با سلام و احترام

آیا در یک جامعه ی انسانی که متشکل است از صدها نیاز و خواسته ، همه باید فعالیتشان در جهت رفع نیازهای اقتصادی باشند؟؟ چرا فعالیتهایی مثل روانشناسی ، جامعه شناسی ، معلمی ، نویسندگی ، شاعری ، بازیگری ، کاریکاتوریستی، طنزپردازی، خبرنگاری……و ده ها مورد مشابه بعنوان شغل و‌ جزو نیازهای جامعه بحساب می آید اما نیازی دیده نمیشود به افرادی که بعنوان مبلغ و راهنمای جامعه برای زندگی سالم‌ هستند؟!  انسان بدلیل این همه پیچیدگی در آفرینش ، هم از بعد جسمی هم بعد فکری و روانی و روحی ، هم در روابط اجتماعی ، هم در امیال و گرایشات و خواسته های فردی و اجتماعی ، هم میل به پیشرفت و تکامل ، هم‌گرایشات معنوی و اعتقادی …….. همیشه نیازمند کار گروهی است تا بتواند مشکلات را راحت تر حل کند. هر نیازی را باید متخصص آن برطرف نماید و هیچ کدام ، کار دیگری را پوچ و بیهوده تلقی نمیکنند. آیا نباید جنبه معنوی ، اعتقادی و نیازهای روحی انسانها ،متولی داشته باشد؟؟؟ موضوع مهمتر این که ، اسلام برای تمام ابعاد زندگی بشر ، برنامه و طرح دارد. برای اقتصاد ، سیاست ، فرهنگ ، روابط اجتماعی ، خانواده، محیط زیست ، پزشکی و سلامت جسمی و…. بنابراین روحانیونی که کارشناسان اسلام هستند ، میتوانند در همه این زمینه ها هم فعالیت کنند و هم ایده و نظر بدهند ، پس وظیفه یک روحانی مسئولیت شناس، بسیار بیشتر از سایر افراد جامعه است. تاریخ اسلام نشان میدهد که اغلب دانشمندان بزرگ علمی (در پزشکی، شیمی ، فیزیک، ریاضی وهندسه ، نجوم ،…) کشورهای اسلامی علی الخصوص ایران ، فقیه و از علمای سرشناس اسلام بوده اند مثل ، ابوعلی سینا، ابوریحان بیرونی، جابربن حیان،خواجه نصیرالدین طوسی ، خوارزمی و…. بنابراین جهش علمی ایران مدیون این بزرگان اسلام بوده است. ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎ ﺍﻳﻦ ﺳﻮﺍﻝ ﺭﺍ ﻣﻄﺮﺡ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ - ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻭﻇﺎﻳﻔﻲ ﻛﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ - ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﺷﻮﺩ؟ ﭼﻪ ﻃﻮﺭ ﻳﻚ ﻣﻬﻨﺪﺱ ﻭ ﺩﻛﺘﺮ… ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺗﺤﺼﻴﻞ ﺣﻘﻮﻕ ﻫﺎﻱ ﻛﺬﺍﺋﻲ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ، ﺍﻣﺎ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ﻛﻪ ﺭﺳﺎﻟﺖ ﻫﺪﺍﻳﺖ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ، ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺩﺭﺍﻣﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ؟ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺕ ﺩﻳﮕﺮ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﻇﺎﻳﻒ ﺍﻟﻬﻲ ﻧﻴﺎﺯ ﺑﻪ ﺩﺭﺁﻣﺪ ﺩﺍﺭﺩ، ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﺖ ﺍﺯ ﺩﻭﻟﺖ ﺣﻘﻮﻕ ﻧﻤﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ، ﺑﻠﻜﻪ ﻃﻼ‌ﺏ ﺍﺯ ﻭﺟﻮﻫﺎﺕ ﺷﺮﻋﻴﻪ، ﻧﻈﻴﺮ ﺧﻤﺲ، ﺳﻬﻢ ﻭ ﺗﺒﺮﻋﺎﺕ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﺳﻼ‌ﻣﻲ ﻭ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ. نکته ی دیگر اینکه:
ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻮﻥ ﻧﻪ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺧﻮﺩ بلکه ﺍﺯ ﺗﻮﺍﻧﺎﻳﻲ ﻫﺎﻱ ﻋﻠﻤﻲ،ﻫﻨﺮﻱ ﻭ ﻓﺮﺩﻱ ﺍﺭﺗﺰﺍﻕ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﻣﺜﻼ‌ ﻳﻚ ﺭﻭﺣﺎﻧﻲ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺗﺪﺭﻳﺲ ، ﺧﻄﺎﺑﻪ ﻭ ﺳﺨﻨﻮﺭﻱ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ. ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﺎ ﻫﻤﻪ ﻫﻨﺮ ﻭ ﻳﻚ ﻧﻮﻉ ﺗﺨﺼﺺ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺧﻴﻠﻲ ﻫﺎ، ﺍﻳﻦ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻲ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ. ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ ﻫﻤﻪ ﻣﺸﺎﻏﻞ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻓﺮﺩ ﺍﺯ ﺗﻮﺍﻧﻤﻨﺪﻱ ﻫﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺭﻓﻊ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺑﻬﺮﻩ ﻣﻲ ﺑﺮﺩ، ﻭ ﺍﻳﻦ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﻧﻪ ﻣﻨﻊ ﻋﻘﻠﻲ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﻧﻪ ﺷﺮﻋﻲ، ﺯﻳﺮﺍ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺷﺮﻉ ﺻﺤﻴﺢ ﻧﻴﺴﺖ ﭘﻮﻝ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺩﺭ ﻗﺒﺎﻝ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭﺍﺟﺒﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻮﻥ ﻣﻌﻤﻮﻻ‌ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺗﻮﺟﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭﻗﺒﺎﻝ ﺗﻌﻠﻴﻢ ﻭﺍﺟﺒﺎﺕ ﺩﻳﻨﻲ ﭘﻮﻟﻲ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻧﻜﻨﻨﺪ. چه بسیار روحانیون و علمای بزرگی بودند و هستند که علاوه بر وظیفه ی روحانیت خودشان ، در حرفه ای گوناگون (استاددانشگاه،نویسندگی،مقاله نویسی،کشاورزی و…)مشغول کار و فعالیت هستند. البته اگر روحانی ای فعالیت خود را محدود به برگزاری نماز جماعت و درآمد از این راه کند، پسندیده نیست بلکه باید در راه تامین امنیت اخلاقی و فعالیت های سازنده اجتماعی و مشاوره و تدریس و... مطالبی را که سالها در حوزه فرا گرفته است به دیگران بیاموزد.
پی نوشت:
1:به نقل از سایت شبهه شناسی