نویسنده: حسین نجاتی
علائم و نشانه ها:
-رفتار آمرانه،-داشتن دوستان فراوان و متعدد،
-جذب دوستان جدید به راحتی،
-رفتار پرخاشگرانه و تهاجمی،
-تمرد و سرکشی،
-بعضی وقتها رفتار غیرقابل تحمل،
-اطمینان زیاد به خود و قاطعیت در کارها و رفتار،
-سعی در رهبری و هدایت گروه و به عهده گرفتن نقش اصلی و مهم،
-مطرح کردن حرفهای خود، خیلی زود و سریع (منتظر نوبت نمی ماند)،
-سعی در خودنمایی،
-سعی در نشان دادن خود به روشهای مختلف در مدرسه و کلاس (مثلاً با ارائه گزارش یا خواندن سرود یا انجام کاری که نمود عینی داشته و برای او کسب وجهه کند)،
-موفق بودن در انواع بازی ها.
عوامل پدیدآورنده:
-نشان ندادن توجه و محبت کافی به کودک در محیط خانواده،-وجود تبعیض در کانون خانواده،
-استوار بودن رفتار والدین با کودک بر اساس تنبیه،
-بی توجهی والدین نسبت به کودک،
-احساس ناامنی و بی اعتمادی کودک نسبت به والدین و دیگران،
-عدم نظارت والدین بر رفتار و عملکرد کودک،
-عدم قراردادن فرصت و یا محیطی برای بروز استعدادهای کودک.
چگونگی عملکرد:
-آموزش مهارت های قابل قبول اجتماعی به کودک،-به دست آوردن اطلاعاتی در مورد نحوه برخورد با برون گرایان توسط والدین،
-خودداری از تنبیه کودک،
-آموزش چگونگی ایجاد آرامش و بردباری به کودک،
-خودداری از برچسب زدن به کودک،
-تشویق کودک به آهسته و شمرده صحبت کردن،
-تقویت رفتارهای خوب و مناسب کودک،
-ارزیابی رفتارهای گستاخانه کودک و بررسی علل بروز،
-تشویق کودک به شرکت در کارهای گروهی (به صورتی که گروه زیر نظر یک مربی یا رهبر فعالیت کند تا به این وسیله او اطاعت از قوانین را بیاموزد)،
-واگذار کردن کارهایی که نیاز به پشت میز نشستن دارد به کودک،
-دادن آگاهی لازم در زمینه های مختلف به کودک.
منبع: نجاتی، حسین، (1388)، روانشناسی کودک، تهران، نشر بیکران، چاپ دهم.
/ج