سلام و احترام خدمت شما مادر گرامی. بیان کردین "دختر 2 ساله ای دارید که مدام با گریه حرفش را پیش می برد": کودکان با توجه به واکنش ها و عکس العمل هایی که والدین نشان می دهند، یاد می گیرند از چه روش هایی برای به کرسی نشاندن خواسته ی خود استفاده کنند مثلا بعضی والدین تحمل دیدن اشک های فرزندشان را ندارند و با دیدن بغض کودک، فوری درخواست او را اجابت می کنند. بعضی والدین نسبت به جیغ و داد بچه حساس هستند و حوصله ی جر و بحث با کودک خود را ندارند و زودی کوتاه می آیند. درسته که به صورت موقت، بچه آرام میشه و دیگه از سر و صدا خبری نیست ولی یه پیام خیلی مهم را به کودک می رساند که اگر خواستی حرف حرف تو باشه، باید گریه کنی، صداتو بالا ببری، پا به زمین بکوبی، قهر کنی .... و این کودک دیروز می شود، همان جوانی که از راه های نامناسب می خواهد به خواسته ی خود برسد.در نتیجه والدینی موفق هستند که در تربیت فرزندان خود، به دنبال راهکارهای نتیجه بخش در طولانی مدت هستند. البته این شیوه سخت تر هست و احتیاج به صبر و بردباری دارد.
- کودکان، خواسته ها و نیازهای زیادی دارند، اما مهارت لازم برای انتقال این خواسته ها به دیگران را ندارند، چون مغز آن ها به اندازه ی کافی رشد نکرده و مهارت های کلامی به خوبی شکل نگرفته است، با وسایل دیگری این کار را انجام می دهند: با گریه کردن، قشقرق به پا کردن و فریاد زدن، پرتاب کردن اشیا، مو کشیدن، چنگ زدن و... این رفتارها از ویژگی های رشدی بچه ها محسوب شده و رفتاری طبیعی در این سن است. وظیفه ی والدین این هست که آگاهی خود را درباره ی مراحل رشدی کودک بالا ببرند تا بتوانند تربیتی متناسب با درک و فهم کودک داشته باشند.
- در تربیت کودک، هماهنگی پدر و مادر بسیار مهم است. مثلا به گونه ای نباشد وقتی مادر با کودک مخالفت می کند، پدر در حضور بچه بگوید اشکالی ندارد هر چه می خواهد برایش فراهم کن. این عمل باعث می شود که دیگر کودک از حرف والدین حساب نبرد و در مقابل ناکامی به یکی از آن ها پناه برد. بنابراین لازم هست از قبل در مورد تصمیماتی که برای کودک خود می گیرید، توافق کنید.
- برای اینکه کودک، حرف شما را گوش دهد لازم هست اقتدار و قاطعیت لازم را داشته باشید. یعنی زمانی که کودک می خواهد کاری را انجام دهد که شما مخالف هستید بر روی نه خود، پافشاری کنید و گریه و زاری و جیغ و داد بچه بر روی شما تاثیری نداشته باشد.
- کودک نیازمند استقلال داشتن است و گاه برای به دست آوردن این استقلال، لجبازی می‌کند. بنابراین نباید به صورت مستقیم کودک را از خواسته هایش منع کنید که او آشفته شود و گریه کند. در واقع ما خیلی وقت ها می توانیم با ترفندهای آگاهانه جلوی قشقرق کودک را بگیریم بدون اینکه آسیبی به روان خود و کودک بزنیم. مثلا محیط امنی را برای کودک فراهم کنیم که لازم نباشد دائم به او امر و نهی کنیم دست به چاقو نزن، فلان وسیله را برندار و...یا حواس کودک را به چیز دیگه ای پرت کنیم. بنابراین اگر کودک تمایل دارد بازی کند یا فعالیتی انجام دهد که برای او آسیب و خطری ندارد، او را منع نکنید. در واقع تا حدی آزادی های کودک را بپذیرید، اینگونه از بسیاری از عوامل زمینه ساز رفتارهای نامناسب کودک، پیشگیری می شود.
- بسیاری از رفتارهای نامطلوب کودکان، صرفا برای جلب توجه هست. برای اینکه کودک نخواهد از راه نامناسب، این کار را کند بهتر است حداقل نیم ساعت وقت با کیفیت به کودک خود اختصاص دهید و بازی یا فعالیت مورد علاقه ای باهاش داشته باشید البته بدون اینکه سرزنش، فریاد و یا نصیحتی کنید که کودک، اینقدر توجه از مادر کسب کند که نیازی نباشد از طریق گریه و لجبازی این را کسب کند.
- نکته ی بعد اینکه کودک در مهمانی بدو بدو و شلوغ کاری می کند، اکثر کودکان وقتی وارد یک محیط جدید می شوند خصوصا زمانیکه همسن و سال هایشان هم آنجا باشد، دیگر قابل کنترل نیستند و دوست دارند بازی کنند و دنبال هم بدوند. راستش اگر کمی به گذشته برگردیم و کودکی خود را مرور کنیم ما هم همینطور بودیم. وقتی به جمع همسن و سال ها می رسیدیم، حسابی بازی می کردیم، دنبال هم می کردیم، آب به هم می پاشیدیم .... و از این کارها لذت می بردیم و شاد بودیم. بنابراین باید نسبت به فرزندانمان هم انتظارات واقع بینانه داشته باشیم. خصوصا امروزه که اکثریت در یک آپارتمان کوچک حبس شدند و یا تک فرزند هستند و یا یک خواهر یا برادر دارند. در نتیجه طبیعی هست که در مهمانی شلوغ کاری داشته باشند.
- آداب مهمانی را هم می توانید با مهمان بازی به کودک یاد دهید. یک بار شما مهمان خانه ی فرضی او شوید و بار دیگر او مهمان خانه ی شما. هر بار نقش دو کودک "یک بار نقش کودک بی ادب، بار دیگر نقش کودک با ادب" را بازی کنید و هر بار از عروسک هایی که آنجا هستند نظر خواهی کنید و نظر شان را راجع به هر دو کودک بپرسید. و در نهایت، با آگاهی از مراحل رشد و اصول فرزندپروری مناسب، به همراه صبر و حوصله بسیاری از مشکلات رفتاری کودک را می شود حل کرد.
با آرزوی موفقیت برای شما