براي بهبود رابطه تان

كافي است كه...
براي اين كه روابط سالم تر و شادتري داشته باشيد، روشي كه با ديگران ارتباط برقرار مي كنيد را تغيير دهيد. اگر مي خواهيد همه روابط زندگي شما از جمله ارتباط با رئيس، همكاران، اعضاي خانواده، دوستان و همسر به خوبي پيش برود، يك نگاه عميق و دقيق به طرز برخورد خود با ديگران بيندازيد. از عاداتي كه نادانسته و ناخواسته پيدا كرده ايد تا طريقي كه در محل كار خود به انتقادات پاسخ مي گوييد، مي توانند اثري عميق روي توانايي ايجاد يك ارتباط موفق پايدار داشته باشند.

1- خواسته هاي خود را بيان كنيد:
 

آيا تصور مي كنيد كه ديگران انتظارات شما از آنان را مي دانند؟ به خصوص همسر شما؟ حتماً تا حالا پيش آمده كه به همسر خود گفته ايد:« من نبايد اين را به تو بگويم، تو خودت بايد بداني...»
خيلي خوب مي شد اگر آدم ها به صورت شهودي مي فهميدند كه طرف مقابل شان دقيقاً چه مي خواهد و چه انتظاراتي دارد. اما در واقعيت اين طور نيست. اگر تصور شما اين است كه ديگران دقيقاً بايد بدانند شما چه انتظاراتي داريد و چه فكر مي كنيد يا دوست داريد ديگران چگونه با شما رفتار كنند، در اين صورت اغلب نااميد خواهيد شد. اگر شما از اين جهت فرد مقابل را سرزنش مي كنيد، در واقع مسؤوليت بيان انتظارات و خواسته هاي خود را نپذيرفته ايد.
از خودتان بپرسيد:
آيا انتظارات خود را واضح و شفاف بيان كرده ايد؟
آيا انتظارات شما از ديگران منطقي و واقع گرايانه است؟
آيا به طرف مقابل هم اين فرصت را داده ايد كه انتظارات خود را از شما بيان كند؟

2- شنونده بهتري باشيد:
 

اغلب گفته مي شود كليد يك رابطه سالم، گوش دادن است، اما اين فقط به معني باز نگاه داشتن گوش ها نيست. ما اغلب از چيزهايي كه در روند گوش دادن اختلال ايجاد مي كنند آگاه نيستيم، مثلاً...
الف) فكر كردن همزمان: از آنجايي كه جريان فكر ما سريع تر از صحبت كردن ماست، پروسه فكر كردن اغلب با حرف زدن تداخل مي كند. بسياري از افراد متوجه مي شوند در حالي كه دوست يا همكارشان در حال صحبت كردن است، مغز آنان در حقيقت به جاي گوش دادن به صحبت فرد بيشتر روي تهيه يك جواب تمركز كرده است. براي برطرف كردن اين حالت سعي كنيد مانند كارآگاهان باشيد. تصور كنيد شغل شما اين است كه دقيقاً آنچه را كه فرد مقابل مي گويد بفهميد. حتي در مورد نقطه نظرات خاص فرد از او سؤال كنيد. اين به شما كمك خواهد كرد كه فكر خود را روي صحبت فرد مقابل متمركز كنيد.
ج) پرت شدن حواس: اگر ما به طور خاص به گفته هاي فرد مقابل علاقمند نيستيم يا واقعاً نمي خواهيم به حرف آنها گوش دهيم، خيلي راحت ممكن است به چيز ديگر توجه كنيم يا حتي چشم هاي مان را به سمت ديگر بچرخانيم و نطق طرف را كور كنيم. اما در اينجا هم حداقل مي شود نمايش توجه كردن را بازي كنيد و به چشم هاي طرف مقابل نگاه كنيد و سرتان را تكان دهيد و گاهي نيز اصوات تأييد كننده به كار ببريد.

3- بدانيد چه موقع ساكت شويد:
 

