باسمه تعالی باتشکر از این که راسخون را برای مشاوره انتخاب نمودید. اما پاسخ شما: وقتي بچه اي به دنيا مي آيد، يک سال اول زندگي او بسيار مهم است. مادر و پدر بايد چنان او را مورد لطف قرار دهند که اعتماد کامل در او شکل بگيرد و آرامش کسب کند و مطمئن باشد که هميشه به موقع درآغوش مادرش خواهد بود. براي همين است که مي گويند بچه ها تا يک سالگي به محض گريه کردن بايد مورد توجه قرار گيرند. اين حس اعتماد در هسته خانواده شکل مي گيرد و مادران آگاه آن را تکميل مي کنند، به طوري که به بچه حس منطقي «تو خوبي، بقيه خوبن» القا مي شود و نه حس ناشي از ناامني که او باور کند «من خوب نيستم، بقيه خوبن» چون اين مي تواند زمينه اي باشد که به حس حقارت ختم شود. مطلبي که عنوان کردم نظريه اي بود از ميان نظريه هايي که روان شناسان مختلف براي پديد آمدن اين حس در فرد ذکر مي کنند (نظريه اريکسون)؛ اما جالب است بدانيد موضوع به اينجا ختم نمي شود و پديد آمدن اين حس در فرد پيچيده تر از اين حرف هاست. مقداري از زمينه ايجاد آن را بايد در ژنتيک و ارثي که از والدينش مي برد، جستجو کرد. بعضي از شخصيت ها هستند که همواره خودشان را کمتر از ديگران مي بيند، نه اينکه واقعاً کمتر باشند بلکه اين يک حس دروني است. در مسايل اجتماعي حتي گاهي مي بينيد که آنها همچون ديگران و يا حتي موفق ترند اما ذاتاً اعتماد به نفس پاييني دارند و اين برداشت شخصي که از خود دارند، موجب مي شود از نظر عملکردي و شغلي عقب بمانند. پس مساله ذاتي به علاوه برخوردار نبودن از يک هوش هيجاني مناسب و همچنين عدم فراگيري مهارت هاي ارتباطي با ديگران (که اين مهارت ها را بايد همه ما درطول زندگي کسب کرده و بياموزيم) مساوي مي شود با پديد آمدن حس حقارت در يک فرد. در درجه اول براي کمک به فردي که حس حقارت در وجود خود دارد، نيازمند تغيير نگرش او نسبت به خودش هستيم. او بايد اين حس دروني که راجع به خود دارد را عوض کند و سپس ديدش را نسبت به جامعه تغيير دهد. اين افراد هميشه در حال چک کردن خود از نگاه ديگران هستند: «اين کاري که کردم، بد بود؛ نکند مورد قبول بقيه نباشد!» همان مثال معروف نيمه خالي ليوان را ديدن در مورداين گروه مصداق دارد. داشته ها وتوانايي خود را پايين ارزيابي مي کند ولي مرغ همسايه غاز است. او بايد دقت کند که هرکس توانايي ها و ضعف هايي دارد و نبايد توانايي خود را کمتر و ضعف ها را بيشتر از واقع جلوه دهد. قدم دوم اينکه سعي کند مهارت هاي خود را بالا ببرد و به جاي اينکه گوشه گيري کند و خود را کوچک بشمارد، با کسب مهارت ارتباطي دوست هاي بيشتري بگيرد و در جمع آنها شرکت کند تا دريابد او هم درست مثل بقيه است. با اصلاح ديدش نسبت به جهان واقعي کم کم حس حقارت محو شده و اعتماد به نفس و عزت نفسش طبيعي مي شود.