پاسخ باسلام. اینکه ذهن ما گاهی به خاطرات تلخ و شیرین گذشته رجوع کند امری طبیعی است. اما اشتغال ذهنی بیش از حد به گذشته ما را از زمان حال و برنامه ریزی ها و تمرکزی که باید در مورد آن داشته باشیم باز می دارد. گاهی اتفاقات تلخی در گذشته ی ما وجود دارند که شاید هضم آن ها در زمان وقوعشان برای ما بسیار دشوار بوده است. در نتیجه، این تجارب تلخ در زمان وقوعشان در ذهن ما پردازش نشده اند و به بخش ناهشیار ذهن ما منتقل شده اند. هر تجربه و تعارض شدید عاطفی و هیجانی که حل نشود، در ذهن ما محو نخواهد شد بلکه به بخش ناهشیار ذهن ما منتقل خواهد شد. شما خیلی مبهم در مورد مسئله ی خودتان صحبت کردید و از اینرو من نمی توانم راجع به ماهیت مسئله ی شما و تعارض ذهنی و عاطفی که شما درگیر آن هستید صحبت کنم ولی این احتمال وجود دارد که در مورد شما هم تعارضات و گره های عاطفی حل نشده و پردازش نشده ای در گذشته وجود دارد که نیاز است که آن ها را برای خودتان عمیقاً باز کنید و تجربه کنید. سعی کنید مواقعی که سرتان شلوغ نیست و در مکان مناسبی مثل اتاق شخصیتان قرار دارید، خاطراتی را که ذهنتان را مشغول می کنند دقیقاً‌ تجسم کنید، بطوریکه انگار مجدداً دارید آن ها را تجربه می کنید. یا حتی آن خاطرات را دقیقاً بنویسید بطوریکه انگار دارید مانند یک نویسنده یک داستان را می نویسید. این فعالیت ها به شما کمک می کنند تا تعارضات عاطفی حل نشده در گذشته را مجدداً تجربه و حل نمایید. البته در بسیاری از موارد هم پیچیدگی این تعارضات به قدری است که مداخله ی حرفه ای یک روانشناس را ضروری می سازد که در این صورت، مراجعه ی حضوری به یک روانشناس، لازم خواهد بود.