نویسنده: شهاب سبزی

مهم ترین کاری که درshank باید انجام دهید حرکت از سمت چپ تصویر به سمت راست است که این حرکت با اکشن زیاد و از پای درآوردن دسته های ده تایی دشمنان همراه می شود. شاید روند مراحل و نحوه ی رد کردن آن ها بسیار ساده و خطی باشد، اما زیبایی حرکات shank (نام شخصیت بازی) و تنوع در اکشن بازی این سادگی را جبران می کند. با این که در بازی بخش های پلت فرمینگ هم وجود دارد، اما این بخش ها آن قدر ساده و سبک طراحی شده اند و مقدارشان اندک است که باز هم زیر سایه ی اکشن بازی قرار می گیرند. تقریباً می توان گفت برای بالا رفتن از دیوارها تنها کار لازم نگه داشتن دکمه ی حرکت به جلو است که البته گاهی با برش هم همراه می شود. سادگی بخش های پلت فرمینگ، ناشی از حرکات نیمه خودکار شنک است. در این بخش سازندگان می توانستند آزادی عمل بیشتری به بازیباز بدهند و با ایجاد چالش بیشتر در طی کردن موانع، بازی را از خطر تک بعدی شدن( تأکید روی بعد اکشن و جدایی از بعدهای پلت فرمینگ) نجات دهند که متأسفانه چنین نشده است.
سلاح هایی که شنک از آن ها استفاده می کند از تنوع لازم برخوردارند و خوشبختانه چندضرب های ترکیبی این سلاح ها به زیباترین شکل ممکن طراحی شده است. اگر طرفدار سلاح خاصی هستید و همیشه عادت دارید بازی ها را تنها با یک نوع سلاح انجام دهید، بهتر است فکر شنک را از سرتان بیرون کنید؛ چرا که برای پیروزی در یک مبارزه باید از تمام سلاح های تحت اختیار، به صورت ترکیبی استفاده کنید. از طرف دیگر هر سلاح نقطه ی قوت خاص خود را دارد. مثلاً همان طور که در سیستم Hint بازی به آن اشاره می شود، می توانید از Dual Pistol برای دور نگه داشتن دشمن ها استفاده کنید یا هنگامی که در توده ای از دشمنان گیر کرده اید، می توانید با استفاده از یک نارنجک تعداد زیادی از آن ها را از پا درآورید و اطراف خود را خلوت تر کنید! نکته ی جذاب دیگری که سازنده ها به بازی افزوده اند این است که هر چه در بازی پیش بروید یک سلاح نیرومندتر به دست می آورید که این امر می تواند لذت و هیجان پیشروی و راه یافتن به مراحل بعدی را بالا ببرد.
این عوامل باعث می شوند بخش سلاح های شنک (که مطمئناً جزو بخش های تاثیرگذار آن است) راضی کننده باشد و بتواند عطش همه بازیبازها را برطرف کند.

«داستان بازی بهانه ای است برای شروع اکشنی ناب و نفس گیر». این جمله که معمولاً در توصیف داستان بازی های اکشن اول شخص استفاده می شود، در مورد داستان شنک هم صدق می کند؛ به طوری که می توان کل داستان بازی را در یک جمله خلاصه کرد! شنک در گذشته عضو یک گروه تبهکار بوده است و این گروه را تنها خانواده ی خود می دانسته تا این که روزی معشوقه اش ایوا (Eva) به دستور رییس گروه، سزار (Cesar) کشته می شود. ادامه ی داستان را هم می توان به راحتی حدس زد! شنک که اکنون خون جلوی چشمانش را گرفته برای گرفتن انتقام ایوا به دل تشکیلات سزار می زند. خوشبختانه در بازی به عنصر انتقام که مهم ترین رکن داستان به شمار می رود، به زیبایی پرداخته شده و در پایان مراحل، با وجود میان پرده های زیبا و گاه بامزه می توان این عنصر را حس کرد. در طول چند مرحله از بازی حس طنز به نهایت خود می رسد و طراحی فوق العاده و کاریکاتور مانند شخصیت ها و تلفیق آن ها با دیالوگ های بامزه مطمئناً شما را می خنداند. همین عامل باعث می شود داستان شنک در اوج سادگی راضی کننده باشد و با ایجاد دو حس انتقام و طنز در کنار هم، تعلیقی را پدید آورد که تا آخرین مرحله بازی، بازیباز را راضی نگه دارد.

