ناشناس
روانشناسی: وابستگی شدیدی به خانوادم دارم به حدی که یه اردوی چند روزه هم نمیتونم برم. چیکار باید کرد؟
سلام
بنده وابستگی شدیدی به خانوادم دارم به حدی که یه اردوی چند روزه هم نمیتونم برم اونا هم همینجورن اینقدر ما کنار هم بودیم نمیتونیم دور از هم حتی یه روز دو روز هم سر کنیم چیکار کنم؟
چون من نوجوونم این طبیعی میتونه باشه؟اما خیلی از دوستام اصلا وابستگی ندارن ولی من یه روز خواهرمو نبینم یا حتی چند ساعت ناراحت میشم
لطفا راهکارایی بدین وابستگی رو کم کنم و اینکه خوبه یا بعد اشتباه نکنیدا وابستگی منظورم این نیست که پخمم یا عزت نفس ندارم و قدرت تصمیم گیری و ایتا ندارم نه بنده از همه نظر عالیم دارم خودسازی هم میکنم مطالعه میکنم به شدت سخنرانی گوش میدم و و و .... ولی واقعا این وابستگی خیلی اذیت میکنه
مشاور: علی محمد صالحی
عرض سلام و ادب.
نکته اول اینکه وابستگی یک تعریفی داره و بیشتر همون نشونه هایی داره که خودت اشاره کردی، یعنی اعتماد به نفس فرد پائینه، قدرت تصمیم گیری نداره، در انجام کارهای زندگیش با مشکل مواجه میشه و...، اما این چیزی که تو میگی وابستگی نیست، و بهتره اسمش رو بذاریم دلبستگی شدید، نه وابستگی شدید، و فرقشون اینه که اصلِ وابستگی، منفیه ولی دلبستگی منفی نیست، تفاوت دیگشون اینه که وابستگی موجب شکستِ رابطه ها میشه ولی دلبستگی موجب رشد رابطه میشه، و ...، ولی از طرف دیگه، هر چند که اصل دلبستگی منفی نیست ولی اگر دلبستگی هم شدید شد و فرد نتونه دوری نزدیکانش رو تحمل کنه و براش خیلی سخت باشه، دلبستگی هم میشه منفی و خوب نیست، و ممکنه در حال حاضر یا در آینده مشکل ساز بشه، مثلا همین که نمیتونی بری اردو یا موارد مشابه از خونوادت دور بشی یا ندیدن اونها سبب ناراحتی تو میشه و...، در آینده هم که انشالله ازدواج کردی اگه این دلبستگی شدید ادامه داشته باشه ممکنه موجب ناراحتی همسرت بشه و بخاطر این موضوع با همسرت دچار تنش بشی. خلاصه اینکه، در عین حال که اصلِ دلبستگی منفی نیست و مثبته، ولی اگه در حد شدید باشه میتونه برای افراد پیامدهای منفی داشته باشه، بنابراین بهتره در عین حالی که این رابطه صمیمی و محبت آمیز بین شما جریان داره، ولی میبایست بتونید در حد معمول دوری هم رو تحمل کنید. کاری که میتونی در این زمینه انجام بدی اولا از طریق خودپنداره است، خودپنداره یعنی مجموعه باورهایی که شخص درباره خودش داره، یا به بیان دیگه تصویری که از خودت در ذهن داری، چون انسان هرگونه از خودش شناخت داشته باشه به همون سمت حرکت میکنه، و در واقع همون شناخت و پندار ما از خودمون، رفتارهای ما را شکل میدن، به بیان دیگه «تو همانی که به آن می اندیشی، دنیای بیرونی شما انعکاسی از تصویر دنیای درونی شماست»، خلاصه اینکه اگه در ذهن خودت این تصور رو داشته باشی که نمیتونی دوری نزدیکانت رو تحمل کنی و بگی ما به هم خیلی وابستگی یا دلبستگی شدیدی داریم و...، در واقع هم، نمیتونی از اونها دور بشی، اما اگر تصویری که از خودت داری این باشه که من فرد توانمند و با استعدادی هستم و در زمینه های زیادی موفق بودم و مسلماً میتونم چند ساعت یا حتی چند روز هم دوری خانوادم رو تحمل کنم، در دنیای بیرون هم حتما موفق میشی و میتونی به اردو بری یا کارهای دیگه ای رو به تنهایی انجام بدی. راهکار دیگه اینه که از تکنیک تشویق و تنبیه استفاده کنی، یعنی هر کاری که شخصی بخواد در اون موفق بشه باید بتدریج و در عمل، اون رفتار رو کم و بتدریج انجام بده تا موفق بشه، در این زمینه هم میبایست اول مدت کمی، مثلا چند ساعت از خانوادت دور بشی و دوریشون رو تحمل کنی، و بتدریج این زمان رو افزایش بدی تا کم کم بتونی مثلا براحتی چند روز رو تنهایی به مسافرت یا اردو بری، و هر بار که موفق شدی مثلا چند ساعت دوری اونها رو تحمل کنی، برای خودت یک تشویقی قرار بده و اگر نتونستی و وسط کار طاقت نیاوردی، یه تنبیهی برای خودت در نظر بگیر، و حتما تشویق و تنبیه رو اِعمال کن، ولی یادت باشه که حتما این مسئله تدریجی باشه و از کم شروع کن و آروم آروم زمانش رو اضافه کن. پس اول باید بر روی خودپنداره خودت کار کنی و نگرش های منفی رو از ذهن خودت دور کنی و بر این متمرکز بشی که مثل خیلی از کارهای دیگه ای که موفق شدم، در این زمینه هم میتونم، و موفق میشم. و در قدم بعدی در عمل نشون بده که میتونی در این موضوع هم موفق بشی، و برای تقویت این رفتار از تکنیک تشویق و تنبیه هم کمک بگیر.
