با سلام و احترام
پرسشگر گرامی: امام حسین(علیه السلام) معصوم است و گناه از ساحت حضرت بدور است، نکته ای که باید توجه داشته باشید این گونه استناد کردن به آیات قرآن کار غلطی است مثلا در آیه ای که فرمودید طبق نظر مفسرین بزگ گرچه ظاهر آیه 30 سوره شوری عام است و ظاهرا همه مصائب را در بر مى‏ گیرد، ولى مطابق معمول در عمومات قرآن استثناهایى وجود دارد، مانند مصائب و مشکلاتى که دامنگیر انبیا و ائمه معصومین‌(علیهم‌السلام) مى‌‏شد که براى ترفیع مقام و کرامات آنها بود.[تفسیر نمونه،ج‏20، ص 44] شما خوب می دانید که انبیاء و ائمه معصومند.
 شبه آیه را یزید هم  مطرح کرده در حدیث آمده: وقتی امام زین العابدین(علیه‌السلام) وارد بر یزید شد، یزید همین شبهه را مطرح کرد و گفت: یا على! «وَ ما أَصابَکُمْ مِنْ مُصیبَةٍ فَبِما کَسَبَتْ أَیْدیکُم [شوری/ 30] هر مصیبتى به شما رسد بخاطر اعمالى است که انجام داده ‏اید.» ولى امام على بن الحسین(علیه‌السلام) فورا در پاسخ فرمود:  چنین نیست، این آیه در مورد ما نازل نشده، آنچه درباره ما نازل شده آیه دیگرى است که مى‏‌گوید: «ما أَصابَ مِنْ مُصِیبَةٍ فِی الْأَرْضِ وَ لا فِی أَنْفُسِکُمْ إِلَّا فِی کِتابٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَبْرَأَها إِنَّ ذلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرٌ لِکَیْلا تَأْسَوْا عَلى‏ ما فاتَکُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاکُمْ [حدید/ 22] هر مصیبتى در زمین یا در جسم و جان شما روى دهد پیش از آفرینش شما در کتاب (لوح محفوظ) بوده و آگاهى بر این امر بر خداوند آسان است، این براى آن است که شما به خاطر آنچه از دست مى‌‏دهید غمگین نشوید، و به خاطر آنچه در دست دارید زیاد خوشحال نباشید» سپس امام افزود:«ما کسانى هستیم که هرگز به خاطر آنچه از دست داده ‏ایم غمگین نخواهیم شد، و به خاطر آنچه در دست داریم خوشحال نیستیم»
در نتیجه مصیبت کربلا برای اهل البیت(علیهم‌السلام) شائبه‌ای در عصمت امام حسین(علیه‌السلام) ایجاد نمی‌کند بلکه زیبایی و کرامات معنوی را برای حضرت به اثبات می‌رساند چنانکه حضرت زینب کبری در مجلس یزید این طور بیان می‌کند: «مَا رَأَیْتُ إِلَّا جَمِیلا؛ من چیزی جز زیبایی ندیم» راز این حقیقت زیبا در این است که آنچه ما انسان‌ها در عالم ظاهر مصیبت و بلا می‌خوانیم فقط برای ظالمان تادیب الهی است اما برای مومنان و در راس آنها برای انبیاء و برای اولیاء خیر و برکت است امیرالمؤمنین(علیه‌السلام) تاکید فرمود: «همانا مصیبت برای ظالم تادیب و برای مومن آزمون و برای برای انبیاء درجه و برای اولیاء الهی کرامت است.»[نهج البلاغه،  حکمت 217] یعنى اولیاء هم مورد مصائب قرار می‌گیرند تا بر کرامات‌شان افزوده شود چنانکه مصائب کربلا زمینه‌ساز کرامات والا برای امام حسین(علیه‌السلام) شد، زیرا مصائب الهى بر مبناى تربیت عام الهی حتی برای اولیاء الهی است، امیرالمومنین(علیه‌السلام) نیز در این رابطه می‌فرماید: «در دگرگونی و سختی‌های احوال و روزگار است که جوهرهای مردان شناخته می‌شود».یعنی مردان خدا در کوره مصائب چون طلا را در کوره حرارت قرار می‌دهند، تا با ارزشتر و والاتر شوند، گوهر اولیاء الهی هم طلایى است که خداوند خواسته است آن‌را در پرتو مصائب با کرامت تر و والاتر گرداند.
نکته دیگری که در مورد فلسفه وجود مصیبت‌ها در زندگی اولیای الهی بخصوص امام حسین(علیه السلام) باید در نظر داشت این است که آن حضرات الگو و سرمشق زندگی برای دیگران هستند و در صورتی الگو و سرمشق بودن آنان کامل خواهد بود که در همه جهات سرمشق باشند آنان چگونه می‌توانند در صورتی که مصیبتی نداشته باشند الگو و سرمشق کاملی برای افرادی گردند که با مصائب دست و پنجه نرم می کنند.
موفق و پیروز باشید.