علائم و نشانه ها:
-عدم اعتماد به نفس،-رفتارهای خلاف ادب،
-احساسات متضاد،
-سعی در دست انداختن و متلک گفتن،
-لاف زن و دروغگو،
-جعل دروغ برای خنداندن دیگران،
-رفتارهای ریاکارانه،
-سعی در جریحه دار کردن عواطف و شخصیت افراد با حرفهای نیش دار و هجو،
-دائماً در پی ابداع شیوه هایی برای خنداندن دیگران،
-در مقابله با افراد ضعیف سعی دارند که آنها را مسخره کنند بوسیله شوخی و متلک گویی،
-احترام قائل نشدن برای حقوق و شخصیت دیگران،
-شوخی های بی جا و بی مورد(که گاهی موجب رنجش دوستان و اطرافیان می شود)،
-بروز رفتاری ابلهانه و سبک،
-بد دهنی و پرخاشگری،
-خنده های غیرعادی و کارهای غیراخلاقی،
-سر به هوا، فضول و شرور،
-معروف بودن به گزافه و اغراق گویی،
-تلقین پذیر.
عوامل پدید آورنده:
-عدم برخورداری از تربیت صحیح و اصولی،-(گاهی) به علت نقضی خاص،
-مقاومت و ایستادگی در مقابل دستورات دیگران،
-عدم امکان رشد برای کودک،
-محرومیت شدید و جریحه دار شدن احساسات کودک،
-احساس عجز و زبونی در برابر رفتار دیگران،
-خستگی فکری و به ستوه آمدن از وضعیت خود،
-وجود بیماری روانی، ترس های مختلف،
-بی مهری و مقبول نبودن،
-احساس محرومیت، حسادت و انتقام گیری،
-محبت افراطی، شادی افراطی و معاشرت های ناپسند،
-احساس ناامنی،
-اضطراب و تشویش،
-کمبود عزت نفس و بی مهری نسبت به کودک.
چگونگی عملکرد:
-مهربانی و تشویق،-احترام و پذیرش کودک،
-شناخت انگیزه و علت رفتار کودک،
-ستایش کارهای مثبت و تذکر عمل نامطلوب،
-بی اعتنایی به رفتارهای ناپسند کودک و آموزش رفتار مناسب،
-طرد و دور ساختن عوامل تحریک زا،
-توجه به نیازهای اساسی کودک و برآورده کردن آنها،
-اخطار، انتقاد و یادآوری،
-نخندیدن به رفتارهای کودک،
-تنبیه (گاهی)،
-برخورد با کودک با اصول صحیح تربیتی،
-واگذاری مسئولیتی در حدظرفیت کودک به او.
