تألیف و ترجمه: سید هاشم ناجی موسوی جزایری

خداوند برای بقاء نسل بشر غریزه ی جنسی را در نهاد انسان قرار داده و راه ارضاء مشروع آن را بوسیله ی ازدواج معیّن نموده است.
و چنانچه این غریزه ی جنسی از راه مشروع ارضاء نگردد عوارض منفی بسیاری را در جسم و روان آدمی بوجود می آورد. و این عوارض موجب انحراف و لجام گسیختگی و طغیان او خواهد گشت. استمناء و خودارضائی از جمله انحرافاتی است که ممکن است گریبانگیر بعضی از این گونه افراد گردد. لذا شرع مطهّر اسلام این عمل را حرام شمرده است.
در این مقاله می خواهیم به یکی از بزرگترین گناهان، یعنی استمناء- ارتکاب این عمل آثار سوء و عواقب شوم در دنیا و کیفر و عقوبت در آخرت را در پی دارد از پنجره تعالیم و روایات اهل بیت علیهم السلام، نگاهی بیندازیم.
شخصی از امام صادق (علیه السلام) درباره ی مردی که استمناء می کند سؤال کرد.
امام صادق (علیه السلام) در جواب فرمود: این کار به منزله ی زنا می باشد.(1)
امام صادق (علیه السلام) فرمود: مردی را به نزد امیرالمؤمنین (علیه السلام) آوردند که به وسیله ی استمناء و خودارضائی شهوت جنسی خود را فروکش کرده بود.
حضرت أمیرالمؤمنین (علیه السلام) او را تنبیه کرد. سپس آن حضرت (علیه السلام) با پول بیت المال همسری را به عقد او درآورد.(2)
امام صادق (علیه السلام) در مورد استمناء فرمود: این کار، گناه بزرگی بشمار می آید. و من با شخصی که مرتکب چنین عملی می گردد غذا نمی خورم.(3)

آثار سوء و عواقب شوم در دنیا

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: لعنت و نفرین خدا و ملائکه و مردم بر شخصی باد که استمناء می کند.(4)
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمود: شخصی که استمناء می کند ملعون و نفرین شده است.(5)

کیفر و عقوبت در آخرت و روز قیامت

امام صادق (علیه السلام) فرمود: خدای متعال در روز قیامت با سه شخص سخن نمی گوید و آنها را مورد تزکیه قرار نمی دهد. و برای آنها عذابی دردناک خواهد بود: از جمله ی آنها: شخصی است که خودارضائی می کند.(6)

پی‌نوشت‌ها:

1- عن عمّار بن موسی عن أبی عبدالله (علیه السلام) فی الرجل ینکح بهیمة ــ أو یدلک ــ؟
فقال (علیه السلام): کلّ ما أنزل به الرجل مائه فی هذا ــ و شبهه ــ فهو زنا (الکافی ج 5 ص 541).
عن العلاء بن رزین عن رجل عن أبی عبدالله (علیه السلام) قال: سألته عن الخضخضة؟ (أی: الإستمناء).
فقال (علیه السلام): هی من الفواحش.
و نکاح الأمة خیرٌ منه (الکافی ج 5 ص 540).
2- عن أبی عبدالله (علیه السلام) قال: إنّ امیرالمؤمنین (علیه السلام) اتی برجل عبث بذکره.
فضرب (علیه السلام) یده حتّی أحمرّت.
ثمّ زوّجه من بیت المال (الکافی ج 7 ص 265 و تهذیب الأحکام ج 10 ص 73 و الاستبصار ج 4 ص 226 الباب 129 و عوالی اللئالی ج 2 ص 356).
عن زرارة عن أبی جعفر (علیه السلام) قال: اُتی علیّ (علیه السلام) برجل عبث بذکره حتّی أنزل.
فضرب یده حتّی أحمرّت. و زوّجه من بیت المال (عوالی اللئالی ج 2 ص 357).
3ــ سئل (الإمام الصادق (علیه السلام)) عن الخضخضة؟
فقال (علیه السلام): إثم عظیم.
قد نهی الله تعالی عنه فی کتابه.
و فاعله کناکح نفسه.
و لو علمت بمن یفعله ما أکلت معه.
فقال السائل: فبیّن لی ــ یابن رسول الله ــ من کتاب الله نهیه.
فقال (علیه السلام): قول الله عزّ و جلّ: فَمَن ابتَغَی وَرَاءَ ذَلِکَ فَأُولِئِکَ هُمُ العَادُونَ.*
و هو ممّا وراء ذلک (بحارالأنوار ج 101 ص 30 و وسائل الشیعة ج 28 ص 364 و مستدرک الوسائل ج 14 ص 355).
4- قال رسول الله (صلی الله علیه و آله): ألا لعنة الله و الملائکة و الناس أجمعین ... علی ناکح یده... (میزان الحکمة ج 9 ص 3713 نقله عن کنز العمّال).
5- قال رسول الله (صلی الله علیه و آله): ناکح الکفّ. ملعون (عوالی اللئالی ج 1 ص 260).
قال أمیرالمؤمنین (علیه السلام): ملعون سبعة ... و الناکح کفّه (فقه القرآن ج 2 ص 142).
6- (قال الإمام الصادق (علیه السلام)): ثلاثة لایکلّمهم الله یوم القیامة. و لاینظر إلیهم و لایزکّیهم.
و لهم عذاب ألیم: الناتف شیبه. و الناکح نفسه. و المنکوح فی دبره (الخصال ص 106).