نقل قول های ماندگار درباره ی فیلمسازی

به بهانه ی انتشار کتاب مدرسه ی فیلم تعدادی از نقل قول های جذاب بزرگان سینمای جهان را درباره ی آموزش سینما و شیوه های فیلمسازی برایتان ترجمه کرده ایم. هر کدام از این فیلمسازان شیوه های مختلفی داشته اند و با اتکا به همان ها نام خود را بر سر زبان ها انداخته اند. مرور این نقل قول ها از رمز و راز موفقیتشان پرده برمی دارد.
مارتین اسکورسیزی: فیلمسازان جوان اغلب از من می پرسند چرا باید فیلم های قدیمی تماشا کنند. به عنوان کسی که فیلم های زیادی در چند دهه ی گذشته ساخته ام به آنها می گویم من هنوز خودم را یک دانشجو می دانم. هرچه در این سال ها بیشتر فیلم ساخته ام بیشتر فهمیده ام چیزی نمی دانم. و همیشه دنبال چیزها یا کسانی گشته ام که بتوانم از آنها بیاموزم. به همین دلیل به فیلمسازان تازه کار و دانشجویان جوان توصیه می کنم سینما را مثل نقاش ها یاد بگیرند. از استادان قدیمی یاد بگیرند، جعبه ی رنگ خود را سنگین و بوم خود را بزرگ کنند. همیشه چیزهای بیشتری برای یاد گرفتن وجود دارد.
آلفرد هیچکاک: مضمون؟ راستش را بخواهید اصلاً به آن علاقه ای ندارم! اصلاً برایم اهمیتی ندارد که فیلم ها درباره ی چه چیزی هستند. بیشتر از این خوشم می آید که چطور مصالحی را که در اختیار دارم به کار بگیرم تا احساسی در مخاطب شکل بگیرد.
ماریک فیگیس: هرچقدر بیشتر درباره ی فیلمسازی چریکی و شخصی صحبت می کنیم بیشتر مطمئن می شوم که این شیوه سالم ترین راه فیلمسازی است. حتی اگر به شکل گیری اشخاص به شدت عتیقه منتهی شود. با این حال حداقل به یک صدای خلاقانه مجال ظهور می دهد. همه ی خلاقیت ها هم از فرد نشئت می گیرد. در هر دوره ای از سینما که با ابداعات تکنیکی همراه بوده، محصولات و اشخاص خاص همان دوره به وجود آمده اند. فرقی نمی کند گدار باشد یا لارس فون تریر یا من یا هر فیلمساز دیگری. همه ی ما برای این که بتوانیم ایده هایمان را عملی کنیم باید به فردیت خود اهمیت بدهیم.
جرج لوکاس: سینمای امروز در دو وجه اقتصادی و تکنولوژیک تغییر چشمگیری کرده است. مخاطبان نسل ازدیاد زاد و ولد در دهه ی 70 به تثبیت جایگاه فیلم هایی که ما می ساختیم کمک کردند. این روزها تکنولوژی دیجیتال هم فرآیند و تولید فیلم را بیشتر دموکراتیک کرده است. در نتیجه این روزها قدرت خلاقه یک بار دیگر از اختیار استودیوها خارج شده و همه نگران هستند که ببینند بعداً چه اتفاقی می افتد. صنعت فیلمسازی از همان زمانی که تصویر متحرک کشف شد، برای هماهنگی با زمان تغییر و ارتقا پیدا کرده است.
دیوید فینچر: کارگردان ها فیلم ها را نمی سازند بلکه چیزها را جوری کنار هم قرار می دهند تا یک احساس در شما به اوج برسد. شما با تماشای فیلم ها به یک احساس تن می دهید. نوع فیلم، رنگ فیلم، میزان نور فیلم، طراحی صحنه ی فیلم، سرعت حرکت چیزها در فیلم همگی باعث می شوند تا احساسی عمیق در تماشاگر شکل بگیرد.
استیون اسپیلبرگ: دوست دارم خودم بازیگران را انتخاب کنم. به نظرم 80 درصد وظیفه ی کارگردان در انتخاب بازیگران خلاصه می شود.
رابرت تاون: فیلم سازی در سایه ی ترس قرار دارد، در سایه فشار مالی، احساسی و شغلی. شک نکنید برای این که فیلم بسازید به دوستان نزدیکی نیاز دارید که هنگام فشار پشتتان را خالی نکنند. شاید کسی تا به حال تحقیق نکرده باشد اما اگر کنجکاوی به خرج دهید و تعدادی از فیلم هایی را که تابه حال ساخته شده بررسی کنید و روی نمونه هایی که به نظرتان آثار خوبی هستند انگشت بگذارید، می بینید که فیلمبردار، طراح لباس، طراح صحنه، کارگردان، بازیگران و فیلمنامه نویس آن در چند فیلم با هم کار کرده اند و دوستان نزدیکی برای هم بوده اند. غریبه هایی که برای اولین بار کنار هم قرار می گیرند به ندرت یک فیلم خوب می سازند.
دیوید ممت: شیوه ی من در کارگردانی این است که اول می بینم فیلم چه مضمونی دارد. بعد هر بخش را با توجه به آن مضمون سر و سامان می دهم و هر صحنه را هم با توجه به آن بخش ها طراحی می کنم و هر لحظه را هم با توجه به آن صحنه ها شکل می دهم. اگر این کار را بکنید نما به نمای فیلم شما همان داستانی را که می خواستید تعریف کنید به بهترین شکل ممکن نمایش می دهد.
رابرت بنتون: وقتی فیلم می ساختم فقط بازیگرانم را کارگردانی می کردم. آلتمن به من یاد داده بود که به بازیگرانم اعتماد کنم. از برداشت های زیاد هم استفاده نمی کنم چون به نظرم هرچیزی که قرار است به دست بیاورید با دو یا سه برداشت حاصل می شود. به نظرم اگر به سراغ برداشت های زیاد بروید انرژی بازیگران را هدر می دهید.
فرانک کاپرا: در ساختن فیلم های درام اشتباه کرده ام. خیال می کردم درام یعنی به گریه انداختن بازیگرها، اما وقتی اتفاق می افتد که اشک تماشاگران دربیاید.
کریستوفر نولان: به نظرم سینما قبل از هر چیز یک سرگرمی است. اما هر نوع سرگرمی ای می تواند انواع مختلفی داشته باشد. می تواند جدی و روشنفکرانه باشد؛ یا موقتی باشد و نگرانی های روزمره را از یادمان ببرد. چون واژه ی سرگرمی می تواند چنین گستره ی وسیعی داشته باشد معتقدم سینما باید مهم ترین رسانه ی داستان گویی عصر ما محسوب شود.
منبع: نشریه همشهری 24، 3 تیر 1391.