![قهرمان هاي صلح باشيد قهرمان هاي صلح باشيد](https://rasekhoon.net/_files/thumb_images700/article/572da9ec-399e-496f-9f63-b6e22064f428.jpg)
قهرمان هاي صلح باشيد
نويسنده: رکسانا خوشابي
من نمي خواهم کليشه هاي رايج را برايتان تکرار کنم و بگويم بيائيد. همه ي کدورت ها، دلخوري ها، قهر و قطع رابطه ها را کنار بگذاريد و با هم آشتي کنيد! که البته، همه ي اين ها درست است واگر کسي بتواند اين ها را کناربگذارد، در واقع قهرمان است. قهرماني که توانسته کدورت، يعني کدري، تاري و تاريکي ها را از دل و جان خود بزدايد و به جايش صلح و دوستي بکارد. اما دوست دارم به شما بگويم بيش تر دقت کنيد، هرچه بيش تر خود واطراف واطرافيان خود را بشناسيد وکاري کنيد که انتخاب هايتان براي معاشرت وبراي ادامه ي روابط هر چه بيش تر به سود خودتان و ديگران باشد واين، تنها زماني ممکن است که خودشناسي شما بيش تر شده باشد، نيازهايتان را بهتر بشناسيد و بدانيد بايد درهر رابطه اي مسئوليت آن رابطه را بپذيريد وبراي شکوفا کردن درخت رابطه، به آن نور، آب وغذا بدهيد.
ممکن است برلحن صدا، زبان بدن و حالات چهره ي ما اثر بگذارند ويا ممکن است به طعنه زدن، پرخاش گري و ناشکيبائي بينجامد و رفتار ما را براي ديگران غير قابل پيش بيني کنند، که اين خود باعث مي شود بين ما و آن ها فاصله بيفتد.
به اين دليل بخشايش را به عنوان يکي از بهترين درمان ها، هم براي روح و روان خودمان وهم براي اصلاح وبهبود روابط توصيه مي کنند. اگرچه کينه، بخشي از طبيعت انسان است، اما اين حالت نه تنها سلامت روان، بلکه سلامت جسمي ما را نيزتحت تأثير قرار مي دهد. اين موضوع در يک مرکز روان شناسي باليني با عنوان«عملياتي براي بخشايش»، مورد بررسي قرار گرفت. طبق تحقيقات انجام شده، دکتر دين اورنيش، پزشک ومحقق معروف آمريکائي، بخشايش را جايگزيني بسيار مناسب براي خشم و انتقام مي داند. او مي گويد: خود خواهانه ترين کار براي خودتان بخشودن ديگران است. همچنين، تحقيقات حاکي از آن است که بخشايش، دست کم مي تواند از دو طريق تأثيرات مطلوبي از خود به جاي بگذارد. يکي کاهش استرس ناشي از عدم بخشايش (کينه توزي) است که آميزه اي از ترشروئي، عبوسي، خشم، خصومت، نفرت وترس را ايجاد مي کند. و اين حالات تأثيرات فيزيولوژيکي خاصي مانند بالا بردن فشارخون واختلالاتي همچون بيماري هاي قلبي- عروقي، اختلال در دستگاه ايمني بدن واحتمالاً اختلال در کارکردهاي دستگاه عصبي و حافظه ازخود برجاي مي گذارند. از طرفي، در يک بررسي ديگر دراين مرکز، حالات 20 نفر که روابط شادي درزندگي داشتند، با حالات 20 نفر ديگر که ارتباطات شادي نداشتند، مورد مقايسه قرار گرفت. هورمون کورتيزول- که کارکرد ايمني بدن را مختل مي کند - درگروه دوم ميزان بيش تري داشت و اين مقدار زماني که از آنها خواسته مي شد به روابط خود فکرکنند، افزايش پيدا مي کرد. اورت ورتينگتون، مدير اجرائي «عملياتي در طلب بخشايش» مي گويد: هر گاه کينه را به دل خود راه بدهيد، خود را در معرض مسئله اي حاد جسمي قرار داده ايد. براساس همين تحقيقات، معلوم شد افرادي که با دوستان، آشنايان وهمسايگان خود ارتباط بهتر و بيش تر ومطلوب تري دارند، نسبت به ديگرافراد از سلامتي بيش تري برخوردارند واين، فايده ي دوم بخشايش است. همان طور که ملاحظه مي کنيد، باقي ماندن درکينه ورزي يا دلخوري، بيش از اطرافيان تأثير منفي برخود ما دارد.
بنابراين بهترين راه رهائي از کينه ها، اين است که هر چه زودتر با گفتگو يا بخشودن، آن ها را از خود دورکنيم. راستش اين کار بايد در طول زندگي ما انجام شود. و ربطي به سال جديد هم ندارد. اما حلول سال جديد، بهانه به دست مي دهد تا اين فرايند را راحت تر طي کنيم. ازاين بهانه، بخوبي استفاده کنيد وسال را با نيت سلامتي جسم و روان خود وديگران، با شادي و آرامش شروع کنيد و تبرک دهيد وقهرمان صلح امسال، شما باشيد.
