نویسنده: محمد طالبیان
امتیازات:
جادوهای کار آمد، مکانیک های جالب استفاده از Djinni ها، گرافیک و موسیقی های خوب، اشاره بازی به نکات داستانی دو عنوان قبلی
معایب:
روند کسل کننده بازی، تفاوت فاحش درجه سختی مبارزات معمولی و Boss Fight ها مشخص نبودن و نپرداختن صحیح به اهداف داستانی، منوهای تو در تو و نا کار آمد.خوب ارزش 16
17 گرافیک
16 موزیک و صدا
16 گیم پلی
باز هم یک نقش آفرینی دیگر
برخلاف اکثر نقش آفرینی ژاپنی اخیرکه در زمینه ماجراجویی حرفی برای گفتن نداشتند، DD در این زمینه بسیار بهتر عمل کرده و در اصل ترکیبی از سری بازی های افسانه زلدا و مبارزات نقش آفرینی ژاپنی را به وجود آورده است. البته این روند در گذشته و عناوین قبلی سری نیز مورد استفاده قرار گرفته اما اکنون به کمک قابلیت های مختلف DS رنگ و بویی تازه به خود گرفته است. هر کدام از شخصیت های موجود در بازی دارای یکی از 4 قدرت تأثیر گرفته از آب، باد، خاک و آتش هستند و در این زمینه ها از جادو و قابلیت های مختلفی بهره می برند. تفاوتی که این قابلیت ها با عملکرد سنتی جادوها دارند در زمینه حل پازل و معماهای بازی است که باعث شده تا بخش ماجراجویی بازی به نسبت عناوین مشابه بهتر و جذاب تر باشد. اما در زمینه مبارزات این تفاوت ها به کمترین حد خود می رسد و به جز قابلیت استفاده ازDjinniها شاهد یک مکانیک کاملاً کلاسیک و استاندارد هستیم. البته بایستی به این مسئله نیز اشاره شود که به خاطر ضعف دشمنان بازیباز کمتر از این موجودات استفاده می کند. با شروع هرکدام از مبارزات بازیباز می تواند از میان یارهای خود یک تیم چهار نفره را تشکیل داده و با انتخاب هدف خود حمله یا دفاع کند. با توجه به قوی بودن بیش از حد شخصیت های موجود در بازی در زمان مبارزه با دشمنان عادی هیچ گونه فشاری به بازیباز وارد نمی شود. این در حالی است که استفاده از حمله معمولی و جادوها به تنهایی می تواند هر دشمنی را از پا در بیاورد. البته درBoss Fight ها اوضاع به کلی تغییر می کند و روند بازی نسبت به گذشته سخت تر شده و بازیباز را مجاب به انجام انتخاب های دقیق و استفاده از تمامی قابلیت های خود می کند که به از بین رفتن روند کسل کننده و کند بازی کمک به سزایی می کند. در تمام طول بازی بازیباز در حال انجام مأموریت های مختلفی است که مدت زمان بسیار طولانی ای را به خود اختصاص می دهند. این مدت زمان طولانی در نگاه کلی برای یک عنوان نقش آفرینی امتیاز مثبتی است اما مشکلی که در این زمینه وجود دارد مربوط به این مسئله می شود که هر کدام از این مأموریت ها بسیار طولانی بوده اما در مقابل شاهد تعداد کمی از آن ها هستیم. این مکانیک باعث شده تا روند بازی کاملاً آهسته و کسل کننده شود. بازیباز می تواند برای شخصیت های خود لباس، اسلحه و تجهیزات مختلفی را خریداری کرده و از آن ها برای ارتقای شخصیت خود بهره ببرد.
بعد از معرفی سومین نسخه از سری بازی های Golden Sun برای DS همگان منتظر یک عنوان سطح بالا بودند اما اکنون بعد از عرضه DD) Dark Dawn) مشخص شده با این که DD عنوانی خوب است اما به هیچ وجه نمی تواند در سطح و اندازه دو بازی قبلی ظاهر شود. هر چند مشکلات DD به ساختار آن ضربه بزرگی نزده اند اما با این حال از این مسئله جلوگیری کرده اند که DD در سطح نقش آفرینی های سطح بالای DS قرار گیرد. کنسولی که مخصوصاً در این سال ها شاهد عناوین بسیار خوبی در این سبک بوده.
دردسرهای قهرمانان قدیمی
بعد از بازگرداندن انرژی خورشید طلایی به سرزمین Weyard قهرمانان قدیمی داستان ما به زندگی عادی خود بازگشته اند، اما اوضاع به همین روال دنبال نمی شود و انرژی بیش از حد خورشید طلایی باعث به وجود آمدن یک سری وقایع و تغییرات اساسی در دنیای بازی می شود. اکنون بعد از 30 سال یک سری گرداب Psynergy نیز در سرتا سر Weyard مشاهده شده است که خود دلیل دیگر برای شروع یک ماجراجویی جدید است. بازی از جایی شروع می شود که متیو (Matthew) که در اصل پسر آیزاک (Isaac) قهرمان اصلی دو عنوان قبلی است قصد دارد تا با کاریس (karis) و تایرل (Tyrell) وارد ماجرای جدیدی شود تا در ادامه متوجه شوند که این گرداب ها از کجا آمده و چگونه متوقف می شوند. داستان بازی در ابتدا با یک هدف بسیار ساده شروع می شود و تا انتهای یک سوم ابتدایی بازی در رابطه با همین موضوع دنبال می شود اما به ناگهان تغییر پیدا کرده و مسئله جدیدی را دنبال می کند. نکته قابل توجه این است که در یک سوم انتهایی بازی شاهد یک هدف جدید نیز هستیم که در انتها به نقطه پایانی و اوج داستان نیز تبدیل می شود. مشکلی که دراین بخش وجود دارد مشخص نبودن هدف اصلی در طول داستان است، به طوری که بازیباز در انتهای بازی شاهد این مسئله است که به اصلی ترین دلیل شروع بازی هیچ جوابی داده نشده و در رابطه با آن دچار سر درگمی شده است. اکثر جوانب و نکات ریز داستانی توسط دیالوگ های شخصیت ها توضیح داده می شود اما این دیالوگ ها به حدی طولانی هستند که بعضی مواقع حتی تبدیل به اضافه گویی نیز شده و بازیباز را مجبور به گذراندن سریع آن ها می کند.
طلوع خورشید طلایی
از لحاظ گرافیکی بازی به دو بخش کلی تقسیم می شود. در زمان مبارزات سبک گرافیکی بازی به صورت واقع گرایانه در آمده و جزییات بسیار زیاد و خوبی را به نمایش در می آورد. اما در بخش دوم که مربوط به دیگر قسمت های بازی است شاهد یک سبک گرافیکی Cel Shade هستیم. در این بخش نیز با این که جزئیات نسبت به زمان مبارزات کمتر است اما تصاویر به نمایش در آمده زیبا بوده و بازیباز را به خود جذب می کند. همین روند در مورد موسیقی های بازی نیز صدق می کند که یاد آور نمونه های موجود در دو نسخه قبلی هستند و هنوز هم روح و سبک خاص خود را دارند. DD بازی ای است که نتوانسته تا در حد و اندازه های دو عنوان قبلی سری که بر روی GBA عرضه شده بودند ظاهر شود اما با این حال یکی از بهترین نقش آفرینی های امسال است که در بخش های مختلفی همچون مبارزه و ماجراجویی المان و قابلیت های خاص خود را داراست.