تا حالا متوجه شده ايد كه داريد جملات ديگران را تمام مي كنيد؟! اين كار را متوقف كنيد. همه انسان ها يكسري نيازهاي اوليه دارند از جمله اين كه احساس كنند اهميت دارند و فهميده مي شوند. وقتي شما اجازه نمي دهيد كه فرد حرفش را تمام كند و در يك گفتگو به ميان صحبت فرد مقابل مي پريد و جملات او را تمام مي كنيد، در واقع تلاش او براي ارتباط برقرار كردن را مي رباييد و باعث مي شويد فرد احساس نااميدي و ناديده انگاشته شدن كند. ربودن مكالمه مانع از پيدايش عمق و صميميت در گفتگو مي شود و آن را تبديل به يك گفتگوي سطحي و يك طرفه مي كند. به خصوص افرادي كه مكرراً اين كار را انجام مي دهند، احساس نخوت را منتقل مي كنند و به نظر مي رسد فرد رباينده مكالمه معتقد است كه هميشه بهتر از همه مي داند.
و اما اگر شما كسي هستيد كه گفتگوي شما ربوده مي شود، چه بايد بكنيد:
عقب نشيني نكنيد: به جاي آن بگوييد:« اگر مي توانستم حرفم را تمام كنم...»
خودتان نمونه خوبي باشيد: اگر موقعي متوجه شديد كه شما خود كلام فرد رباينده مكالمه را قطع كرديد، بگوييد:« ببخشيد كه حرف شما را قطع كردم. داشتيد مي گفتيد...»
منظور خود را از گفتگو بيان كنيد: قبل از شروع صحبت بگوييد: « ببين من فقط مي خواهم اين موضوع را با تو در ميان بگذارم. بنابراين لطفاً به من جواب نده يا نصيحت نكن. من فقط مي خواهم كه تو گوش بدهي.»

4- اعتماد به نفس بيان حرف خود را داشته باشيد:
 

اگر از آن دسته افرادي هستيد كه از مقابله پرهيز مي كنند، احتمال دارد از كنار مشكلات بگذريد به اين اميد كه خودشان برطرف شوند. اما اين خطر وجود دارد كه اين روش پرهيز از مقابله، به صورت هاي اشتباه و مخربي تفسير شوند، مثلاً ممكن است به عنوان نشانه اي از ضعف تلقي شود ضمن اين كه صلح كوتاه و موقتي مي تواند در درازمدت پيش زمينه اي براي يك مشكل مهم شود. براي اين كه در يك مقابله، گفتگو به صورت موفقيت آميزي پيش برود:
زماني كه داغ هستيد، حرف نزنيد. صبر كنيد تا آرام شويد.
روي حقايق تمركز كنيد و نه انتقادهاي احساسي. نگوييد:« تو هيچ وقت گوش نمي دهي». به جاي آن بگوييد:« قبل از اين كه شروع به صحبت كني، خوب به حرف هاي من گوش بده».
مثال هاي محكم و قطعي از حقايق ارائه دهيد و نه نتيجه گيري شخصي خود را. به جاي اين كه به همكار خود بگوييد:« انگيزه تو كم شده است»‌بگوييد:« متوجه شدم كه در جلسه كاري ساكت تر از هميشه بودي».
صحبت خود را با يك جمله مثبت تمام كنيد. مي توانيد به سادگي بگوييد:«متشكرم از اين كه وقتت را به من دادي» يا « متشكرم كه گوش دادي و مطمئنم كه از حالا به بعد اوضاع بهتر خواهد شد.»

5- تحسين و تعريف كنيد:
 

به راحتي از ديگران تحسين و تمجيد كنيد. تحسين همسر، دوستان و همكاران يكي از سريع ترين راه ها براي برقرار كردن پل ارتباطي است. اگر اين كار را به خوبي انجام دهيد و مردم را از توانايي هايي كه شما در آنها مي بينيد آگاه كنيد، دستاوردهاي خوبي هم حاصل خواهد شد.
دلايل متعددي وجود دارد كه مردم اين كار را زياد انجام نمي دهند:
فكر مي كنيم كه ديگران نيازي به اين كار ما ندارند.
احساس صميميت نمي كنيم كه بخواهيم از كسي تحسين و تعريف كنيم.
مي ترسيم كه ديگران نيت و هدف ما را اشتباه برداشت كنند.
اما اجازه ندهيد كه هيچ يك از اين موارد مانع از اين رفتار پسنديده شوند.
چند توصيه براي اين كه چگونه مهارت هاي تشويقي خود را بهتر كنيد، عبارتند از:
تشويق و تحسين را يك عادت خود كنيد و نه يك تكنيك براي رسيدن به هدف.
فردي باشيد كه مشوق ديگران است.
از افراد تشكر كنيد.
در زمان تشكر حتماً به فرد نگاه كنيد و اگر فرد مقابل همسر يا خواهر و برادر شماست، براي افزايش ارتباط احساسي، او را لمس كنيد.
نوآوري داشته باشيد.
اگر فرد مقابل از تحسين و تشويق چهره به چهره راحت نيست، روش ديگري را به كار ببريد، مثل فرستادن يك كارت، ايميل يا يك يادداشت.
اگر كسي در مورد فردي چيز خوبي گفت و تعريفي كرد، حتماً اين گفته خوب را براي او بازگو كنيد.
منبع: نشريه كوچه ما، شماره 8.