سلام همراه گرامی
والد عزیز واقعیت این است که بچه ها از چیزهای خیالی مثل دیو و هیولای در کمد و زیر تخت و توالت تاریک و حتی چیزهای واقعی مثل حیوانات و رعد و برق و جدایی والدین می ترسند و دلهره دارند.
ترسهای شایع کودکان:
اولین اضطراب بچه ها اضطراب ناشی از دوری از مادر یا پرستار که حدو ۷ الی ۸ ماهگی انتظار می رود که شروع شود و این یکی از نشانه رشد شناختی کودک است. ترس از صداهای بلند، حیوانات و پزشکان در ۱۸ ماهگی و از تاریکی، دستشویی، افراد با لباسهای خاص و ماسک در ۲ سالگی و موجودات تخیلی، جراحت و آسیب بدنی حدود ۳ سالگی. همچنین بچه ها از موقعیت هایی که قابلیت پیش بینی پذیری و کنترل ندارند می ترسند. در این سن هنوز تفاوت واقعیت و خیال را درک نمی کنند. در نتیجه وقتی یک موجود خیالی در تلویزیون می بینند و یا داستان ترسناکی را می شنوند فکر می کنند واقعیت دارند. در برخورد با ترس بچه ها باید مقدار درگیری ذهنی بچه را با آن ترس درن ظر بگیریم و اگر ترس خیلی زیاد است باید با یک روانشناس کودک مشورت کنید. ترسش را مسخره نکنید و اجازه دهید که از نگرانی اش برای شما حرف بزند. انتقاد و مسخره کردن ترسش مشکلش را زیاد می کند و چون حس فهمیده نشدن و تنهایی روی ترسش سوار شده، به صورت ناگهانی و اجباری کودک را با موقعیت ترس مواجه نکنید، مثلا به زور او را در اتاق تاریک نفرستید. یا با یک سگ مواجهش نکنید. مرحله به مرحله با همراهی و همدلی موقعیت ترسناک را برایش قابل مواجهه کنید. مثلا کتابهایی که عکس حیوانات را با تصویرهای قشنگ و بامزه دارد را نشانش دهید و یا وقتی برایش داستان می گویید از شخصیتهای حیوانی استفاده کنید که دارند کارهای خوب و خیرخواهانه انجام میدهند. ترسش را باور کنید تا راه برای برون ریزی و تخلیه تخیلاتش باز باشد و اطمینان پیدا کند که شما هوایش را دارید. مثلا از او بپرسید چه وقتهایی ان موجود را پشت پنجره می بیند.
در ضمن اتفاقاتی مثل تولد نوزاد جدید در خانواده و فامیل و یا از دست دادن عزیز و یا جا به جایی می تواند باعث ترسش شود. می توانید با چراغ قوه وارد اتاق تاریک شوید و داخل کمد و زیر تخت را نشانش دهید تا متوجه شود که اشیا در تاریکی تغییر نمی کنند و دست و پا در نمی اورند. البته محتاط بودن را هم به او آموزش دهید تا از خطرات دوری کند.
در پناه حق باشید.