هنر رزمی هاپکیدو که در واقع عصاره و تکامل هنرهای رزمی مشرق زمین بوده و مهد پیدایش آن جمهوری خلق کره میباشد و به دلیل استراتژیک خاص خود از نظر علمی و کاربردی علاوه بر گسترش چشمگیر برای عموم مردم ، ورزش رزمی مورد استفاده پلیس ، سازمانهای ضد شورش ، پلیسهای امنیتی ، محافظین شخصیتها یا بادیگاردها قرار گرفته است.
هاپکیدو؟ هنر رزمی سنتی کره می باشد که بر دفاع بیشتر از حمله تمرکز دارد.
هاپکیدو از سه کلمه هاپ ( هماهنگی) کی ( انرژی ) دو (طریقت - راه) و به طور کلی راه و روش هماهنگی انرژی است. از آنجا که اصول فیزیکی حرکت و تفسیر لغوی نام هاپکیدو اتحاد نیروهاست ، این هنر رزمی به عنوان یک ورزش موثر و قوی دفاعی شناخته شده است.
هاپکیدو یعنی استفاده از نیروی حریف برعلیه خودش زیرا در هنگام دفاع در مقابل ضربات حریف چه با دست و پا و چه با سلاح ، یک هاپکیدو کار به جای قرار گرفتن در مقابل مسیر حرکت نیروی مهاجم ، با نیروی او هم مسیر می شود و بدین ترتیب نیروی جنبشی حاصل از حرکت حریف نیز به خدمت وی در می آید.
هنرجوی هاپکیدو برای اجرای فنون دفاع شخصی قواعد جسمی و روحی را با هم متحد کرده و نتیجه آن یک پایان خوب و آرامش فردی برای وی بوده که قادر است در شرایط مورد نیاز از دفاع شخصی هاپکیدو به صورت تضمینی به نفع خود استفاده نماید.
نکته دیگر اینکه قدرت بدنی نقش مهمی در اجرای تکنیکهای هاپکیدو ندارد زیرا هنرجو با فراگیری نقاط حساس و عصبی بدن و همچنین نقاط طب سوزنی و طب فشاری هنگام حمله با هدف گیری روی نقاط حساس با حداقل انرژی ، حداکثر نیرو را به ضعیف ترین نقطه بدن حریف وارد می کند.از این رو زن و مرد ، از هر سن و با هر وزن و اندازه ای می توانند از آن استفاده نمایند.
در واقع تکنیکهای هاپکیدو به گونه ای طراحی شده که هر حمله ای از طرف حریف را طی حرکات صلح جویانه به خود حمله کننده بر می گرداند و بر خلاف بسیاری از هنر های رزمی که تا حدودی انحصاراً برپایه ضربه زدن (مشت یا لگد) بنا شده است ، هاپکیدو این امکان را به شخص می دهد تا حمله کننده را بدون زخمی کردن یا ضربه زدن ، در شرایطی که گاهاً حتی منجر به جراحت و یا مرگ می شود ، کنترل کند. البته در مواقع ضروری از ضربات تخریبی و معجره آسای دست و پا نیز استفاده می شود.
هاپکیدو هنر رزمی است که سرشار از رمز و رموز می باشد و تکنیکهای ماورای طبیعه آن نه تنها برای طول عمر بیشتر بلکه برای سلامت بدن ، گردش منظم خون ، کنترل اعصاب و نرمش مفاصل بسیار مفید می باشد.
منبع:رزمی کار
هاپکیدو از سه کلمه هاپ ( هماهنگی) کی ( انرژی ) دو (طریقت - راه) و به طور کلی راه و روش هماهنگی انرژی است. از آنجا که اصول فیزیکی حرکت و تفسیر لغوی نام هاپکیدو اتحاد نیروهاست ، این هنر رزمی به عنوان یک ورزش موثر و قوی دفاعی شناخته شده است.
هاپکیدو یعنی استفاده از نیروی حریف برعلیه خودش زیرا در هنگام دفاع در مقابل ضربات حریف چه با دست و پا و چه با سلاح ، یک هاپکیدو کار به جای قرار گرفتن در مقابل مسیر حرکت نیروی مهاجم ، با نیروی او هم مسیر می شود و بدین ترتیب نیروی جنبشی حاصل از حرکت حریف نیز به خدمت وی در می آید.
هنرجوی هاپکیدو برای اجرای فنون دفاع شخصی قواعد جسمی و روحی را با هم متحد کرده و نتیجه آن یک پایان خوب و آرامش فردی برای وی بوده که قادر است در شرایط مورد نیاز از دفاع شخصی هاپکیدو به صورت تضمینی به نفع خود استفاده نماید.
