فضیلت تلاوت سوره انبیاء
پرسش :
تلاوت سوره انبیاء چه فضیلتی دارد؟
پاسخ :
از پیامبر اعظم صلّی الله علیه و آله در فضیلت تلاوت این سوره نقل شده‌است:
«مَن قَرَأَ سورَةَ الأنبِیاءِ حاسَبَهُ اللّهُ حِساباً یَسیراً وَصافَحَهُ وَسَلَّمَ عَلَیهِ کُلُّ نَبِیٍّ ذُکِرَ اسمُهُ فِی‌القُرآنِ؛ هر که سوره انبیا را بخواند خداوند حساب او را آسان می‌کند (و روز قیامت در محاسبه اعمالش سختگیری نخواهد کرد) و هر پیامبری که نام او در قرآن ذکر شده با او مصافحه کرده و بر او درود می‌فرستد».(1)
و در حدیثی از امام صادق علیه السلام فرمود:
«مَن قَرَأَ سورَةَ الأنبِیاءِ حُبّاً لَها کانَ مِمَّن رافَقَ النَّبِیّینَ أجمَعینَ فی جَنّاتِ النَّعیمِ وَکانَ مَهیباً فی أعیُنِ النّاسِ فِی‌الحَیاةِ الدُّنیا؛ هر کس سوره انبیاء را از روی عشق و علاقه بخواند، با همه پیامبران در باغ‌های پرنعمت بهشت رفیق و همدم می‌شد و در زندگی دنیا نیز در چشم مردم پرابّهت خواهد بود».(2)
جمله «حُبّاً لَها؛ از روی عشق و علاقه به این سوره» در واقع کلیدی است برای فهم معنای روایاتی که در زمینه فضیلت سوره‌های قرآن به ما رسیده، یعنی هدف تنها تلاوت و خواندن الفاظ نیست، بلکه عشق به محتواست و مسلّماً عشق به محتوا بدون عمل معنی ندارد و اگر کسی ادّعایی کند که من عاشق فلان سوره‌ام، امّا عملش برضدّ مفاهیم آن باشد دروغ می‌گوید.
قرآن کتاب عقیده و عمل است و خواندن آن، مقدّمه‌ای است برای اندیشیدن و آن مقدّمه‌ای برای ایمان و عمل.
پی‌نوشت:
1- نورالثقلین، ج 3، ص 412
2- همان
منبع: فضیلت سوره‌های قرآن (برگرفته از تفسیر نمونه)؛ مهدی دربانی، قم: امام علی بن ابی‌طالب (ع)، ۱۳۸۹.
از پیامبر اعظم صلّی الله علیه و آله در فضیلت تلاوت این سوره نقل شده‌است:
«مَن قَرَأَ سورَةَ الأنبِیاءِ حاسَبَهُ اللّهُ حِساباً یَسیراً وَصافَحَهُ وَسَلَّمَ عَلَیهِ کُلُّ نَبِیٍّ ذُکِرَ اسمُهُ فِی‌القُرآنِ؛ هر که سوره انبیا را بخواند خداوند حساب او را آسان می‌کند (و روز قیامت در محاسبه اعمالش سختگیری نخواهد کرد) و هر پیامبری که نام او در قرآن ذکر شده با او مصافحه کرده و بر او درود می‌فرستد».(1)
و در حدیثی از امام صادق علیه السلام فرمود:
«مَن قَرَأَ سورَةَ الأنبِیاءِ حُبّاً لَها کانَ مِمَّن رافَقَ النَّبِیّینَ أجمَعینَ فی جَنّاتِ النَّعیمِ وَکانَ مَهیباً فی أعیُنِ النّاسِ فِی‌الحَیاةِ الدُّنیا؛ هر کس سوره انبیاء را از روی عشق و علاقه بخواند، با همه پیامبران در باغ‌های پرنعمت بهشت رفیق و همدم می‌شد و در زندگی دنیا نیز در چشم مردم پرابّهت خواهد بود».(2)
جمله «حُبّاً لَها؛ از روی عشق و علاقه به این سوره» در واقع کلیدی است برای فهم معنای روایاتی که در زمینه فضیلت سوره‌های قرآن به ما رسیده، یعنی هدف تنها تلاوت و خواندن الفاظ نیست، بلکه عشق به محتواست و مسلّماً عشق به محتوا بدون عمل معنی ندارد و اگر کسی ادّعایی کند که من عاشق فلان سوره‌ام، امّا عملش برضدّ مفاهیم آن باشد دروغ می‌گوید.
قرآن کتاب عقیده و عمل است و خواندن آن، مقدّمه‌ای است برای اندیشیدن و آن مقدّمه‌ای برای ایمان و عمل.
پی‌نوشت:
1- نورالثقلین، ج 3، ص 412
2- همان
منبع: فضیلت سوره‌های قرآن (برگرفته از تفسیر نمونه)؛ مهدی دربانی، قم: امام علی بن ابی‌طالب (ع)، ۱۳۸۹.
