حساسيت به زندگي مدرن
نويسنده: ندا بهجتيان
دبورا به يکي از نادرترين بيماري هاي دنيا مبتلاست؛ بيماري اي که در زمان قرار گرفتن در ميدان هاي مغناطيسي به سراغش مي آيد
براي بسياري از مردم صحبت کردن با تلفن همراه، پختن غذا در مايکروفر، استفاده از کامپيوتر يا رانندگي بخشي از يک زندگي ساده اما مدرن است؛ آنها آن قدر به اين وسايل عادت کرده اند که زندگي بدون آن را غيرممکن مي دانند. اما «دبورا برد» بايد به طور کامل از همه اين تکنولوژي ها دوري کند، چرا که در صورت تماس با اين وسايل، آلرژي عجيب و غريبي در او ظاهر مي شود؛ طوري که به نظر مي رسد او به زندگي مدرن آلرژي دارد. دبورا نمي تواند در جمع دوستانش باشد و بايد در خانه اي دور از شهر به دور از ميدان هاي مغناطيسي زندگي کند.
اين بيماري ناشناخته هنوز راه درماني ندارد و حتي مشخص نيست که به چه علت به وجود مي آيد. تنها توصيه اي که پزشک معالج دبورا براي او دارد، زندگي در يک محوطه باز و به دور از تکنولوژي است تا کمتر دچار حساسيت شود. به همين دليل است که آنها در دهکده اي کوچک در حاشيه انگليس خانه اي خريده و ديوارهاي آن را به طور کامل از نوعي ذغال خاص پوشانده اند. پنجره هاي اين خانه هم لايه اي محافظ از جنس فيلم هاي راديولوژي دارند. دبورا در اين خانه با همسر 45 ساله اش توني و دخترشان زندگي آرامي دارد. آنها حتي شب ها را در يک پشه بند که با نقره اندود شده مي گذرانند تا اشعه هاي کمتري به دبورا برسد. خانواده او براي اين کار، هزينه زيادي کرده اند. مثلاً هزينه رنگ آميزي هر کدام از ديوارهاي خانه آنها با ذغال مخصوص چيزي حدود 250 يورو بود.
توني مي گويد که «با پيشرفت تکنولوژي زندگي ما هر روز از روز قبل سخت تر مي شود. آنتن هاي راديويي وتلويزيوني، دکل هاي مخابراتي و ... همه اينها مي توانند زندگي همسرم را به خطر بيندازند و ما بايد از آن ها دوري کنيم. ما نمي توانيم از تلفن همراه استفاده کنيم و هر کس با ما کاري داشته باشد بايد به ديدنمان بيايد، البته بدون آوردن تلفن همراهش. حتي تلفن هاي بي سيم باعث بروز حساسيت در دبورا مي شوند.»
دبورا مي گويد «تنها تلويزيوني که من مي توانم داشته باشم، يک نوع از تلويزيون هاي پلاسماست، چرا که اشعه گاما ندارد. اما با اين حال باز هم خيلي وقت ها اين آلرژي به سراغم مي آيد مثلاً يک بار که سوار اتومبيل بي ام دبليوي دوستم شده بودم، ناگهان دچار سردرد شديد و سرگيجه شدم و آن قدر حالم بد شد که مرا به بيمارستان منتقل کردند. اما به خاطر وجود وسايل مغناطيسي گوناگون در بيمارستان حتي در آنجا هم نمي توانم استراحت کنم. شايد باور نکنيد اما من براي رفتن به خريد هم مشکل دارم. چون در مکان هايي که هيچ کس فکر نمي کند ميدان مغناطيسي وجود دارد، به خاطر وجود دستگاه هاي واي فاي بايد مراقب اطرافم باشم. »
اين بيماري چند سال پس از ازدواج با توني به سراغ دبورا آمد. دبورا و توني زندگي شادي داشتند که با به دنيا آمدن دخترشان آنتونيا اين شادي چند برابر شد. 10 سال از زندگي مشترک آنها مي گذشت دخترشان 8 ساله شده بود. آنها به تازگي خانه اي در منچستر خريداري کرده و به آنجا رفته بودند که آلرژي دبورا کم کم آغاز شد. همه همسايگان آنها از اينترنت وايرلس استفاده مي کردند و تلفن بي سيم در خانه داشتند. همين باعث شد تا روز به روز حال دبورا بدتر شود. آنها فکر مي کردند که اين يک آلرژي زودگذر و موقتي است و چند روز بعد خوب خواهد شد. ولي هر چه بيشتر مي گذشت جوش هاي سطح پوست دبورا بيشتر و دردناک تر مي شدند. دبورا مي گويد «تازه چند روز از زماني که به اين خانه نقل مکان کرده