پرسش :
بعد از ظهور امام زمان و به حکومت رسیدن ایشان، مراحل زندگی چگونه خواهد بود؟
پاسخ :
بعد از ظهور در ابتدا جنگی سخت بین حضرت مهدی علیه السلام (به همراه یاوران ایشان) و دشمنان آن حضرت رخ می دهد، که به پیروزی ایشان و پس از آن تشکیل حکومت می انجامد. حکومت آن حضرت متشکل از استانداران و کارگزارانی است که جز به مصالح کشور اسلامی و خشنودی خدا نمی اندیشند و تمام تلاش آنها برای گسترش عدالت بر زمین است به طوری که گستره آن عدالت، علاوه بر انسانها، حیوانات را هم در بر می گیرد و همه از آن بهره مند می گردند. و از آن جایی که آن حضرت، امام هستند علاوه بر حکومت تشریعی، حکومتی تکوینی نیز دارند[1] و بر دلها هم حکومت می کنند.
حکومت مهدوی، در تمام زمینه های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، علمی، دینی، امنیتی و... تحولی عمیق و رو به جلو ایجاد می کند و پیشرفت در این زمینه ها به گونه ای است که بالاتر از آن قابل تصور نیست. به اختصار به این موارد می پردازیم:
الف) شکوفایی دانش و صنعت.[2]
ب) گسترش فرهنگ اسلامی و آموزش قرآن و معارف اسلامی.[3]
ج) ساختن مساجد.[4]
هـ) رشد معنویت و اخلاق.[5]
و) گسترش امنیت در قضاوت ها، راه ها و... .[6]
ز) شکوفایی اقتصاد و رفاه اجتماعی.[7]
ح) عمران، آبادانی و کشاورزی و دام پروری:[8]
ط) بهداشت و درمان.[9]
در مورد مدت حکومت حضرت ولی عصر علیه السلام روایات بسیار متفاوتی وارد شده که هفت سال[10]، نوزده سال[11]، بیست سال[12]، ده سال[13]، 30 و 40 سال[14] و نیز 309سال[15] گفته شده است و البته بزرگانی همانند علامه مجلسی این اختلاف روایات را توجیه کرده اند.[16]
مرحله آخر زندگی حضرت، شهادت ایشان است که اگرچه در مورد شهادت و یا وفات و حتی در مورد نحوه شهادت ایشان اختلاف است امّا قدر متقین آن است که ایشان شهید می شوند و حکومت ایشان به سرانجام می رسد.[17] و پس از شهادت ایشان بر طبق برخی روایات امام حسین علیه السلام رجعت کرده و عهده داری مراسم غسل و کفن و دفن و نماز حضرت حجت علیه السلام می شوند.
امام صادق علیه السلام می فرمایند: ... پس از رحلت حضرت مهدی علیه السلام، حضرت امام حسین علیه السلام متولی غسل و کفن و حنوط و دفن ایشان خواهد شد و هرگز غیر از وصی، کسی دیگر وصی را تجهیز و آمادة خاک سپاری نمی کند.[18]
خلاصه آن که حضرت مهدی علیه السلام بعد از ظهور با دشمنان می جنگند و پس از آن با استفاده از کارگزاران خود تشکیل حکومت می دهند و جامعه اسلامی از هر جهت به بالاترین مراتب رشد و شکوفایی می رسد و بعد از پایان دوران زندگی حضرت، ایشان را به شهادت رسانیده و امام حسین علیه السلام رجعت می کنند.
برای مطالعه بیشتر می توانید به این منابع رجوع کنید:
1.چشم اندازی به حکومت مهدی علیه السلام، نجم الدین طبسی، بوستان کتاب، قم، چاپ سوم 1380. 2.امام مهدی از تولد تا ظهور، سیدمحمد کاظم قزوینی، مترجم دکتر حسین فریدونی، چاپ اول 1376، نشر آفاق.
3.المهدی، سیدصدرالدین صدر، چاپ دوم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی قم، 1379.
4.البیعة لله، فریده گل محمدی آرمان، دارالنشر اسلامی قم، چاپ دوم.
5.الشیعه و الرجعه، محمدرضا طبسی، مطبعة الآداب النجف الاشرف.
پی نوشتها:
1.عید ولایت،بخش1، برترین نعمت الهی، عبدالله جوادی آملی، تفسیر موضوعی،ج9، بخش7، امامت فیض ابدی، عبدالله جوادی آملی.
2.بحارالانوار،ج52،ص326.
3.بحارالانوار،ج52،صص364-352.
4.بحارالانوار،ج52،ص330،337.
5.بحارالانوار،ج52،ص330،337.
6.بحارالانوار،ج52،ص345.
7.بحارالانوار،ج52،ص390.
8.کمال الدین،ج1،ص331، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، قم،شیخ صدوق و بحارالانوار، ج52،ص316،345.
9.بحارالانوار،ج53،ص62.
10.بحارالانوار،ج52،ص291.
11.بحارالانوار،ج52،ص298.
12.بحارالانوار،ج51،ص1.
13.الشیعه و الرجعه،ج1،ص224، محمدرضا طبسی، مطبعة الآداب النجف الاشرف.
14.کنزل العمال،ج14،ص591.
15.بحارالانوار،ج52،ص390.
16.بحارالانوار،ج52،ص280.
17.بحارالانوار،ج27،ص217 و الزام الناصب،ص190.
18.بحارالانوار،ج51،ص56 و ج53،ص13.
