پرسش :
امام مهدى علیه السلام در زمان ظهور با چه نوع سلاحى مى جنگد؟
پاسخ :
در ابتدا، این نکته باید روشن شود که امام زمان علیه السلام مانند پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله براى هدایت و راهنمایى مردم، نخست، دعوت عمومى مى کند و در آغاز ظهورش، مردم را از پیام خود آگاه و اتمام حجّت مى کند. در این میان، عدّه اى دعوتش را مى پذیرند و راه سعادت پیش مى گیرند و عدّه اى به مخالفت برمى خیزند که امام مهدى علیه السلام در برابر اینان قیام مسلّحانه مى کند. امام جواد علیه السلام فرموه اند:
وقتى سیصد و سیزده نفر یاران خاص حضرت قائم علیه السلام به خدمتش در مکّه رسیدند، حضرت، دعوتش را به جهانیان آشکار مى سازد و وقتى که این تعداد به دَه هزار نفر رسید، به اذن خدا، قیام مسلّحانه مى کند و خروج مى کند.[1]
برنامه ى قیام حضرت مهدى علیه السلام همانند برنامه ى قیام پیامبران الهى خواهد بود؛ یعنى، بر اساس اسباب و وسائل عادى و طبیعى، برنامه هاى خود را اجرا مى کند؛ معجزات، جنبه ى استثنایى دارند و در موارد نادر از آن استفاده مى کند.
این که در بعضى از روایات، از واژه ى «شمشیر» استفاده شده، باید گفت، ظاهراً، مقصود از خروج با شمشیر، مأموریّت به جهاد و توسّل به اسلحه براى اعلاى کلمه ى حق است و با هیچ یک از کفّار به مصالحه نمى نشیند؛ زیرا، «شمشیر»، همیشه، کنایه از قدرت و نیروى نظامى بوده و هست؛ همان گونه که «قلم»، کنایه از علم و فرهنگ است و نیز از قدیم معروف بوده که کشور، با دو چیز اداره مى شود: قلم و شمشیر.[2]
منظور از «قیام با شمشیر»، همان اتّکاى به قدرت است تا مردم نپندارند که این مصلح بزرگ، فقط به شکل یک معلّم یا یک واعظ، عمل مى کند، بلکه او، یک رهبر مقتدر الهى است که امان را از ستمگران و منافقان مى گیرد.
بنابراین، اجراى حکومت حق و عدالت در سطح جهانى نیز باید با استفاده از وسائل مادّى و معنوى لازم، به جز در موارد استثنایى، تحقق پذیرد.
به تعبیر دیگر، آن حضرت و یارانش، با هر اسلحه اى که لازم باشد، در مقابل کفّار و ستمگران مى ایستند و از هر گونه اسلحه اى که در آن زمان متداول باشد و مورد نیاز، استفاده مى کنند.
پی نوشتها:
[1]. رجالى تهرانى، یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان(علیه السلام)، ص 13.
[2]. همان، ص 218.
منبع: امام مهدى علیه السلام، رسول رضوى، انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه (1384).
در ابتدا، این نکته باید روشن شود که امام زمان علیه السلام مانند پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله براى هدایت و راهنمایى مردم، نخست، دعوت عمومى مى کند و در آغاز ظهورش، مردم را از پیام خود آگاه و اتمام حجّت مى کند. در این میان، عدّه اى دعوتش را مى پذیرند و راه سعادت پیش مى گیرند و عدّه اى به مخالفت برمى خیزند که امام مهدى علیه السلام در برابر اینان قیام مسلّحانه مى کند. امام جواد علیه السلام فرموه اند:
وقتى سیصد و سیزده نفر یاران خاص حضرت قائم علیه السلام به خدمتش در مکّه رسیدند، حضرت، دعوتش را به جهانیان آشکار مى سازد و وقتى که این تعداد به دَه هزار نفر رسید، به اذن خدا، قیام مسلّحانه مى کند و خروج مى کند.[1]
برنامه ى قیام حضرت مهدى علیه السلام همانند برنامه ى قیام پیامبران الهى خواهد بود؛ یعنى، بر اساس اسباب و وسائل عادى و طبیعى، برنامه هاى خود را اجرا مى کند؛ معجزات، جنبه ى استثنایى دارند و در موارد نادر از آن استفاده مى کند.
این که در بعضى از روایات، از واژه ى «شمشیر» استفاده شده، باید گفت، ظاهراً، مقصود از خروج با شمشیر، مأموریّت به جهاد و توسّل به اسلحه براى اعلاى کلمه ى حق است و با هیچ یک از کفّار به مصالحه نمى نشیند؛ زیرا، «شمشیر»، همیشه، کنایه از قدرت و نیروى نظامى بوده و هست؛ همان گونه که «قلم»، کنایه از علم و فرهنگ است و نیز از قدیم معروف بوده که کشور، با دو چیز اداره مى شود: قلم و شمشیر.[2]
منظور از «قیام با شمشیر»، همان اتّکاى به قدرت است تا مردم نپندارند که این مصلح بزرگ، فقط به شکل یک معلّم یا یک واعظ، عمل مى کند، بلکه او، یک رهبر مقتدر الهى است که امان را از ستمگران و منافقان مى گیرد.
بنابراین، اجراى حکومت حق و عدالت در سطح جهانى نیز باید با استفاده از وسائل مادّى و معنوى لازم، به جز در موارد استثنایى، تحقق پذیرد.
به تعبیر دیگر، آن حضرت و یارانش، با هر اسلحه اى که لازم باشد، در مقابل کفّار و ستمگران مى ایستند و از هر گونه اسلحه اى که در آن زمان متداول باشد و مورد نیاز، استفاده مى کنند.
پی نوشتها:
[1]. رجالى تهرانى، یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان(علیه السلام)، ص 13.
[2]. همان، ص 218.
منبع: امام مهدى علیه السلام، رسول رضوى، انتشارات مرکز مدیریت حوزه علمیه (1384).