موفق و شاد و پیروز باشی.
بیشتر بخوانید:
دلبستگی های شدید عاطفی و استقلال عاطفی نوجوان
نکته اول اینکه وابستگی یک تعریفی داره و بیشتر همون نشونه هایی داره که خودت اشاره کردی، یعنی اعتماد به نفس فرد پائینه، قدرت تصمیم گیری نداره، در انجام کارهای زندگیش با مشکل مواجه میشه و...، اما این چیزی که تو میگی وابستگی نیست، و بهتره اسمش رو بذاریم دلبستگی شدید، نه وابستگی شدید، و فرقشون اینه که اصلِ وابستگی، منفیه ولی دلبستگی منفی نیست، تفاوت دیگشون اینه که وابستگی موجب شکستِ رابطه ها میشه ولی دلبستگی موجب رشد رابطه میشه، و ...، ولی از طرف دیگه، هر چند که اصل دلبستگی منفی نیست ولی اگر دلبستگی هم شدید شد و فرد نتونه دوری نزدیکانش رو تحمل کنه و براش خیلی سخت باشه، دلبستگی هم میشه منفی و خوب نیست، و ممکنه در حال حاضر یا در آینده مشکل ساز بشه، مثلا همین که نمیتونی بری اردو یا موارد مشابه از خونوادت دور بشی یا ندیدن اونها سبب ناراحتی تو میشه و...، در آینده هم که انشالله ازدواج کردی اگه این دلبستگی شدید ادامه داشته باشه ممکنه موجب ناراحتی همسرت بشه و بخاطر این موضوع با همسرت دچار تنش بشی. خلاصه اینکه، در عین حال که اصلِ دلبستگی منفی نیست و مثبته، ولی اگه در حد شدید باشه میتونه برای افراد پیامدهای منفی داشته باشه، بنابراین بهتره در عین حالی که این رابطه صمیمی و محبت آمیز بین شما جریان داره، ولی میبایست بتونید در حد معمول دوری هم رو تحمل کنید. کاری که میتونی در این زمینه انجام بدی اولا از طریق خودپنداره است، خودپنداره یعنی مجموعه باورهایی که شخص درباره خودش داره، یا به بیان دیگه تصویری که از خودت در ذهن داری، چون انسان هرگونه از خودش شناخت داشته باشه به همون سمت حرکت میکنه، و در واقع همون شناخت و پندار ما از خودمون، رفتارهای ما را شکل میدن، به بیان دیگه «تو همانی که به آن می اندیشی، دنیای بیرونی شما انعکاسی از تصویر دنیای درونی شماست»، خلاصه اینکه اگه در ذهن خودت این تصور رو داشته باشی که نمیتونی دوری نزدیکانت رو تحمل کنی و بگی ما به هم خیلی وابستگی یا دلبستگی شدیدی داریم و...، در واقع هم، نمیتونی از اونها دور بشی، اما اگر تصویری که از خودت داری این باشه که من فرد توانمند و با استعدادی هستم و در زمینه های زیادی موفق بودم و مسلماً میتونم چند ساعت یا حتی چند روز هم دوری خانوادم رو تحمل کنم، در دنیای بیرون هم حتما موفق میشی و میتونی به اردو بری یا کارهای دیگه ای رو به تنهایی انجام بدی. راهکار دیگه اینه که از تکنیک تشویق و تنبیه استفاده کنی، یعنی هر کاری که شخصی بخواد در اون موفق بشه باید بتدریج و در عمل، اون رفتار رو کم و بتدریج انجام بده تا موفق بشه، در این زمینه هم میبایست اول مدت کمی، مثلا چند ساعت از خانوادت دور بشی و دوریشون رو تحمل کنی، و بتدریج این زمان رو افزایش بدی تا کم کم بتونی مثلا براحتی چند روز رو تنهایی به مسافرت یا اردو بری، و هر بار که موفق شدی مثلا چند ساعت دوری اونها رو تحمل کنی، برای خودت یک تشویقی قرار بده و اگر نتونستی و وسط کار طاقت نیاوردی، یه تنبیهی برای خودت در نظر بگیر، و حتما تشویق و تنبیه رو اِعمال کن، ولی یادت باشه که حتما این مسئله تدریجی باشه و از کم شروع کن و آروم آروم زمانش رو اضافه کن. پس اول باید بر روی خودپنداره خودت کار کنی و نگرش های منفی رو از ذهن خودت دور کنی و بر این متمرکز بشی که مثل خیلی از کارهای دیگه ای که موفق شدم، در این زمینه هم میتونم، و موفق میشم. و در قدم بعدی در عمل نشون بده که میتونی در این موضوع هم موفق بشی، و برای تقویت این رفتار از تکنیک تشویق و تنبیه هم کمک بگیر.
موفق و شاد و پیروز باشی.
بیشتر بخوانید:
دلبستگی های شدید عاطفی و استقلال عاطفی نوجوان