دشمنان بازی در طول هر مرحله تغییر می کنند و خوشبختانه در بازی با کمبود تنوع دشمنان روبرو نمی شوید. در هر مبارزه باید با چندین نوع دشمن مبارزه کنید. بیشتر مبارزه ها بسیار شلوغ هستند و گاه با سکانس هایی مواجه می شوید که در شناسایی حریف بعدی خود (حریفی که می خواهید حرکات خود را رویش پیاده کنید) با تردید روبرو شوید! مشکلی که این بخش از بازی را تحت تاثیر خود قرار داده، حرکات اسکریپت شده ی دشمن ها در یک نقطه ی خاص از مراحل است. به عنوان مثال اگر در قسمتی از یک مرحله 10 بار کشته شوید، تمام این 10 بار با یک دسته ی ثابت از دشمنان روبرو می شوید که متأسفانه جدا از ظاهرشان، حرکات شان هم تغییری نمی کند!
تقریباً در تمامی بازی های Beat'Em Up مبارزه با دشمنان پایانی مراحل نقش بسزایی در اکشن بازی ایفا می کند. این مبارزه ها در شنک جزو نقاط قوت بازی به شمار می رود و از بالاترین هیجان ممکن برخوردار است. هر کدام از این دشمنان نقاط ضعف خود را دارند که اگر بتوانید آن را پیدا کنید به راحتی می توانید آن ها را شکست دهید. متأسفانه نکته ی آزار دهنده در این مبارزه ها، پیدا کردن راحت این نقاط ضعف است که تقریباً با روش آزمون و خطا خیلی زود می توان به آن رسید. از طرفی قبل از شروع این مبارزه ها، بازی از طریق سیستم Hint اشاره هایی به ضعف دشمنان می کند. با این حال شکست دادن دو دشمن پایانی بازی نیازمند سرعت عمل بالای بازیباز است (به ویژه روی درجه سختی دشوار) و روند مشکل تر شدن بازی تا پایان، هم چنان حفظ می شود. یک مشکل آزاردهنده ی دیگر هم در مبارزه ها وجود دارد که ممکن است گاه باعث رنجش بازیبازها شود. برای استفاده از HPهای درون بازی باید دکمه ای که با آن از شمشیر استفاده می کنید را فشار دهید و از آن جا که HPهای درون بازی در طول مراحل پخش شده اند و در حال مبارزه ممکن است به آن ها برخورد کنید، احتمال این که به طور تصادفی تعداد زیادی از HPها را مصرف کنید، زیاد است. این مشکل می تواند در برخی از مبارزه ها (به خصوص مبارزه با دشمنان پایانی) برای تان مشکل ساز شود.
به طور کلی می تواند Shank را یک بازی جذاب و سرگرم کننده دانست که می تواند تجربه ای متفاوت برای بازیبازها به وجود آورد. در طول چهار ساعت گیم پلی بخش تک نفره، بازیباز همواره از حس پیشرفتی که در دل مراحل نهفته است، لذت می برد و مطمئناً بازی را تا پایان دنبال می کند. در هر مرحله از بازی شاهد نکات جدید (از جمله سلاح ها، دشمن ها و چند ضرب ها) خواهید بود تا به همراه پیشرفت تدریجی داستان، بازی ذات جذاب خود را حفظ کند. با تمام این اوصاف و با توجه به کمبود بازی های Beat 'Em Up روی PC,Shank عنوانی است که تجربه آن لذت بخش خواهد بود.
بازی همچنین یک ماد 2نفره هم دارد که تقریباً چهار ساعت به طول می انجامد. نکته ی قابل توجه این است که اجزای بخش 2نفره دقیقاً برای بازی با دو نفر طراحی شده اند. به عنوان مثال همکاری و هماهنگی بین دو بازیباز مهم ترین نکته در هنگام مبارزه با دشمنان پایانی مراحل به شمار می رود. با این وجود بخش 2نفره ی بازی از حالت های آنلاین پشتیبانی نمی کند که این خود یک ضعف بزرگ به شمار می رود. بخش دو نفره ی بازی از یک داستان مجزا هم بهره می برد که می تواند برای علاقه مندان تجربه ی نسبتاً جدیدی به شمار آید.
برای توصیف گرافیک بازی می توان یک کامیک بوک را تصور کرد که شخصیت هایش زنده شده باشند! دنیای رنگارنگی که Shank ارایه می دهد از لحاظ هنری نقصی ندارد و طنز نهفته در آن بی نظیر است؛ اما برخی جنبه های فنی گرافیک بازی ضعف هایی دارد. به عنوان مثال پس زمینه های گاه خلوت و بی کیفیتی که در بعضی مراحل بازی مشاهده می شوند، می تواند آزاردهنده باشد. البته این مشکل تنها در بخش های معدودی از بازی دیده می شود، به طوری که همین پس زمینه ها در بعضی از مراحل (مانند مرحله ی پایانی) نقطه ی قوت بازی به شمار می روند. انیمیشن های شخصیت ها و حتی حرکات صورت آن ها هم بسیار زیبا کار شده و مطمئناً ژست هایی که گاه در آن ها می بینید، شما را خواهد خنداند! صداپیشگی شخصیت ها هم زیبا و با روح کار شده و کاملاً با ظاهرشان همخوانی دارد. متأسفانه موسیقی بازی سازگاری لازم را ندارد و با فضای اکشن و خونین بازی جور در نمی آید!