بوديم مي گذشت که احساس کردم ديگر نمي توانم بخوابم و پس از آن جوش هاي عجيب و بزرگي در بدنم نمايان شدند. صورتم شبيه افرادي شد که دچار سوختگي مي شوند. حتي پشت و آرنج هايم متورم مي شدند. من خيلي ترسيده بودم. اين جوش ها نه تنها خوب نمي شدند بلکه رفته رفته بيشتر هم مي شدند. پلک هايم سه برابر اندازه واقعي شده بود و من ديگر از نگاه کردن به آينه هراس داشتم .» دبورا به تعداد زيادي متخصص پوست مراجعه کرد ولي هيچ کدام متوجه علت بيماري او نشدند تا اينکه يکي از آنها با تحقيقاتي که راجع به دبورا انجام داد، بيماري او را تشخيص داد. به اين ترتيب دبورا متوجه شد که به بيماري عجيبي مبتلا شده است که هنوز راه درماني براي آن پيدا نشده و اين موضوعي بود که بيشتر موجب ترس و نگراني او و شوهرش مي شد. پس از اينکه آنها به خانه جديدشان در خارج از شهر رفتند و ديوارها و پنجره ها را با عايق پوشاندند، کم کم حال دبورا بهتر شده و در وضعيت آرامي قرار گرفت.
منبع: نشريه همشهري سرنخ شماره 113
براي بسياري از مردم صحبت کردن با تلفن همراه، پختن غذا در مايکروفر، استفاده از کامپيوتر يا رانندگي بخشي از يک زندگي ساده اما مدرن است؛ آنها آن قدر به اين وسايل عادت کرده اند که زندگي بدون آن را غيرممکن مي دانند. اما «دبورا برد» بايد به طور کامل از همه اين تکنولوژي ها دوري کند، چرا که در صورت تماس با اين وسايل، آلرژي عجيب و غريبي در او ظاهر مي شود؛ طوري که به نظر مي رسد او به زندگي مدرن آلرژي دارد. دبورا نمي تواند در جمع دوستانش باشد و بايد در خانه اي دور از شهر به دور از ميدان هاي مغناطيسي زندگي کند.
دبورا زني 39 ساله است که دچار حساسيتي عجيب به جريان مغناطيسي اي که از دستگاه هايي مثل کامپيوتر، تلفن همراه، مايکروفر و حتي بعضي از اتومبيل ها منتشر مي شود، شده است و اگر در اين ميدان هاي مغناطيسي قرار بگيرد پوست بدنش متورم شده و به رنگ قرمز در مي آيد. اين تورم معمولاً با درد بسياري شديدي هم همراه است که دبورا در بيشتر موارد قادر به تحمل آن نيست. اين آلرژي بيشتر در صورت دبورا يعني نقاطي مانند پيشاني، گونه ها حتي پلک هايش ظاهر مي شود.
با اينکه عجيب به نظر مي رسد اما تکنولوژي هاي روز دنيا به جاي اينکه زندگي دبورا را راحت تر کنند، باعث ناراحتي و بيماري او شده اند. فقط کافي است تا او به خانه اي که داراي چنين وسايلي است وارد شود، تا نشان هاي اين بيماري در او ظاهر شود. اگر دبورا از اين وسايل دور باشد پوست او صورتي رنگ و کمي ملتهب مي شود، اما هر چه به آنها نزديک تر شود، رنگ پوستش قرمزتر و جوش ها بزرگ تر مي شوند. اگر دبورا به يک مايکروفر روشن نزديک شود، چشمهايش به قدري متورم مي شود که حتي بينايي او تا مدتي تحت تأثير قرار مي گيرد. اين بيماري ناشناخته هنوز راه درماني ندارد و حتي مشخص نيست که به چه علت به وجود مي آيد. تنها توصيه اي که پزشک معالج دبورا براي او دارد، زندگي در يک محوطه باز و به دور از تکنولوژي است تا کمتر دچار حساسيت شود. به همين دليل است که آنها در دهکده اي کوچک در حاشيه انگليس خانه اي خريده و ديوارهاي آن را به طور کامل از نوعي ذغال خاص پوشانده اند. پنجره هاي اين خانه هم لايه اي محافظ از جنس فيلم هاي راديولوژي دارند. دبورا در اين خانه با همسر 45 ساله اش توني و دخترشان زندگي آرامي دارد. آنها حتي شب ها را در يک پشه بند که با نقره اندود شده مي گذرانند تا اشعه هاي کمتري به دبورا برسد. خانواده او براي اين کار، هزينه زيادي کرده اند. مثلاً هزينه رنگ آميزي هر کدام از ديوارهاي خانه آنها با ذغال مخصوص چيزي حدود 250 يورو بود.
