با سلام هر خاطره ای به شیوه خاصی قابل فراموشی است. البته فراموشی مطلق امکان پذیر نیست. چراکه بدون شک تداعی آن خاطره هر از گاهی برای شما رخ خواهد داد. اما وجود مداوم آن خاطره است که آزار دهنده است. بهتر است از هر گونه مبارزه با این خاطره خودداری کنید چراکه هر چه بیشتر با آن مبارزه کنید بیشتر خشمگین شده و ذهن شما را بیشتر مجذوب خود می کند. روزانه هزاران فکر و خاطره خوب و بد به ذهنتان خطور می کند اما همه آنها ذهن شما را کامل اشغال نمی کند. بهتر است تا حد امکان هر عامل و محرکی را که ذهن و فکر شما را به سوی آن خاطره می کشاند از زندگی خود دور کنید. بهتر است برنامه زندگیتان را مرور کنید. برای خود مشخص کنید که چه چیزهایی به عنوان ارزش در زندگی شماست و برای رسیدن به این ارزش ها چه اهدافی را برای خود در زندگی در نظر دارید. پس از تعیین اهداف، اعمالی را که به شما کمک می کند به این اهداف دست یابید مشخص کرده و از هم اکنون برای رسیدن به آنها تلاش کنید. در طی این تلاشها این خاطره هم چنان شما را آزار می دهد. مهم نیست . شما به کار خود بپردازید این خاطره هم در ذهن شما موج می زند اما این خاطره نباید مانع از فعالیتهای شما شود. همانگونه که در طول روز هزاران خاطره خوب و بد به ذهنتان خطور می کند و از کنار خیلی از آنها به راحتی می گذرید از کنار این خاطره نیز به راحتی عبور کنید. مسلما این کار به آسانی امکان پذیر نیست اما با تلاش و مداومت امکان پذیر خواهد بود. به تدریج سهم این خاطره نیز در ذهنتان کمتر می شود. رویدادهای روزانه هزاران خاطره را در ذهن ما ایجاد می کنند. خاطرات ناراحت کننده همانند گدایی هستند که در خانه ذهنتان را می زنند. اگر در را باز کرده و از آنها استقبال کنید فردا هم دوباره به خانه شما مراجعه خواهند کرد. اما عدم پاسخگویی و واکنش نسبت به آنها موجب می شود از شما دلسرد شده و دیگر به سراغ خانه ذهنتان نیایند. هربار که خاطره ناراحت کننده به ذهنتان خطور کرد آن را گدایی بدانید که نباید از او پذیرایی کرد. به او بی اعتنایی کنید و به کار های خود بپردازید. پذیرایی از این گدا یعنی بها دادن به خاطره. یعنی تداوم این خاطره در ذهنتان. یعنی دور شدن از اهداف و ارزشهایتان در زندگی .