با سلام و احترام خدمت شما همراه گرامی سایت راسخون. ‌
در پی علاقه به استادتان، با او ازدواج موقت را تجربه کردید ولی این‌ ارتباط دوام نداشت و شما از این قطع ارتباط ازرده خاطر هستید.
دوست عزیز، صراحتا باید عرض کنم‌ که آسیبی که‌ متوجه شما شده ناشی از انتخاب غلط خودتان است. انتخابی که از روی احساس و بدون بررسی ابعاد انتخاب تان صورت گرفته است. تنهایی شما را درک میکنم. یک‌ زن پس از طلاق احساس تنهایی بالایی را تجربه میکند و در پی آن دوست دارد یک‌ انیس و همراه پایدار و تکیه گاه ایمن را بیابد اما تصور اینکه در پی یک ازدواج موقت - که نامش را یدک میکشد - نمیتوان همه انتظارات را نمیتوان را در آن براورده ساخت. از طرفی این ارتباط به اصرار خودتان‌صورت گرفته در نتیجه توقع تعهد از سمت اقا طبیعتا کاهش می یابد زیرا این‌ اصرار سبب میشود به راحتی موانع و ‌کمبودها را از ناحیه ان فرد نادیده بگیرید و پس از فروکش کردن هیجان، به خاطر تامین نشدن نیازتان، اعتراض کنید. نکته بعدی اینکه، پس از اتمام دوره عقد موقت، شرعا و قانونا تکلیفی برای طرفین وجود نخواهد داشت. ‌ اینکه انتظار داشته باشید استادتان به یاد روزهای با هم بودن تان، متوجه شما باشد انتظار بجایی نیست. البته توجه او به شما در حین‌ کلاس هم فقط نشان دهنده تکلیف او در مقام استادی اش است‌ که در مورد دیگر اعضای کلاس نیز مشاهده میشود. پیشنهاد میکنم احساسات خود را بپذیرید و با اندکی اندیشه و تفکر انتقادی به انتخاب خود بنگرید و تلاش کنید مسئولیت خود را در قبول تبعات تصمیم گذشته تان، به عهده بگیرید. در صورت امکان از حضور اساتید دیگر بهره مند شوید تا دیدار کمتری با این فرد داشته باشید. از مرور خاطرات در ذهن خود اجتناب نمایید و اجازه دهید زمان فراموشی را بر خاطرات تان غلبه دهد. از اندیشه افشای این حقیقت نیز صرف نظر کنید زیرا هیچ محبتی با اجبار به دست نمی اید. بلکه تلاش کنید به ازدواج با فرد دیگری ان هم بصورت دائم بپردازید.
در پناه حق و عاقبت بخیر باشید ‌.