آيا پدر و مادر شما افسرده اند؟

درمان
 

پس از تشخيص افسردگي مهم ترين پرسش اين است که چطور افسردگي را درمان کنيم.يک نکته در اين بين هست که مربوط به بيماري هاي جسمي والدين شما مي شود.گاهي پدر و يا مادر از بيماري جسمي که خوب درمان نشده،و وضعي بي ثبات داشته و يا از علايم گوناگون ديگري رنج مي برد که اين مي تواند به خودي خود باعث افسردگي شده يا علايم افسردگي را تشديد کند.پس، وقتي درمي يابيد که پدر يا مادر شما افسرده شده است، از ثابت بودن وضعيت بيماري هاي جسمي او اطمينان حاصل کنيد. دقت کنيد که آيا او داروهايش را مرتب مي خورد يا آزمايش هاي لازم را به موقع انجام داده است.گاهي با تخفيف علايم جسمي و ثابت و مناسب بودن وضعيت بيماري جسمي علايم افسردگي تخفيف مي يابد.ولي، در هر حال مراجعه به روانپزشک ضروري است.همه درمان هاي شناخته شده افسردگي درباره سالمندان هم قابل اجرا است؛ ولي، بايد پيش از درمان با توجه به وضعيت جسمي آنها ملاحظات گوناگوني را در نظر گرفت.

ورزش
 

محققان مرکز پزشکي دانشگاه دوک طي پژوهشي روي علايم افسردگي عميق دريافته اند که ورزش مي تواند همانند يک داروي ضد افسردگي علايم افسردگي را کاهش دهد. ولي، درباره سالمندان اين مشکل هست که آنها نمي توانند ورزش هاي شديد و سنگين را انجام دهند چرا که بسياري از آنها مشکلات حرکتي دارند و از آرتروز يا بيماري هاي مشابه در رنج هستند.البته، ورزش به صورت محدود براي تخفيف علايم افسردگي خفيف مفيد؛است ولي، درباره علايم افسردگي شديد مفيد واقع نمي شود.

روان درماني
 

درباره اين درمان هم سالمندان با مشکلاتي روبه رو هستند.افراد متعلق به نسل هاي قديمي تر عادت ندارند، درباره احساسات خود صحبت کنند و اين درمان برايشان ناآشنا و براي بسياري از آنها ناراحت کننده است.اين مشکلي است که شما بايد حل کنيد و با صحبت با پدر و يا مادر بيمارتان به آنها توضيح دهيد که با صحبت با روانپزشک درباره احساسات شان و خوردن داروهاي مناسب مي توانند افسردگي شان را درمان کنند و اين درمان در کنار دارو درماني مي تواند مفيد واقع شده و روند درمان را تسريع کنند.داروها مي توانند بي نظمي هاي مواد شيميايي مغز را دوباره تنظيم کنند؛ ولي،اگر آنها با روانپزشک يا روان درمان درباره احساسات شان صحبت کنند، مي توانند مواردي که افسردگي شان را تشديد مي کند بشناسند و در معرض آنها قرار نگرفته، از تأثير آنها بکاهند.دکتر گري کندي، مدير بخش روانپزشک سالمندان در مرکز پزشکي مونت فيور در نيويورک سيتي، مي گويد:
«داروهاي ضد افسردگي وضعيت يک بيمار افسرده را به ثبات مي رساند؛ ولي، روان درماني بيمار را در آن وضعيت ثابت حفظ مي کند.»
گاهي سالمندان افسرده در پذيرش درمان مشکل دارند و پس از مراجعه به روانپزشک و تجويز درمان
از قبول و انجام آن خودداري و در مقابل آن مقاومت مي کنند.هر درماني که روانپزشک تجويز کند، شما بايد با روانپزشک يک همکاري دو جانبه داشته تا پدر يا مادر بيمار شما آن را بپذيرد و درمان را شروع کند.به طور معمول،بسياري از سالمندان افسرده و مضطرب در ابتدا با درمان دارويي و روان درماني مخالفت مي کنند. اين جاست که شما بايد با نشان دادن عشق و محبت بي شائبه خود و حرف هاي منطقي و صادقانه اين مشکل را حل کنيد.سالمندا با وجود محدوديت هايي که دارند، بسيار به حفظ استقلال خود علاقه مند هستند؛ به همين خاطر براي او توضيح دهيد که در مان افسردگي آسان نيست و شما به تنهايي نمي توانيد از پس مراقبت از او برآييد. براي او شرح دهيد که اگر به دستورات پزشک عمل کند، داروها را به موقع و مرتب بخورد و به طور منظم در جلسات روان درماني شرکت کند علايم او بهبود مي يابد و به کمک اضافي و مراقبت بيشتر شما نياز خواهد داشت.وقتي پدر يا مادر بيمار شما درمان را شروع کرده و نخستين علايم بهبودي را در خود مشاهده کند، ار درمان استقبال خواهد کرد و به ادامه آن علاقه مند خواهد شد. فقط فراموش نکنيد که موفقيت درمان به تعامل دو طرفه بين شما و روانپزشک بستگي دارد. او بايد درمان مناسب را در پيش گرفته و اين شما هستيد که بايد از اجراي درمان اطمينان حاصل کنيد.
يک شبکه حمايتي تشکيل دهيد
پدر يا مادر افسرده شما افزون بر محبت و حمايت فرزندانش به روابط اجتماعي هم نياز دارد. دوستان، همسايگان و افراد فاميل کساني هستند که مي توانند به او کمک کنند تا روند درمان را سريع تر پشت سر بگذارد.با همسايگاني که پدر و مادر شما به آنها اطمينان دارند، معاشرت کنيد و وضعيت پيش آمده را برايشان توضيح دهيد.اگر محل زندگي شما با پدر و مادرتان خيلي فاصله دارد، مي توانيد از آنها بخواهيد هر از چندي به ديدن پدر و مادرتان بروند و از حال آنها جويا شوند.شماره تلفن خود را در اختيار آنها قرار داده و از آنها بخواهيد شماره تلفن خود را در اختيار شما قرار دهند تا در مواقع لزوم و اضطرار بتوانيد با هم تماس بگيريد.دقت کنيد که تنهايي افسردگي را بدتر مي کند. معاشرت با دوستان و همسايگان مورد اعتماد و همراه مي تواند جلوي بدتر شدن افسردگي را بگيرد. سالمنداني که تنها زندگي مي کنند، خوب غذا نمي خورند، به همين دليل اگر مي توانيد و محل زندگي يا کارتان چندان از منزل پدر و مادرتان دور نيست، چند بار در هفته به ديدن آنها برويد و با آنها غذا بخوريد.بکوشيد برايشان غذا ببريد و غذاهايي مقوي و سالم براي آنها درست کنيد که با وضعيت جسماني و بيماري هاي زمينه اي آنها متناسب باشد و وضعيت جسماني آنها را به خطر نيندازد.
او را از خانه بيرون ببريد
اگر پدر يا مادر شما بدن سالمي دارند؛ ولي، زندگي اش بي تحرک و غيرفعال است، او را از خانه بيرون ببريد و از وي بخواهيد که در کلاس هاي يوگا و ورزش هاي سبک شرکت کند.فوايد اين کار را برايش توضيح دهيد و به وي بگوييد که با انجام يوگا و ورزش آرامش بيشتري خواهد داشت و زودتر بهبود خواهد يافت.چند بار در هفته او را براي پياده روي و رفتن به بازار و مراکز خريد بيرون ببريد و بکوشيد وضعيتش طوري باشد که به او سخت نگذرد و از اين گردش لذت ببرد.دقت کنيد که اگر افسردگي او شديد است و ميلي براي خارج شدن از خانه ندارد، بي جهت اصرار نکنيد چون با بيرون رفتن اجباري او بيشتر مضطرب و افسرده خواهد شد.

