آیا حرمت الکل برای مقابله با کرونا برداشته شده؟
پرسش :
قرن‌ها فقیهان مسلمان به حرمت الکل فتوا می‌دادند و امروز برای مقابله با کرونا مجبور شدند آن را حلال اعلام کنند! در واقع ویروس کرونا اثبات کرد که: کشف زکریای رازی دانشمند بزرگ ایرانی که منتقد قرآن و اسلام بود، خاصیتش از تمامی پیامبران، امامان، امامز‌ادگان و کتاب‌های مذهبی بیشتر است!
پاسخ :
1. این سخن که در رسانه های خبری ملحدان و دین ستیزان مطرح شده است، نشانه جهل یا تجاهل گویندگان آن است؛ زیرا فتاوای فقیهان مسلمان درباره الکل هیچ تغییری نداشته است. اگر منظور از حلال‌شدن، نوشیدن الکل است، که از نگاه فقهای شیعه هم‌چنان حرام است و کسی آن را حلال نکرده است (البته شماری از دشمنان ایران زمین، با تبلیغ این ادعای نادرست که نوشیدن الکل از تأثیر ویروس کرونا جلوگیری می‌کند، برخی از افراد ساده‌لوح را به نوشیدن الکل تشویق کرد که متأسفانه مرگ برخی از هموطنانمان را موجب شد)، اما اگر منظور از حلال‌شدن، فتوا به پاکی و استفاده از آن در امور بهداشتی و پزشکی است، که این حکم جدیدی نیست، بر اساس نظر فقهای شیعه الکل بهداشتی پاک و استفاده از آن در امور درمانی مباح است، البته الکل اگر مست‌کننده باشد، نجس و نوشیدن آن حرام است. سوای آنکه زیان‌آور بودن الکل برای بدن از گزاره های قطعی علوم زیستی است، البته فقها گفته‌اند که اگر در موارد خاصی به تشخیص متخصصان حاذق و امین، درمان در نوشیدن مقداری از الکل منحصر باشد، مصرف به مقدار درمان، از باب اضطرار اشکالی ندارد.
2. تحقیقات تاریخی نشان می‌دهد که زکریای رازی خداپرست بوده است؛ هرچند برخی از اعتقادات نادرست هم به او نسبت داده شده است. با این وجود کشف الکل توسط او، اگرچه کار بزرگی است و برای ما ایرانیان افتخاری به شمار می‌رود، اما هرگز به این معنا نیست که همه اعتقادات رازی درست بوده و ما باید در همه امور زندگی پیرو نظرات او باشیم! و به این معنا نیست که کشف الکل، همه مشکلات بشر را حل کرده و سودمندی زکریای رازی از همه دانشمندان جهان بیشتر بوده است؛ چه رسد به سودمندی پیامبران و امامان (علیهم‌السلام). چنین ادعایی بسیار نابخردانه است!
3. مقایسه زکریای رازی دانشمند بزرگ ایرانی با پیامبران و امامان (علیهم‌السلام) مقایسه‌ای نابحا است؛ زیرا فلسفه فرو فرستادن پیامبران و انتصاب امامان (علیهم‌السلام) چیزی است که انسان بدون وحی بدان دسترسی پیدا نمی‌کند؛ یعنی چیزی که مربوط به سعادت بشر در دنیا و آخرت است و بدون استمداد از وحی برای بشر دست‌نیافتنی است. امثال رازی نیز برای شناخت حقیقت و راه صحیح زندگی و رسیدن به سعادت جاودان به پیامبران و امامان نیازمندند، هرچند ممکن است به غلط، چنان نیازی را احساس نکنند!
منبع: اندیشه قم
1. این سخن که در رسانه های خبری ملحدان و دین ستیزان مطرح شده است، نشانه جهل یا تجاهل گویندگان آن است؛ زیرا فتاوای فقیهان مسلمان درباره الکل هیچ تغییری نداشته است. اگر منظور از حلال‌شدن، نوشیدن الکل است، که از نگاه فقهای شیعه هم‌چنان حرام است و کسی آن را حلال نکرده است (البته شماری از دشمنان ایران زمین، با تبلیغ این ادعای نادرست که نوشیدن الکل از تأثیر ویروس کرونا جلوگیری می‌کند، برخی از افراد ساده‌لوح را به نوشیدن الکل تشویق کرد که متأسفانه مرگ برخی از هموطنانمان را موجب شد)، اما اگر منظور از حلال‌شدن، فتوا به پاکی و استفاده از آن در امور بهداشتی و پزشکی است، که این حکم جدیدی نیست، بر اساس نظر فقهای شیعه الکل بهداشتی پاک و استفاده از آن در امور درمانی مباح است، البته الکل اگر مست‌کننده باشد، نجس و نوشیدن آن حرام است. سوای آنکه زیان‌آور بودن الکل برای بدن از گزاره های قطعی علوم زیستی است، البته فقها گفته‌اند که اگر در موارد خاصی به تشخیص متخصصان حاذق و امین، درمان در نوشیدن مقداری از الکل منحصر باشد، مصرف به مقدار درمان، از باب اضطرار اشکالی ندارد.
2. تحقیقات تاریخی نشان می‌دهد که زکریای رازی خداپرست بوده است؛ هرچند برخی از اعتقادات نادرست هم به او نسبت داده شده است. با این وجود کشف الکل توسط او، اگرچه کار بزرگی است و برای ما ایرانیان افتخاری به شمار می‌رود، اما هرگز به این معنا نیست که همه اعتقادات رازی درست بوده و ما باید در همه امور زندگی پیرو نظرات او باشیم! و به این معنا نیست که کشف الکل، همه مشکلات بشر را حل کرده و سودمندی زکریای رازی از همه دانشمندان جهان بیشتر بوده است؛ چه رسد به سودمندی پیامبران و امامان (علیهم‌السلام). چنین ادعایی بسیار نابخردانه است!
3. مقایسه زکریای رازی دانشمند بزرگ ایرانی با پیامبران و امامان (علیهم‌السلام) مقایسه‌ای نابحا است؛ زیرا فلسفه فرو فرستادن پیامبران و انتصاب امامان (علیهم‌السلام) چیزی است که انسان بدون وحی بدان دسترسی پیدا نمی‌کند؛ یعنی چیزی که مربوط به سعادت بشر در دنیا و آخرت است و بدون استمداد از وحی برای بشر دست‌نیافتنی است. امثال رازی نیز برای شناخت حقیقت و راه صحیح زندگی و رسیدن به سعادت جاودان به پیامبران و امامان نیازمندند، هرچند ممکن است به غلط، چنان نیازی را احساس نکنند!
منبع: اندیشه قم
