خودروهاي برقي با قدرت شارژ بالا

خودروهاي برقي گرچه پيشرفت خوشايندي هستند، اما آن گونه که دست اندرکاران مدعي اند سودمند و پاک نيستند
 

اين خودرو طراحي شده به طور ويژه براي شهر و حومه، که خوش قيافه، راحت، آرام و با رانندگي آسان است، با بهره گيري از قدرت الکتريسته قادر است در خانه شارژ شود. وسوسه انگيز است؟ اين هياهوي فروش نه براي خودروهاي برقي جديدي از جنرال موتورز، نيسان و يا رنو، که براي فاتون ويکتورياي (1) 1905 از استادبيکر (2) کرانه جنوبي اينداياناست.
خودروهاي برقي طي سال ها آمده و رفته اند. غالباً بحران نفت باعث رونق آنها شده است، اما اين بار ترکيبي از قيمت، نگراني در مورد امنيت انرژي و تغييرات آب و هوايي سبب اين امر شده است.
يک دهه قبل تويوتا پريوس خودروهاي هيبريدي را به اين عرصه وارد کرد. دو سال قبل خودرو ورزشي تمام برقي الون ماسکس تسلا (3) باعث جذابيت آنها شد. اکنون شرکت هاي بزرگ، خودروهاي تمام برقي را به بازار انبوه سرازير مي کنند. در نمايشگاه خودرو پاريس، آنها از وسايل نقليه برقي با انواع شکل و اندازه رونمايي کردند. برخي از آنها ظرف چند ماه آينده براي فروش عرضه مي شوند.
اين نشان دهنده يک جهش بزرگ به سمت جلو براي صنعت است، اما به دو دليل حرف هاي نمايشگاه گمراه کننده خواهد بود. اول اين که گرچه خودروهاي برقي چالاک، مد روز و به مانند وسايل نقليه معمولي رانندگي آسان دارند، اما معايب مشخصي دارند. دوم اين که در واقع آن گونه که توسعه دهندگان آنها ادعا مي کنند، پاک نيستند.
ايده شارژ يک خودرو برقي در خانه به ازاي فقط چند دلار و سر نزدن دوباره به ايستگاه پر کردن باتري، اغواکننده است. براي بيشتر سفرها، محدوديت ظرفيت باتري ها کم اهميت است. آنچه که فروشندگان سريعاً اشاره مي کنند اين است که مردم 99 درصد از زمان را براي مسافت هاي کوتاه صرف مي کنند ــ رفت و آمدهاي روزانه، رفتن براي خريد و برداشتن بچه ها ــ تمامي آن چيزي که به خوبي درون محدوده حرکتي اغلب خودروهاي برقي است.
اما آن يک درصد مسافرت هايي که شامل مسافت هاي طولاني اند، احتمالاً مربوط به زماني هستند که مردم درون خودرو تنگ هم قرار مي گيرند تا به ساحل برسند. اميدوار بودن براي سفر با قطار، با سنگيني بار چمدان ها و بچه ها، ممکن است انتخاب جالبي نباشد. و حتي محدوده هاي نسبتاً کوتاهي که فروشندگان تبليغ مي کنند ممکن است خوشبينانه باشد. در يک شب سرد و مرطوب زماني که بيشتر سيستم هاي الکتريکي روشن هستند و وسيله نقليه بار مسافران و وسايل را به دوش مي کشد، ممکن است حدود يک سوم محدوده مقرر شده را از دست بدهد.

مزيت بنزين
 

خودروسازان با روش هاي متفاوتي با اين محدوديت ها برخورد مي کنند. نيسان ليف يا رنو فلوِنس تنها توسط يک باتري نيرو مي گيرند. هرگاه مسافت 160 کيلومتر (100 مايل) يا بيشتر را طي کنند باتري نياز به شارژ مجدد دارد که مي تواند حدود 8 ساعت وقت بگيرد. در مقابل باتري شورلت ولت کمتر از نصف اين محدوده را دارد، اما داراي مولد بنزيني نيز مي باشد که به خودرو 480 کيلومتر ديگر را مي دهد. خودروهاي کوچک با فقط دو صندلي و محدوده اي تنها حدود 50 کيلومتر نيز در حال آمدن هستند، آنها سريعاً شارژ خواهند شد و به خوبي در شهرهاي پر جمعيت کار خواهند کرد. اما براي ترکيبي از ارزاني و بازدهي، يک خودرو با نيروي بنزيني به سختي مغلوب مي شود.
و اما در مورد اعتبار زيست محيطي خودرو برقي چطور؟ خودروهاي برقي به صورت کلان توسط ماليات دهندگان يارانه دريافت مي کنند ــ 5000 پوند (7940 دلار) در بريتانيا و تا 7500 دلار در ايالات متحده ــ با اين نگاه که آنها وسايل نقليه با انتشار آلودگي صفر هستند. سازندگان خودروهاي برقي ادعا مي کنند که اين يک روش کارآمد براي کاهش انتشار گازهاي گلخانه اي است. حمل و نقل جاده اي يک دهم چنين انتشاري را در جهان باعث مي شود. نوع بيوسوخت هايي که در حال حاضر استفاده مي شود چندان پاک تر از بنزين نيست؛ و مشخص است که نسل بعدي بيوسوخت ها به کندي به بازار مي آيد.
گرچه ممکن است خوردوهاي برقي خود توليد گازهاي گلخانه اي نکنند، توليد برقي که آنها استفاده مي کنند اين کار را مي کند. اين که تا چه حد پاک هستند بستگي به ترکيب سوخت در نيروگاه کشوري که برق در آن توليد مي شود، دارد. امروزه يک خودرو برقي در بريتانيا به عنوان نمونه، حدود 20 درصد دي اکسيد کربن کمتري نسبت به يک خودرو با موتور بنزيني توليد مي کند. حتي اگر ماده توليدي پاک تر شود، توليد وسايل نقليه برقي آن قدر گران است که اين روش کاهش انتشار دي اکسيد کربن نسبتاً گران خواهد. بنابراين افراد شکاک ترديد دارند که يارانه، استفاده مناسبي از پول مردم باشد. طبق نظر "ريچارد پايک" (4) مدير اجرايي ارشد جامعه سلطنتي شيمي (5)، جايگزين کردن تمام خوردهاي بريتانيا با خودروهاي برقي يارانه اي، براي ماليات دهندگان 150 ميليارد پوند هزينه خواهد داشت و با ترکيب فعلي سوخت بريتانيا، حدود 2 درصد نشر دي اکسيد کربن از خورو را کاهش مي دهد. با همان پول، بريتانيا مي توانست تمامي مولدهاي برق خود را با سلول هاي خورشيدي جايگزين کند و يک سوم نشر آن گاز را کاهش دهد.
تنها روش کارآمد براي کاهش انتشار گاز گلخانه اي، اعمال ماليات کربن است. اگر خودروهاي برقي روش خوبي براي کاهش نشر است، ماليات کربن آنها را قادر خواهد ساخت که بدرخشند. ماليات ها البته به محبوبيت يارانه ها نيستند. اما يارانه ها تقريباً هميشه به معناي هدر دادن منابع عمومي اند.

پي نوشت ها :
 

1ــ Victoria Phaeton/
2ــ Studebaker/
3ــ Elon Mush's Tesla/
4ــ Richard Pike/
5 ــ Chief Executive of the Royal Society of Chemistry
 

منبع: اکونوميست
منبع: دانشمند، شماره 576