پرسش :

شوهر این جانب در سال 57 به دست مزدوران رژیم طاغوت به شهادت رسیده و از ایشان پسرى به یادگار مانده است. اکنون با توجّه به مشکلاتى که در زندگى وجود دارد من نمى‌‌‌‌‌‌‏‌توانم تنها زندگى کنم، و در خانه پدرى، زندگى آن چنان که باید نمى‌‌‌‌‌‏تواند براى من و بچّه‏‌ام مفید باشد، لذا تصمیم گرفتم با توجّه به پیام امام (درباره ازدواج) ازدواج کنم. اکنون چند سؤال دارم: 1- در صورت ازدواج تکلیف بچّه ما چیست؟ آیا مى‌‌‌‌‌‌‏‌توانم بچّه‏‌ام را با خود ببرم یا این‌که باید نزد پدر بزرگش باشد. 2- اکنون من و بچّه‏‌ام و خانواده پدرى شوهرم در ساختمانى که متعلّق به شوهرم مى‌‌‌‏‌باشد زندگى مى‏کنیم و از تمام وسائل زندگى، مشترکا استفاده‏ مى‌‏شود، آیا صحیح است یا خیر؟ 3- چون خودم آموزگار بوده‏ام از روزى که با هم ازدواج کرده بودیم تمامى حقوقم و حقوق شوهرم را خرج زندگى کرده‏‌ایم، و حالا که او شهید شده تمام اموال جزء ارث او به حساب مى‌‌‏آید تکلیف من چگونه است؟ آیا مى‌‌‌‌‌‌‏‌توانم چیزى از آن خانه با خود ببرم؟

پاسخ :
شما مى‌‌‌‌‏توانید طبق موازین شرعى و مقرّرات دولت اسلامى ازدواج نمایید و نگهدارى بچّه بعد از رحلت پدر حقّ مادر است تا بلوغ او، و آنچه از اموال که مال شما است جایز است در آن تصرّف نمایید، و اموال شهید باید بین ورثه تقسیم شود، و تصرّف در مال مشترک بین صغیر و سائر ورثه باید زیر نظر قیم شرعى و مراعات مصلحت صغیر باشد.
منبع: استفتائات امام خمینی(ره)، ج‏3، ص214