي همراهتان داشته باشيد، اين بيت حافظ را مدام زمزمه کنيد:«فاش مي گويم و از گفته خود دلشادم/بنده عشقم و از هر دو جهان آزادم»
بعضي آدم ها هستند که هر کار زشت و گناهي را که انجام مي دهند گردن ديگران مي اندازند. وقتي احساس کرديد که يک جور هايي همه گناه ها و اشتباهاتتان را گردن خدا مي اندازيد يا فکر مي کنيد در گناهي که انجام داده ايد خدا مقصر است بيت زير را چند بار براي خودتان تکرار کنيد «گناه اگر چه نبود اختيار ما حافظ/تو در طريق ادب باش او گناه من است»
*بعد ازگناه سريع توبه کنيد. توبه از گناه يک بهانه براي ارتباط با خداست
*قدرت اختيار را خدا به انسان داده تا خودش مسيررا انتخاب کند؛ پس نبايد گناهي را که انجام مي دهيد تقصير خدا بيندازيد.
*آدم هاي عاشق هيچ کاري را از روي خود خواهي انجام نمي دهند. خدا هميشه عاشقان و بنده هايش را مورد رحمت قرار مي دهد.
«طمع ز فيض کرامت مبر که خلق کريم/گنه ببخشد و بر عاشقان ببخشايد»
«هر چند غرق بحر گناهم ز شش جهت /تا آشناي عشق شدم اهل رحمتم»
منبع: نشريه همشهري جوان، شماره 292.
آنان که خاک را به نظر کيميا کنند»اغلب«بود که گوشه چشمي به ما کنند»، اما بيشتر ما مثل اين آدم هايي که مي روند و پول ويزيت دکتر مي دهند اما يا ازآمپول مي ترسند يا تلخي دوايش را تحمل ندارند، به نسخه هايشان وقعي نمي نهيم. حداکثر براي فروختن فخر يا مزه پراني و رندي در کامنت هاي جور واجور ازشان استفاده مي کنيم و يادمان مي رود اينها نسخه هاي شفابخشي هستند و به قول خواجه شيراز که مدعي است «طبيب عشق منم». مي توانند کاري کنند که «تنت به ناز طبيبان نيازمند مباد»چرا که اگر«شفا زگفته شکر فشان حافظ جوي »ي، «فراغت آرد و انديشه خطا ببرد»خلاصه که شعر حافظ درمان غمهاست؛ غم هايي که دراثراحساس گناه و وابستگي ها و بيماري هاي ذهني ايجاد مي شوند. حافظ شاعر لحظه لحظه هاي ماست. هر بيتي از حافظ نشان دهنده فراز و نشيب هاي روحي و رواني اوست که ما هم حسشان کرده ايم. حافظ خواندن حال خوبي به آدم مي دهد. از دستش ندهيد که حضرتش مي فرمايد:«حافظ از آب زندگي، شعر تو داد شربتم/ترک طبيب کن بيا، نسخه شربتم بخوان».
ماجرا چيست؟
قبل از خواندن و حفظ کردن شعر حافظ يک شناخت کلي از خودتان داشته باشيد. شخصيت و هويت هرانسان لايه هاي مختلفي دارد. اما بيشتر انسان ها فقط لايه هاي جسمي و ذهني شان را مي شناسند و از لايه هاي عميق تر مثل روح و روان بي خبرند.
ذهن آشفته...
*ذهن يا چيزي را به طور کامل مي خواهد يا اصلاً نمي خواهد. ذهن داراي تفکر «هيچ چيز يا همه چيز »است و هميشه فقط نيمه خالي ليوان را مي بيند.
*هر اتفاق بد يا يک حادثه شغلي يا احساس را يک شکست کامل تصور مي کند و با کلماتي مثل هرگز و هميشه توصيف مي کند. براي مثال با يکي دو بار تلاش به خودش مي گويد:«من هميشه در پول در آوردن ناموفقم».
*به تمام کارهاي خوب و مثبت بي اهميت است و مي گويد:«هرکسي مي تواند اين کار را انجام دهد»بي توجهي به کارهاي خوب و ناديده گرفتن آنها شادي زندگي را از بين مي برد.
*نتيجه گيري هاي شتاب زده و پيشگويي هايي منفي دارد؛ مثلاً پيشگويي مي کند اوضاع بر خلاف ميل است و مي گويد:«آبرويم مي رود و نمي توانم آن کار را انجام بدهم. »
*هميشه از روي احساس تصميم مي گيرد و واقعيت را همان احساس منفي خودش مي داند.
*هميشه انتظار دارد همه چيز همان طور باشد که او مي خواهد. براي همين براي خودش بايد و نبايد مي سازد. در صورتي که اين بايد و نبايدها بر عکس عمل مي کنند؛ مثلاً مي گويد: «نبايد اين اشتباه را مي کردم» اما باز همان اشتباه را تکرار مي کند.
*به خودش بر چسب احمق يا بازنده مي زند.