به حرف هايش گوش کنيد
 

بسياري از سالمندان علاقه دارند از گذشته هاي خود حرف بزنند و از همسر از دست رفته شان يا روزهايي که بچه ها کوچک و خودشان سالم و سرحال بودند، صحبت کنند. اگر پدر يا مادر افسرده شما هم اين طور است با صبر و حوصله به حرف هايش گوش کنيد و هرگز به او نگوييد که حرف هايش را بارها شنيده ايد.صحبت کردن از احساسات دروني آنها گام خوبي براي بهبودي افسردگي است و اگر آنها از خودشان براي شما حرف مي زنند با گوش دادن نشان دهيد که دوست شان داريد و از آنها حمايت مي کنيد.

در اينجا چند باور نادرست درباره افسردگي سالمندان را مي خوانيد
 

1-اگر مادرم افسرده باشد، خودش به من مي گويد.او از اين که از احساساتش با من حرف بزند خجالت نمي کشد.
واقعيت اين است که بسياري از پدر و مادران سالمند از اين که ديگران بفهمند مشکل رواني دارند، خجالت مي کشند و مي کوشند علايم خود را پنهان کنند آنها در دوره اي زندگي مي کردند که داشتن بيماري رواني يک موضوع خجالت آور و شرم آور شمرده مي شده و نسبت به بيماري رواني چنين احساسي دارند. بنابراين، افسردگي براي آنها يک راز شخصي است که سعي در پنهان کردن آن دارند.
2-افسردگي جزء عادي سالمندي است.از آن گذشته سالمندي پر از اتفاقات ناخوشايند است.از دست دادن همسر، افسوس خوردن درباره فرصت هاي از دست رفته، بازنشستگي و محدود شدن توان حرکتي، مقدار کمي غمگيني و اندوه طبيعي است؛ ولي افسردگي، عادي و طبيعي نيست.غم و اندوه هاي کوتاه مدت در واکنش به اتفاقات ناخوشايند طبيعي است؛ ولي، افسردگي يک روند ادامه دار و تکرار شونده است که بايد درمان شود و اگر درمان نشود مي تواند عواقب خطرناکي داشته باشد.
3- پزشک عمومي نشانه هاي بيماري را در خواهد يافت
پزشکان عمومي نمي توانند به خوبي علايم افسردگي را تشخيص دهند و بيماري هاي رواني را درمان کنند تشخيص و درمان آنها براي سالمندان مشکل تر است به همين خاطر براي افسردگي در سالمندان مراجعه به روانپزشک ضروري است.
منبع:ماهنامه دنياي سلامت، شماره ي 50.