توني مي گويد که «با پيشرفت تکنولوژي زندگي ما هر روز از روز قبل سخت تر مي شود. آنتن هاي راديويي وتلويزيوني، دکل هاي مخابراتي و ... همه اينها مي توانند زندگي همسرم را به خطر بيندازند و ما بايد از آن ها دوري کنيم. ما نمي توانيم از تلفن همراه استفاده کنيم و هر کس با ما کاري داشته باشد بايد به ديدنمان بيايد، البته بدون آوردن تلفن همراهش. حتي تلفن هاي بي سيم باعث بروز حساسيت در دبورا مي شوند.»
دبورا مي گويد «تنها تلويزيوني که من مي توانم داشته باشم، يک نوع از تلويزيون هاي پلاسماست، چرا که اشعه گاما ندارد. اما با اين حال باز هم خيلي وقت ها اين آلرژي به سراغم مي آيد مثلاً يک بار که سوار اتومبيل بي ام دبليوي دوستم شده بودم، ناگهان دچار سردرد شديد و سرگيجه شدم و آن قدر حالم بد شد که مرا به بيمارستان منتقل کردند. اما به خاطر وجود وسايل مغناطيسي گوناگون در بيمارستان حتي در آنجا هم نمي توانم استراحت کنم. شايد باور نکنيد اما من براي رفتن به خريد هم مشکل دارم. چون در مکان هايي که هيچ کس فکر نمي کند ميدان مغناطيسي وجود دارد، به خاطر وجود دستگاه هاي واي فاي بايد مراقب اطرافم باشم. »
اين بيماري چند سال پس از ازدواج با توني به سراغ دبورا آمد. دبورا و توني زندگي شادي داشتند که با به دنيا آمدن دخترشان آنتونيا اين شادي چند برابر شد. 10 سال از زندگي مشترک آنها مي گذشت دخترشان 8 ساله شده بود. آنها به تازگي خانه اي در منچستر خريداري کرده و به آنجا رفته بودند که آلرژي دبورا کم کم آغاز شد. همه همسايگان آنها از اينترنت وايرلس استفاده مي کردند و تلفن بي سيم در خانه داشتند. همين باعث شد تا روز به روز حال دبورا بدتر شود. آنها فکر مي کردند که اين يک آلرژي زودگذر و موقتي است و چند روز بعد خوب خواهد شد. ولي هر چه بيشتر مي گذشت جوش هاي سطح پوست دبورا بيشتر و دردناک تر مي شدند. دبورا مي گويد «تازه چند روز از زماني که به اين خانه نقل مکان کرده بوديم مي گذشت که احساس کردم ديگر نمي توانم بخوابم و پس از آن جوش هاي عجيب و بزرگي در بدنم نمايان شدند. صورتم شبيه افرادي شد که دچار سوختگي مي شوند. حتي پشت و آرنج هايم متورم مي شدند. من خيلي ترسيده بودم. اين جوش ها نه تنها خوب نمي شدند بلکه رفته رفته بيشتر هم مي شدند. پلک هايم سه برابر اندازه واقعي شده بود و من ديگر از نگاه کردن به آينه هراس داشتم .» دبورا به تعداد زيادي متخصص پوست مراجعه کرد ولي هيچ کدام متوجه علت بيماري او نشدند تا اينکه يکي از آنها با تحقيقاتي که راجع به دبورا انجام داد، بيماري او را تشخيص داد. به اين ترتيب دبورا متوجه شد که به بيماري عجيبي مبتلا شده است که هنوز راه درماني براي آن پيدا نشده و اين موضوعي بود که بيشتر موجب ترس و نگراني او و شوهرش مي شد. پس از اينکه آنها به خانه جديدشان در خارج از شهر رفتند و ديوارها و پنجره ها را با عايق پوشاندند، کم کم حال دبورا بهتر شده و در وضعيت آرامي قرار گرفت.
شيوع يک بيماري عجيب
منبع: نشريه همشهري سرنخ شماره 113
