شما مي توانيد جوان بمانيد!
ترجمه: مجيد شعباني
از ديدگاه بدن شما، جوان ماندن به هيچ وجه غير طبيعي نيست
بياييد به سن ايده آل در کشوري مثل ايالات متحده نگاهي بيندازيم. خانم "بارباراد."، در سن 34 سالگي صاحب بچه مي شود، ورزش را ترک مي کند و 23 کيلو به وزنش افزوده مي شود. باربارا خسته و نااميد، تصور مي کند که جواني، انرژي و خوش بيني همگي در چهره اي که از خود در آينه مي بيند، تعريف مي شوند. آقاي "جان م." 55 ساله در سراشيبي تند و لغزان زندگي قرار داشت. او گرفتار فشار کار، ساعات کاري طولاني و خوردن شيريني هاي چاق کننده شده بود. او با وزن 116 کيلوگرمي، از درد زانو و کمردرد شکايت داشت. به علاوه به فشار خون بالا و ديابت نيز مبتلا شده بود و زندگي اش خيلي سخت به نظر مي رسيد.
جان و باربارا به سن پيري نرسيده اند اما آنها باعث فرسودگي بدنشان شده بودند. بيشتر کهولت ها حاصل فرسودگي است که ما با عدم تحرک در زندگي، خوردن غذاهاي فاقد ارزش غذايي و اضطراب به سلول هايمان تحميل مي کنيم. بله ما خودمان را پير مي کنيم و سرانجام بايد بميريم. اما بدن ما طوري طراحي شده که به طور طبيعي، به کندي فرسوده مي شود و تمايل به سالم بودن دارد. بيشترين چيزي که ما مي بينيم و از آن هراسانيم فرسودگي است، ولي فرسايش يک انتخاب است و رشد انتخابي ديگر.
بعد از دو سال ناراحتي، باربارا شروع به ورزش کرد و اکنون به بهترين تناسب اندام در طول زندگي اش رسيده است. او اکنون يک دوره بدنسازي را با انجام ورزش هاي سه گانه شنا، دوچرخه و دو، تمام کرده و در سن 37 سالگي احساس مي کند که 20 ساله است. جان شروع به خوردن غذاهاي بهتر و ورزش کرد که ابتدا روند کندي داشت، ولي به تدريج به آن عادت کرد. تا به حال 23 کيلو وزن کم کرده و درد پاها و کمرش ناپديد شده و ديابتش از بين رفته است. جان اکنون 60 ساله است اما سلامتي بدن او مانند 30 ساله هاست. او روزي خواهد مرد اما احتمالا تا آن زمان مانند يک مرد جوان زندگي خواهد کرد.
حقيقت بيولوژي بدن ما اين است که براي حرکت ساخته شده است. ورزش، سيستم اصلي فرستنده پيغامي است که به سلول ها مي گويد که به جاي نابود شدن رشد کنند. وقتي که ورزش مي کنيم روند رشد به همه سلول هاي بدن ما مي رسد و عملا ما را جوان نگه مي دارد. نه کمي جوان، بلکه بسيار جوان. افزايش سن بيولوژيکي طبيعي يک روند بسيار کند است. اگر تصميم بگيريد که بدنتان را به کار بيندازيد، شما مي توانيد در طول تمامي عمر خود با بدني قدرتمند و سالم
زندگي کنيد.
يباييد يک قدم به عقب برگرديم و ببينيم که ورزش در رده سلولي چه کاري انجام مي دهد. بدن شما از تريليون ها سلول با حداکثر عمر چند هفته يا ماه ساخته شده اند که سلول هاي قديمي پس از مرگ، توسط سلول هاي جديد در يک چرخه پايان ناپذير جايگزين مي شوند. براي مثال سلول هاي چشايي به مدت چند ساعت،گلبول هاي سفيد خون براي 10روز، و سلول هاي ماهيچه در حدود سه ماه زندگي مي کنند. حتي استخوان هاي شما دائما تحليل مي روند و جايگزين مي شوند. تنها تعداد محدودي از سلول هاي اوليه کليدي هر عضو و سلول هاي مغز شما هستند که ثابت مي مانند. بقيه سلول هاي بدن به طور دائم جايگزين مي شوند.
شما روزانه حدود يک درصد سلول هاي خود را جايگزين مي کنيد. اين بدين معني است که يک درصد بدن شما امروز کاملا نو شده و فردا يک درصد ديگر آن نو مي شود. اگر بدين ترتيب فکر کنيد، نتيجه مي گيريد که بعد از سه ماه، کل بدن شما جايگزين(نو) مي شود. اين موضوع اگر چه کاملا دقيق نيست اما به واقعيت بسيار نزديک است. با اين ديد نگاه کنيد: شما درحال راه رفتن با بدني هستيد که در مقايسه با عيد سال قبل ريه جديد، کبد جديد، ماهيچه جديد و پوست جديدي دارد. به پاهايتان نگاه کنيد و بدانيد که چند ماه بعد شما صاحب پاهاي جديدي مي شويد. نتيجه اين که شما با روش زندگي تان تعيين مي کنيد که واقعا جوان باشيد يا پير!
شما تعيين مي کنيد که آن سلول هاي تازه جايگزين شده، قوي باشند يا ضعيف. شما تعيين مي کنيد که آنها بعد از جابه جايي، روند رو به رشد داشته باشند يا رو به نابودي. براي سلول هاي شما فرقي نمي کند که شما چه تصميمي بگيريد. آنها راهي را دنبال مي کنند که شما دستور داده ايد: اگر ورزش کنيد سلول هايتان قوي مي شوند و اگر دست رو دست بيندازيد و يک جا بنشينيد، شاهد نابوديشان خواهيد بود.
