عیسی (ع) زمانی در میان بنی اسرائیل مبعوث شد که ایشان از شریعت ربّانی انحراف یافته بودند؛ امّا تعلیمات، هدایت و نصایح وی در آنان مؤثر نیفتاد و با توطئه بر ضدّ او، فرمانروای رومیان در فلسطین را به کشتن وی برانگیختند(1).
یکی از یهودیان به نام یهودای اسخریوطی برای مطامع مادّی خویش، حاضر شد عیسای مسیح (ع) را در برابر سی سکه نقره، تسلیم کند.
انجیل متی در باب 26، جمله های 14-15 می گوید:
آن گاه یکی از آن دوازده که به یهودای اسخریوطی مسمّا بود، نزد رؤسای کَهَنه رفته، گفت: مرا چند خواهید داد تا او را به شما تسلیم کنم؟ ایشان سی پاره نقره با وی قرار دادند.
در جمله های 47-49 همان باب، چنین می خوانیم:
و هنوز (عیسای مسیح) سخن می گفت که ناگاه یهودا که یکی از آن دوازده بود، با جمعی کثیر با شمشیرها و چوب ها از جانب رؤسای کَهَنه و مشایخ قوم آمدند. و تسلیم کننده ی او بدیشان نشانی داده و گفته بود: هر که را بوسه زنم همان است، او را محکم بگیرید. در ساعت نزد عیسی آمده گفت: سلام یا سیّدی و او را بوسید... .
الکساندر سوم، تزار روسیه، در سال 1890/م اعلام کرد:
ما هرگز فراموش نمی کنیم که این یهودیان بودند که عیسای مسیح را به قتل رساندند و خون مقدّسش را ریختند(2).
صرف نظر از جرم نابخشودنی یهودیان در قتل عیسای مسیح،(3) مسیحیان به دلیل تعبیرات موهن و زشتی که تلمود، نسبت به آن حضرت به کار برده و او را مجنون، مرتد و ... خوانده است، از یهودیان انزجار قلبی دارند. تلمود چاپ آمستردام (سال 1645/م) حاوی بسیاری از اهانت ها و تهمت ها به حضرت مسیح است.(4)
پرفسور اسرائیل شاهاک، استاد دانشگاه عبری اورشلیم، می نویسد:
چاپ نخست مقرّرات کامل قانون تلمودی – میشنه تورا، از ابن میمون- بدون کوچک ترین حذف، در رُم در 1480/م، در دوره ی سیکست چهارم، پاپی که از نظر سیاسی بسیار فعّال، امّا دایماً در مضیقه ی مالی بود، منتشر گردید. این اثر پر از توهین آمیزترین احکام در قبال همگی بیگانگان بود، و نیز حمله های خشن بسیار روشن علیه مسیحیت و شخص عیسای مسیح (که نویسنده ی اثر، هرگز نمی تواند از او نام ببرد، بی آن که مؤمنانه بدان بیفزاید «نابود باد عنصر شرّیر»).(5)
هنری لوکاس پژوهشگر آمریکایی تصریح می کند:
مسیحیانی که در سده های میانه به حقیقت دین خود ایمان داشتند و بر این باور بودند که یهودی ها عیسی را به صلیب کشیده اند، عموماً با نفرت به آن ها می نگریستند و غالباً از آنها کینه ی شدیدی به دل داشتند. (6)
در کنفرانسی که به تاریخ پانزدهم ژانویه 1999/م در شهر «کینگز پرت- تنیسی» با شرکت 1500 کشیش برگزار شد، جری فال ول (Jerry Falwell)، کشیش بنیادگرا و از مسئولان تلویزیون انجیلی آمریکا، طی سخنانی گفت: دشمن عیسای مسیح- که از دو هزار سال پیش تأکید شده است که تاجی از شرارت بر سر دارد- یک یهودی است که شاید هم اینک در میان ما به سر می برد. به یقین او یک یهودی است؛ یعنی چنان چه مسیح دشمنی داشته باشد. بی شک او مردی یهودی خواهد بود. (7)
خانم باربارا تاچمن (Barbara Tachman)، تاریخ نگار یهودی می نویسد:
نفرت اروپاییان از یهود، بنا به دلایل دینی و اقتصادی، در جنگ های صلیبی به ظهور رسید. یهود در نظر مسیحیان اروپا، دشمنان عیسای مسیح بوده و قاتل او به شمار می آمدند و به همین جهت توده های مردم، به ویژه در انگلستان، آنان را مورد حمله قرار می دادند و آنان را می کشتند و یا آواره می کردند. عدّه ای هم که از این حملات جان سالم به در می بردند، زن و فرزند خود را به دست خویش می کشتند و سپس خودکشی می کردند. (8)
پی نوشت ها :
1. البتّه با وجود همه ی اذیّت ها و توطئه هایی که یهودیان نسبت به حضرت عیسی (ع) روا داشته و نقشه کشتن او را طرّاحی کردند، قرآن کریم در آیه 55 سوره ی آل عمران و 157 سوره ی نساء آشکارا کشتن و به صلیب کشیدن آن حضرت را نفی کرده و این امر را تکذیب می کند و اعلام می دارد که خداوند او را به نزد خود فرا برده است.
2. سناء عبداللطیف حسین صبری، الجیتو الیهودی، ص 100.
3. البتّه پاپ پل شانزدهم، پس از گذشت دو هزار سال، با صدور بیانیه ای در سال 1974/م، یهود را از گناه کشتن مسیح تبرئه کرد.
4. ر.ک: روهلنج و شارل لوران، الکنز المرصود فی قواعد التلمود، تعریف یوسف حنّا نصر الله، ص 48 و 165-166.
5. اسرائیل شاهاک، تاریخ یهود- مذهب یهود، بار سنگین سه هزاره، ترجمه ی مجید شریف، ص 72.
6. هنری لوکاس، تاریخ تمدّن، ترجمه ی عبدالحسین آذرنگ، ج 1، ص 488.
7. غزیس هالسل، یدالله، ترجمه ی محمد السماک، ص 34.
8. احمد منصور، النفوذ الیهودی فی الاداره الامریکیه، ص 20.