انحصارگرانه برخورد نکنيم. اگر ما احساسات تندي داريم، خيلي احتمال دارد که طرف مقابل هم مشابه همين احساس را داشته باشد. هيچ دليلي وجود ندارد که بروز احساسات را، تنها منحصر به خود بدانيم. ويک نکته ي مهم ديگراين که به ديگران نشان دهيم که حرفشان برما اثر مي گذارد و احساسات آن ها، براي ما اهميت دارد.
منبع: نشريه آشپزباشي، شماره 50.
چرا قهر؟
گفتگو: اولين گام براي آشتي
ممکن است برلحن صدا، زبان بدن و حالات چهره ي ما اثر بگذارند ويا ممکن است به طعنه زدن، پرخاش گري و ناشکيبائي بينجامد و رفتار ما را براي ديگران غير قابل پيش بيني کنند، که اين خود باعث مي شود بين ما و آن ها فاصله بيفتد.
نتايج بروز نيافتن احساس
چرا احساسمان را بروز نمي دهيم؟
بخشش، دومين گام براي بهبود روابط
به اين دليل بخشايش را به عنوان يکي از بهترين درمان ها، هم براي روح و روان خودمان وهم براي اصلاح وبهبود روابط توصيه مي کنند. اگرچه کينه، بخشي از طبيعت انسان است، اما اين حالت نه تنها سلامت روان، بلکه سلامت جسمي ما را نيزتحت تأثير قرار مي دهد. اين موضوع در يک مرکز روان شناسي باليني با عنوان«عملياتي براي بخشايش»، مورد بررسي قرار گرفت. طبق تحقيقات انجام شده، دکتر دين اورنيش، پزشک ومحقق معروف آمريکائي، بخشايش را جايگزيني بسيار مناسب براي خشم و انتقام مي داند. او مي گويد: خود خواهانه ترين کار براي خودتان بخشودن ديگران است. همچنين، تحقيقات حاکي از آن است که بخشايش، دست کم مي تواند از دو طريق تأثيرات مطلوبي از خود به جاي بگذارد. يکي کاهش استرس ناشي از عدم بخشايش (کينه توزي) است که آميزه اي از ترشروئي، عبوسي، خشم، خصومت، نفرت وترس را ايجاد مي کند. و اين حالات تأثيرات فيزيولوژيکي خاصي مانند بالا بردن فشارخون واختلالاتي همچون بيماري هاي قلبي- عروقي، اختلال در دستگاه ايمني بدن واحتمالاً اختلال در کارکردهاي دستگاه عصبي و حافظه ازخود برجاي مي گذارند. از طرفي، در يک بررسي ديگر دراين مرکز، حالات 20 نفر که روابط شادي درزندگي داشتند، با حالات 20 نفر ديگر که ارتباطات شادي نداشتند، مورد مقايسه قرار گرفت. هورمون کورتيزول- که کارکرد ايمني بدن را مختل مي کند - درگروه دوم ميزان بيش تري داشت و اين مقدار زماني که از آنها خواسته مي شد به روابط خود فکرکنند، افزايش پيدا مي کرد. اورت ورتينگتون، مدير اجرائي «عملياتي در طلب بخشايش» مي گويد: هر گاه کينه را به دل خود راه بدهيد، خود را در معرض مسئله اي حاد جسمي قرار داده ايد. براساس همين تحقيقات، معلوم شد افرادي که با دوستان، آشنايان وهمسايگان خود ارتباط بهتر و بيش تر ومطلوب تري دارند، نسبت به ديگرافراد از سلامتي بيش تري برخوردارند واين، فايده ي دوم بخشايش است. همان طور که ملاحظه مي کنيد، باقي ماندن درکينه ورزي يا دلخوري، بيش از اطرافيان تأثير منفي برخود ما دارد.
بنابراين بهترين راه رهائي از کينه ها، اين است که هر چه زودتر با گفتگو يا بخشودن، آن ها را از خود دورکنيم. راستش اين کار بايد در طول زندگي ما انجام شود. و ربطي به سال جديد هم ندارد. اما حلول سال جديد، بهانه به دست مي دهد تا اين فرايند را راحت تر طي کنيم. ازاين بهانه، بخوبي استفاده کنيد وسال را با نيت سلامتي جسم و روان خود وديگران، با شادي و آرامش شروع کنيد و تبرک دهيد وقهرمان صلح امسال، شما باشيد.
چند راهکار مؤثر براي بروز احساس
انحصارگرانه برخورد نکنيم. اگر ما احساسات تندي داريم، خيلي احتمال دارد که طرف مقابل هم مشابه همين احساس را داشته باشد. هيچ دليلي وجود ندارد که بروز احساسات را، تنها منحصر به خود بدانيم. ويک نکته ي مهم ديگراين که به ديگران نشان دهيم که حرفشان برما اثر مي گذارد و احساسات آن ها، براي ما اهميت دارد.
منبع: نشريه آشپزباشي، شماره 50.
/ج