سه‌شنبه، 2 تير 1394
تخمین زمان مطالعه:
موارد بیشتر برای شما

پرسش :

چگونه هم زمان با حضور قلب به معانی كلمات نماز هم بينديشيم؟


پاسخ :
يكی از مراتب نماز آن است كه نمازگزار در طول مدت نماز، به معاني ذكرهاي نماز توجه داشته باشد يعني به بيان الفاظ نماز بسنده نشود بلكه در طول نماز بايد توجه به خداوند و حضور او حس شود. نمازگزار احساس كند رو در رو با خداوند گفت وگو و مناجات مي كند. مثلاً وقتي در نماز مي گويد: «مالك يوم الدين»، بايد به معنايي كه اين عبارت به آن اشاره مي كند و بر آن دلالت دارد، توجه كند. براي مثال، هنگامي كه انسان با دوستش يا ديگر افراد سخن مي گويد، بيشتر توجه او به مخاطب و شنونده است، به گونه اي كه گاه هيچ گونه توجهي به الفاظ خود ندارد و در عين حال، به الفاظ و عباراتش نيز توجه دارد، وگرنه نمي توانست مقصود و مطلب خود را به شنونده برساند.
پس بهترين كار در نماز، توجه به حضور خداوند است. البته اين كار بايد در خارج از وقت نماز و در ديگر زمان هاي زندگي نيز انجام گيرد؛ يعني انسان بايد هميشه حضور خداوند را در جاي جاي عالم، آشكار و نهان احساس كند تا بتواند اين حضور را در نماز، روشن تر و عميق تر بيابد.
اگر صفت يا حالتي براي انسان ملكه شود، آن صفت يا حالت، در همه صحنه ها و شئون زندگي، خود را نشان مي دهد و آدمي را رها نمي كند. كسي كه در كوچه و بازار، در كلاس و مدرسه، در محيط خانه و محل كار به ياد خداست و از او غافل نيست، بي ترديد در نماز نيز از ياد خداوند غفلت نمي كند. بر خلاف كسي كه همه جا از ياد خدا غافل است و دلش متعلق به غير خداست. بي شك، چنين كسي نمي تواند در نماز، قلب خود را متوجه خدا سازد، بلكه دلش در پي دنيا و غير خداست. خداوند در وصف بندگان مؤمن خويش مي فرمايد: «رِجَالٌ لَّا تُلْهِيهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَيْعٌ عَن ذِكْرِ اللَّهِ؛ مرداني كه آنها را هيچ تجارت و معامله اي از ياد خدا باز نمي دارد». (نور: 37)

منبع: پرسمان نماز، محسن محمدی، نشر: قم: مرکز پژوهش های اسلامی صدا و سیما (1389)


ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.