در طول این سال ها با وارد شدن LEGO ها به بازی های ویدئویی شاهد این مساله بوده ایم که فیلم های مختلف تبدیل به ایده ای برای ساخت عنوان دیگر از این سری شده اند. یکی از بازی های متفاوت این سری که تنها برای DS عرضه شد lego battles است که برخلاف دیگر بازی های این سری در سبک RTS طبقه بندی می شود. دومین بازی این سری با نام lego Ninjago شباهت های بسیاری با Battle داشته، اما از داستانی کاملاً متفاوت بهره می برد. داستان بازی در رابطه با دو برادر به نام های سنسی وو (sensei wu) و لرد گارمادون (lord Garmadon) است. گارمادون پس از مرگ پدر خود به دنبال تصاحب 4 سلاح طلایی است تا با استفاده از آن ها به قدرت خود بیافزاید؛ اما سنسی تصمیم دارد به دستورهای پدرش عمل کرده و از این چهار سلاح محافظت کند.
داستان کلیشه ای بازی که طبق معمول روایت گر خیر و شر است، تنها دلیل برای شروع گیم پلی محسوب می شود که آن نیز دست کمی از داستان Ninjago ندارد. سازنده بازی تلاش کرده از اصول اولیه سبک RTS برای طراحی گیم پلی استفاده کند؛ اما نبود پیچیدگی لازم و ساده بودن بیش از حد بازی باعث شده همه ی بخش داستانی بازی تبدیل به یک بخش آموزشی ساده شود که بازیباز در آن به سختی با مشکلات فراوان بایستی نیروهای کوچک خود را کنترل و به دشمن حمله کند. استفاده بیش از حد از مکانیسم کنترل نیروها و آسان بودن بازی این فرصت را از بازیباز های حرفه ای تر می گیرد که بتوانند با این عنوان ارتباط لازم را برقرار کنند. از طرفی ضعف شدید گرافیکی، Ninjago را در صف بازی های ضعیف تلفن های همراه قرار می دهد. مساله ای که تا این حد و تاکنون برای یک بازی DS دردسر ساز نشده بود. البته در اینجا می توان به میان پرده ها با کیفیت جذاب بازی نیز اشاره کرد که هنوز آن حس طنز دیگر عناوین LEGO را یدک می کشند.
داستان کلیشه ای بازی که طبق معمول روایت گر خیر و شر است، تنها دلیل برای شروع گیم پلی محسوب می شود که آن نیز دست کمی از داستان Ninjago ندارد. سازنده بازی تلاش کرده از اصول اولیه سبک RTS برای طراحی گیم پلی استفاده کند؛ اما نبود پیچیدگی لازم و ساده بودن بیش از حد بازی باعث شده همه ی بخش داستانی بازی تبدیل به یک بخش آموزشی ساده شود که بازیباز در آن به سختی با مشکلات فراوان بایستی نیروهای کوچک خود را کنترل و به دشمن حمله کند. استفاده بیش از حد از مکانیسم کنترل نیروها و آسان بودن بازی این فرصت را از بازیباز های حرفه ای تر می گیرد که بتوانند با این عنوان ارتباط لازم را برقرار کنند. از طرفی ضعف شدید گرافیکی، Ninjago را در صف بازی های ضعیف تلفن های همراه قرار می دهد. مساله ای که تا این حد و تاکنون برای یک بازی DS دردسر ساز نشده بود. البته در اینجا می توان به میان پرده ها با کیفیت جذاب بازی نیز اشاره کرد که هنوز آن حس طنز دیگر عناوین LEGO را یدک می کشند.
Ninjago تفاوت عمده ای با Battle ندارد. اما ساختار ساده و کودکانه آن به همراه گرافیک ضعیف، موجب شده این بازی نتواند یک تجربه خوب را برای طرفداران سبک RTS به وجود آورد.
منبع: نشریه بازی رایانه، شماره 42.
