شگفت انگيزترين سازه هاي ساخته بشر

حتي بدترين شرايط اقتصادي در طول چند دهه گذشته نيز نتوانسته مانع اشتياق بشر براي ساخت و ساز باشد. امروزه شاهد پروژه هاي ساختماني جاه طلبانه اي هستيم که بزرگ تر و عريض تر از هميشه بوده اند، شواهد اين ادعا را مي توان در نقشه هاي اجرايي احداث يک شهر در زير شهر آمستردام در کشور هلند و يا يک کلان شهر عمودي به ارتفاع 3300 پا و يا ساخت تونل 56 کيلومتري، احداث پل بر روي شن ها روان، طراحي کشتي 18 طبقه با ظرفيت جابجايي 6300 نفر يا عميق تري سکوي نفتي جهان جستجو کرد. البته ساخت و ساز و ايجاد اين موارد کاملا عملي است زيرا امروزه نيمي از جمعيت کره زمين در شهرها سکونت دارند و چنين پروژه هايي کمک شاياني در جهت راحتي هرچه بيشتر شهرنشينان است ضمن آنکه از کارايي بالاتري برخوردار بوده و براي زندگي معقول تر به نظر مي رسند، البته بسياري از سازه هاي مهندسي عصر ما در گذشته رويايي بيش نبوده اند که امروز رنگ واقعيت به خود گرفته اند.

بلندترين آسمان خراش جهان
 

محل: کشور کويت
هزينه ساخت: 7/27 ميليارد دلار
تاريخ تقريبي اتمام: سال 2016
اين آسمان خراش 3300 پايي (بيش از يک هزار متر ارتفاع) به گونه اي ساخته شده که تحمل بادهايي با سرعت بيش از 240 کيلومتر در ساعت را داراست. ساختمان «امپاير استيت» در نيويورک براي حدود چهل است بلندترين آسمان خراش جهان بوده و امروزه رکورد دار آسمان خراش ها در جهان آسمان خراش برج دوبي است با ارتفاع 2300 پا که البته اين لقب را فقط براي چهار سال حفظ خواهد نمود.
دولت کويت در صدد است در شهر ابريشم در مصب رودخانه هاي دجله و فرات يک شهر را به صورت آسمان خراش به ارتفاع 3284 پا احداث کند. در چنين ارتفاعي توان باد به قدري زياد است که يک آسمان خراش معمولي را مي تواند همانند يک شاخه درخت تکان داده و توربولانسي که ايجاد مي کند مي تواند تکان هايي به آن وارد سازد که باعث تکه تکه شدن آن گردد.
بنابراين آرشيتکت اين سازه عظيم آقاي «اريک کوونه» که در شهر لندن سکونت دارد، تصميم گرفت که آسمان خراش مبارک الکبير را به صورت سه برجح که به يکديگر قفل شده اند بسازد که هر يک براي پايداري بيشتر داراي چرخشي 45 درجه از بالا به پايين هستند.
لبه هاي داخلي اين سازه ها در مرکز با يکديگر تلاقي کرده و تشکيل يک شافت مثلثي را داده که بخش مياني آسمان خراش و در واقع مرکز آن را تشکيل مي دهد. بنابراين مهم نيست که جهت وزش باد چگونه است چون در هر شرايطي دو تا از برج ها همواره پايداري آسمان خراش را فراهم آورده و آن را تقويت مي کنند.
اگرچه اين طرح چنگک دار مانع از تاب خوردن آن مي گردد اما نمي تواند گل سازه و به خصوص طبقات بالايي را در مقابل بادهاي متلاطم و متغير که ايجاد لرزش هاي مخرب مي کنند حفظ کند. بنابراين آقاي مهندس «کوونه» در حال انجام طرحي است که هرگز در يک آسمان خراش به انجام نرسيده و آن ايجاد قسمت هاي متحرک عمودي همانند قسمت هاي متحرک بال در هواپيما است. چون فلاپ هاي عادي افقي که در لب هاي عقبي بال هواپيما نصب شده اند، باعث کنترل حرکات چرخشي آن مي گردند.
قسمت هاي متحرک که عرض آنها بين 3 تا6فوت است، در تمامي طول لبه هاي برج ها قرار گرفته و از طريق مکانيکي باعث تغيير جهت بادهايي مي شوند که در اطراف برج رد حال حرکت هستند و بدين ترتيب به ميزان قابل ملاحظه اي از لرزش آنها مي کاهند.
در اين آسمان خراش هفت مجموعه 30طبقه اي در کنار يکديگر (يکي روي ديگري) قرار گرفته که هر يک داراي آپارتمام دفاتر، شرکت ها و هتل هايي هستند که توسط ميادين شهري چهار طبقه به يکديگر ارتباط پيدا مي کنند. طبق گفته آرشيتکت آن حتي ارتفاع اين برج ريشه در فرهنگ شرقي دارد چون ارتفاع يک هزار و يک متري عاريت گرفته شده از داستان هزار و يک شب مشرق زمين است.
منبع : نشريه نوآور شماره 60