نکته دیگر اینکه قدرت بدنی نقش مهمی در اجرای تکنیکهای هاپکیدو ندارد زیرا هنرجو با فراگیری نقاط حساس و عصبی بدن و همچنین نقاط طب سوزنی و طب فشاری هنگام حمله با هدف گیری روی نقاط حساس با حداقل انرژی ، حداکثر نیرو را به ضعیف ترین نقطه بدن حریف وارد می کند.از این رو زن و مرد ، از هر سن و با هر وزن و اندازه ای می توانند از آن استفاده نمایند.
در واقع تکنیکهای هاپکیدو به گونه ای طراحی شده که هر حمله ای از طرف حریف را طی حرکات صلح جویانه به خود حمله کننده بر می گرداند و بر خلاف بسیاری از هنر های رزمی که تا حدودی انحصاراً برپایه ضربه زدن (مشت یا لگد) بنا شده است ، هاپکیدو این امکان را به شخص می دهد تا حمله کننده را بدون زخمی کردن یا ضربه زدن ، در شرایطی که گاهاً حتی منجر به جراحت و یا مرگ می شود ، کنترل کند. البته در مواقع ضروری از ضربات تخریبی و معجره آسای دست و پا نیز استفاده می شود.
هاپکیدو هنر رزمی است که سرشار از رمز و رموز می باشد و تکنیکهای ماورای طبیعه آن نه تنها برای طول عمر بیشتر بلکه برای سلامت بدن ، گردش منظم خون ، کنترل اعصاب و نرمش مفاصل بسیار مفید می باشد.
تاریخچه هاپکیدو
هاپکیدو هنر رزمی سنتی کشور کره می باشد که با عناوینی چون Kihwa , Gimyeong, و Hapa در کتاب قواعد Samihlshing یا متون ابتدایی ملی آن کشور از آن سخن به میان آمده است. هاپکیدو ابتدا در دوران Dangun بعنوان هنر رزمی سلطنتی به دلیل استراتژیک مخصوص در اختیار شاهزادگان ، محافظین دربار ، نیروهای امنیتی ،کمانداران و جنگجویان بوده و سپس مردم عادی از این فنون استقبال کردند چون در آن به جای حمله ، بیشتر به دفاع توجه میشود. فنون Jowiseonjo در زمان Goguryeo و افراد Samrangdo ، Gukseon و Subqekta در Beakje و Hwarangdo در Shilla. اما از آنجایی که در دوره Josun و Gory dynasties برخی گریشات جاهلانه بر هنر رزمی وجود داشت ، هاپکیدو به اقلیتی از راهبان رسید که با نجابت به حفظ فنون آن پرداختند. اما ایدئولوژی پایه آن به طور پیوسته موفق به تاثیر گذاری بر بنیان مکتب ، انقلاب و جنگهای Donghark تاثیر نهاد. قدمت هاپکیدو بر اساس آثار و اسناد فوق به هزاران سال قبل و اما تشکیل و تنظیم آن به اواسط قرن بیستم برمیگردد . هاپکیدو ریشه و اصالت خود را مرهون زحمات استاد بزرگ و فقید چوئی یونگ سول Choi Young Sul ( پدر هاپکیدو) میداند. استاد بزرگ چوئی یونگ سول در سال 1904 در دهکده یانگ دونگ (Young Dong ) از ایالات چونگ چانگ متولد شد. وی که درسن کودکی یتیم شده بود در سال 1912 توسط یک خانواده ژاپنی به ژاپن برده شد و به عنوان عضوی از خانواده تاکدا Takeda درآمد. تاکدا استاد اعظم دایتو ریو بود ، چوئی سی سال از عمر خود را به وقف آموختن این فنون و یاورای Yavara ژاپنی و چندین هنر رزمی دیگر کرد ، تا اینکه استاد تاکدا در سال 1943 در گذشت و استاد چوئی به زادگاه خود کره جنوبی برگشت و شروع به تدریس فنون رزمی خود که از چندین مهارت رزمی (Yu Kwan Sul , Yavara, Hapki Yu Kwan Sul , Hapkido) تشکیل شده بود پرداخت . وی ابتدا به کمک شاگردان برجسته اش تعدادی از کره ای بومی را به عضویت پذیرفتند و کاملا فنون دفاع شخصی را به آنها آموختند که به فنون هاپکیدو معروف شد . تمرینات طاقت فرسا و پتانسیل بالای تکنیکهای هاپکیدو به جهت علمی و کاربردی بودن باعث شد که سریعا درسراسر کره گسترش یابد.در آن زمان که تکواندو بهترین ورزش رزمی در کره بود ، هاپکیدو یکی از فنون منتخب عموم مردم و همچنین نیروهای مخصوص ارتش، پلیس و گارد ریاست جمهوری برگزیده شد بدین گونه بسیاری از اساتید تحت آموزش قرار گرفتند و به ملل مختلف اعزام شدند تا امروز که 5 میلیون کمربند مشکی ، با وجود بیش از 800 واحد آموزشی در داخل و خارج کشور مهد پیدایش آن وجود دارد.منبع:رزمی کار