منبع: www.serajnet.org
بعد از ظهور در ابتدا جنگی سخت بین حضرت مهدی علیه السلام (به همراه یاوران ایشان) و دشمنان آن حضرت رخ می دهد، که به پیروزی ایشان و پس از آن تشکیل حکومت می انجامد. حکومت آن حضرت متشکل از استانداران و کارگزارانی است که جز به مصالح کشور اسلامی و خشنودی خدا نمی اندیشند و تمام تلاش آنها برای گسترش عدالت بر زمین است به طوری که گستره آن عدالت، علاوه بر انسانها، حیوانات را هم در بر می گیرد و همه از آن بهره مند می گردند. و از آن جایی که آن حضرت، امام هستند علاوه بر حکومت تشریعی، حکومتی تکوینی نیز دارند[1] و بر دلها هم حکومت می کنند.
حکومت مهدوی، در تمام زمینه های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، علمی، دینی، امنیتی و... تحولی عمیق و رو به جلو ایجاد می کند و پیشرفت در این زمینه ها به گونه ای است که بالاتر از آن قابل تصور نیست. به اختصار به این موارد می پردازیم:
الف) شکوفایی دانش و صنعت.[2]
ب) گسترش فرهنگ اسلامی و آموزش قرآن و معارف اسلامی.[3]
ج) ساختن مساجد.[4]
هـ) رشد معنویت و اخلاق.[5]
و) گسترش امنیت در قضاوت ها، راه ها و... .[6]
ز) شکوفایی اقتصاد و رفاه اجتماعی.[7]
ح) عمران، آبادانی و کشاورزی و دام پروری:[8]
ط) بهداشت و درمان.[9]
در مورد مدت حکومت حضرت ولی عصر علیه السلام روایات بسیار متفاوتی وارد شده که هفت سال[10]، نوزده سال[11]، بیست سال[12]، ده سال[13]، 30 و 40 سال[14] و نیز 309سال[15] گفته شده است و البته بزرگانی همانند علامه مجلسی این اختلاف روایات را توجیه کرده اند.[16]
مرحله آخر زندگی حضرت، شهادت ایشان است که اگرچه در مورد شهادت و یا وفات و حتی در مورد نحوه شهادت ایشان اختلاف است امّا قدر متقین آن است که ایشان شهید می شوند و حکومت ایشان به سرانجام می رسد.[17] و پس از شهادت ایشان بر طبق برخی روایات امام حسین علیه السلام رجعت کرده و عهده داری مراسم غسل و کفن و دفن و نماز حضرت حجت علیه السلام می شوند.
امام صادق علیه السلام می فرمایند: ... پس از رحلت حضرت مهدی علیه السلام، حضرت امام حسین علیه السلام متولی غسل و کفن و حنوط و دفن ایشان خواهد شد و هرگز غیر از وصی، کسی دیگر وصی را تجهیز و آمادة خاک سپاری نمی کند.[18]
خلاصه آن که حضرت مهدی علیه السلام بعد از ظهور با دشمنان می جنگند و پس از آن با استفاده از کارگزاران خود تشکیل حکومت می دهند و جامعه اسلامی از هر جهت به بالاترین مراتب رشد و شکوفایی می رسد و بعد از پایان دوران زندگی حضرت، ایشان را به شهادت رسانیده و امام حسین علیه السلام رجعت می کنند.
برای مطالعه بیشتر می توانید به این منابع رجوع کنید:
1.چشم اندازی به حکومت مهدی علیه السلام، نجم الدین طبسی، بوستان کتاب، قم، چاپ سوم 1380. 2.امام مهدی از تولد تا ظهور، سیدمحمد کاظم قزوینی، مترجم دکتر حسین فریدونی، چاپ اول 1376، نشر آفاق.
3.المهدی، سیدصدرالدین صدر، چاپ دوم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی قم، 1379.
4.البیعة لله، فریده گل محمدی آرمان، دارالنشر اسلامی قم، چاپ دوم.
5.الشیعه و الرجعه، محمدرضا طبسی، مطبعة الآداب النجف الاشرف.
پی نوشتها:
1.عید ولایت،بخش1، برترین نعمت الهی، عبدالله جوادی آملی، تفسیر موضوعی،ج9، بخش7، امامت فیض ابدی، عبدالله جوادی آملی.
2.بحارالانوار،ج52،ص326.
3.بحارالانوار،ج52،صص364-352.
4.بحارالانوار،ج52،ص330،337.
5.بحارالانوار،ج52،ص330،337.
6.بحارالانوار،ج52،ص345.
7.بحارالانوار،ج52،ص390.
8.کمال الدین،ج1،ص331، انتشارات دارالکتب الاسلامیه، قم،شیخ صدوق و بحارالانوار، ج52،ص316،345.
9.بحارالانوار،ج53،ص62.
10.بحارالانوار،ج52،ص291.
11.بحارالانوار،ج52،ص298.
12.بحارالانوار،ج51،ص1.
13.الشیعه و الرجعه،ج1،ص224، محمدرضا طبسی، مطبعة الآداب النجف الاشرف.
14.کنزل العمال،ج14،ص591.
15.بحارالانوار،ج52،ص390.
16.بحارالانوار،ج52،ص280.
17.بحارالانوار،ج27،ص217 و الزام الناصب،ص190.
18.بحارالانوار،ج51،ص56 و ج53،ص13.
منبع: www.serajnet.org