سيستم بدني براي ميلياردها سال در طبيعت در حال روند تکاملي بوده است، جايي که تمامي حيوانات با دو مسئله مهم سلولي روبه رو بوده اند: اول اين که به سرعت رشد کنند و قوي شوند تا در فصل بهار که منابع غذايي و انرژي فراواني را براي تامين سوخت مورد نياز ماهيچه ها، استخوان ها و مغز موجود است، آماده کنند. دوم اينکه در فصل زمستان لازم است اين سلول ها به سرعت از بين بروند، زيرا منابع غذايي و انرژي ناپديد مي شوند و نجات از گرسنگي راه حل زنده ماندن است. شما ممکن است فکرکنيد که غذا تعيين مي کند سلول ها چگونه رفتار کنند اما اين طور نيست. تحرک عملکرد سلول هاي شما را کنترل مي کند.
اگر چه ما امروزه در خانه هاي خود زندگي مي کنيم و زندگي به سبک انسان هاي اوليه را پشت سر گذاشته ايم، اما سلول هاي ما هنوز فکر مي کنند که ما مثل انسان هاي اوليه در صحرا و کوهستان زندگي مي کنيم و هر روز براي زنده بودن تلاش مي کنيم. در محل زندگي انسان هاي اوليه هيچ ماکروفر و يا سوپرمارکتي وجود نداشت. شما براي گرسنه نماندن بايد به شکار مي رفتيد و يا هر روز به دنبال غذا مي گشتيد. به دنبال يک روند تکاملي، تمامي اين تحرک ها پيام رشد را به سلول ها مي فرستند. بنابراين امروز وقتي ورزش مي کنيم، ماهيچه هاي ما موادي را ترشح مي کنند که از طريق جريان خون به همه سلول ها مي رسد تا به آنها بگويد که رشد کنند. از طرف ديگر عدم تحرک ماهيچه ها نيز سبب ترشح موادي مي شود که به طور پيوسته فرمان مرگ و فرسودگي را به سلول ها مي رساند.
مرداني مثل جان، که پس از بي تحرکي با تلاش و حرکت خود به تناسب اندام رسيده اند، احتمال حمله قلبي خود را در طول 5 سال، به ميزان 75 درصد کاهش داده اند: زنان ميزان اين خطر را که بزرگترين عامل مرگشان است به 80 درصد کاهش داده اند. هم زنان و هم مردان مي توانند با ورزش ميزان قدرت پاهايشان را طي سه ماه، دو برابر کنند و بسياري از ما مي توانيم در سه ماه بعد از آن، قدرت پاهايمان را مجددا دو برابر کنيم. اين حقيقت بدون توجه به اين که شما 30 يا 90 ساله هستيد، صدق مي کند. اين يک معجزه يا معما نيست بلکه ويژگي يبولوژيکي بدني است که شما فرمانده آن هستيد!
احساسات پيام اصلي ديگري هستند که از لحاظ اهميت برابر و يا حتي در جهاتي مهم تر از ورزش است. يکي از کشفيات جالب دهه اخير اين است که احساسات از همان طريقي سلول هاي بدن را تغيير مي دهند که ورزش مي دهد. عصبانيت، اضطراب و تنهايي، پيام هايي براي نابودي سلول ها و بروز بيماري هاي مزمن هستند. اين احساسات منفي مثل بي حرکتي بدن را ذوب مي کنند. در عوض، خوش بيني، عشق و اجتماعي بودن باعث آغاز فرايند رشد مي شوند و بدن، قلب و ذهن جديدي را براي ما مي سازند.
مرداني که پس از يک حمله قلبي، به آغوش خانواده برمي گردند، با حمله قلبي دوم يک چهارم مسير مرگ را رفته اند. زناني که در حال دست و پنجه نرم کردن با بيماري هاي قلبي و سرطان هستند، در تعامل با دوستان و خويشاوندانشان بهتر بهبود پيدا مي کنند. احتمال زنده ماندن بچه هايي که در آي سي يو هستند و بيشتر رسيدگي مي شوند، بيشتر است. در هر کجا بنگريم تاثير احساسات را در بيولوژي بدنمان مشاهده مي کنيم. همانند ورزش ما اين انتخاب را داريم.
هر روز ورزش کردن مشکل است و با وجود مشغله زندگي، يافتن وقت و انرژي براي حفظ روابط اجتماعي و عاطفي حتي از ورزش کردن هم سخت تر است. اما اگر عواقب بد را در نظر بگيريم، واقف ميشويم که ارزش انجام دادنشان را دارند. قدم بزنيد و يا بدويد و در مورد اينها فکر کنيد. از نظر ژنتيکي، سلول هاي ما به گونه اي طراحي شده اند که براي رشدشان لازم است که ما ورزش کنيم و مراقب باشيم. ما قصد داريم همه مردم را بيدار کنيم. ولي شما شايد نخواهيد بيش از اين صبر کنيد. شايد بخواهيد به باربارا، جان و ميليون ها انسان ديگري بپيونديد و زندگيتان را تغيير دهيد. از امروز شروع کنيد. سلول هاي بدنتان گوش به فرمان شما هستند.
منبع: دانشمند ش 572