*مهم ترين خصوصيتش اين است که هميشه در حال قضاوت کردن است.
*براي رسيدن به اهدافش بيشتر اوقات در حال نقشه کشيدن است.
*ذهن عادت مي کند؛ يعني از تکرار کارها لذت مي برد. حتي اگر بعد از مدتي از کاري لذت نبرد، بازهمان کار را انجام مي دهد.
روح پر فتوح!
*روح هميشه شاد است و غصه و غم نمي شناسد. غم از خصوصيات ذهن است چون نيازمند است وبا از دست دادن چيزي ناراحت مي شود. درحالي که روح بي نياز است. نه چيزي از دست مي دهد و نه چيزي اضافه مي کند.
*هيچ تغييري درروح اتفاق نمي افتد چون روح از خداوند جدا شده و هميشه ثابت است.
*عشق را روح و دل درک مي کند و زبان آن را مي فهمد.
*روح هيچ درکي از بدي ندارد.
*روح هيچ وقت بوجود نيامده و هيچ وقت از بين نمي رود. به خاطر همين هويت واقعي ما همين روح ماست
نسخه هاي شيخ اجل
حافظ پراست از ابياتي که در لحظه لحظه هاي زندگي ما تکرار مي شود. پراست از دعا و نيايش هايي که مي شود آنها در لحظه هاي مختلف تکرار کرد و به آرامش رسيد. حافظ با قدرت خود توانسته شيرين ترين حرف ها و دعاها را در اشعار خود بياورد.
دعاي اول صبح
«منم که ديده به ديدار دوست کردم باز/چه شکر گويمت اي کار ساز بنده نواز»
شما حتي مي توانيد اين بيت را که يکي از کامل ترين و زيباترين نيايش ها براي شروع يک روز خوب است، روي کاغذ با خط درشت بنويسيد و بالاي تخت خوابتان نصب کنيد تا به محض بيدار شدن و باز کردن چشمانتان آن را تکرار کنيد.
حافظ در بيت زير هم اين احساس شکر گزاري را آورده:
«شکر خدا که هر چه طلب کردم از خدا/بر منتهاي همت خود کامران شدم»
دعاي آخر شب
«ماييم و آستانه عشق و سر نياز/تا خواب خوش که را برد اندرکنار دوست»
يا بيت زير:
«آرام و خواب خلق جهان را سبب تويي /از آن شد کنار ديده و دل تکيه گاه تو»
رهايي از وابستگي
گاهي احساس مي کنيد به کسي يا چيزي وابسته شده ايد و نمي توانيد بدون او زندگي کنيد، اين شعرحافظ را مدام تکرار کنيد :«غلام همت آنم که زير چرخ کبود/ ز هرچه رنگ تعلق پذيرد آزاد است»
چطور از اين وابستگي رها شويم؟
*به خودتان بگوييد تمام چيزهاي خوب و بد دنيا از بين رفتني هستند و مدام اين تکيه کلام را تکرار کنيد و بگوييد «اين نيز بگذرد»
*فهرستي از تمام آدم ها و اشيايي که حس مي کنيد اگر نباشند دلتنگشان مي شويد، تهيه کنيد بعد تصور کنيد که همه آنها را از دست داده ايد و بايد براي رهايي از آنها فکري بکنيد.
*براي آنکه هميشه يک مسکن قوي براي شادي و عشق و رهايي همراهتان داشته باشيد، اين بيت حافظ را مدام زمزمه کنيد:«فاش مي گويم و از گفته خود دلشادم/بنده عشقم و از هر دو جهان آزادم»
بعضي آدم ها هستند که هر کار زشت و گناهي را که انجام مي دهند گردن ديگران مي اندازند. وقتي احساس کرديد که يک جور هايي همه گناه ها و اشتباهاتتان را گردن خدا مي اندازيد يا فکر مي کنيد در گناهي که انجام داده ايد خدا مقصر است بيت زير را چند بار براي خودتان تکرار کنيد «گناه اگر چه نبود اختيار ما حافظ/تو در طريق ادب باش او گناه من است»
چطور خودتان را ازاين احساس گناه رها کنيد؟
*بعد ازگناه سريع توبه کنيد. توبه از گناه يک بهانه براي ارتباط با خداست
*قدرت اختيار را خدا به انسان داده تا خودش مسيررا انتخاب کند؛ پس نبايد گناهي را که انجام مي دهيد تقصير خدا بيندازيد.
*آدم هاي عاشق هيچ کاري را از روي خود خواهي انجام نمي دهند. خدا هميشه عاشقان و بنده هايش را مورد رحمت قرار مي دهد.
«طمع ز فيض کرامت مبر که خلق کريم/گنه ببخشد و بر عاشقان ببخشايد»
«هر چند غرق بحر گناهم ز شش جهت /تا آشناي عشق شدم اهل رحمتم»
منبع: نشريه همشهري جوان، شماره 292.
/ج
