چرا امام زمان در شرایط کرونا از شیعیان دستگیری نمی‌کند؟
پرسش :
مگر نمی‌گویید امام زمان در میان شیعیان مانند پدر است؟ چرا در این اوضاعِ شیعیان مثل جنگ و بیماری، کاری نمی‌کند؟! چرا شیعیان به حال خود رها شده‌اند؟!
پاسخ :
1. شبهه کننده از کجا اثبات کرده است که امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) تاکنون برای شیعیان کاری نکرده و شیعیان را به حال خود رها کرده است؟ اولاً همواره احتمال وضعیت بدتر از وضعیت موجود قابل تصور است! ثانیاً هیچ‌گاه نمی‌توان تنها بر اساس ظواهر پدیده‌ها قضاوت کرد. بسا اتفاقاتی که به ظاهر، دردناک و ناگوار است، اما در دل خود خیرها و سودمندی‌های زیادی برای فرد و جامعه دارد؛ ثالثاً حمایت و یاری امام زمان لزوما به معنای این نیست که امور را به صورت فیزیکی، یکسره به سود شیعیان بگرداند؛ از این روی، حمایت امام زمان اگرچه ممکن است در برخی موارد به صورت فیزیکی باشد، اما همواره به صورت معنوی و از طریق بالابردن ایمان و روحیه شیعیان بوده است.
2. نظام عالم بر اساس اسباب و مسببات مادی و معنوی است. این تصور که امام اگر امام است باید هرمشکل پیش آمده را با معجزه و کرامت برطرف کند، تصویر درستی از جایگاه و وظیفه امام نیست. وظیفه امام هدایت معنوی آشکار و پنهان است. انسان‌ها در دل طبیعت به دنیا آمده، می‌زیند و می‌میرند و وظیفه امام، در کنار عقل و علم، هدایت انسان به سوی بهترین سبک زندگی است!
3. وقوع جنگ‌ها، پیدایش برخی از بیماری‌ها، و بسیاری از امور دردناک به دست خود انسان‌ها است و خودشان نیز باید با بازگشت به سنت‌ها و قوانین خداوند امور را اصلاح کنند. این امر، لازمه زندگی در عالم طبیعت و مختاربودن انسان‌ها است.
اگر قرار باشد امور همواره بر خلاف لوازم طبیعی عالم طبیعت و انسان رقم بخورد، اساسا خلقت طبیعت بیهوده خواهد بود. انسان‌ها باید با هدایت عقل و دین راه صحیح زیستن را بیاموزند و برای کمال خود و جامعه خود تلاش کنند. پیامبر و امام جز آموختن معارف و ارزش‌های الهی به انسان‌ها و راهبری آنان تا سرمنزل مقصود وظیفه‌ای ندارند. حتی آنگاه که خود پیامبر یا امام زمامدار جامعه است، باز هم رویدادهای جامعه انسانی به صورت طبیعی و بر اساس سنت‌های تکوینی و تشریعی خداوند به پیش می‌رود.
تاریخ به روشنی گواه است که در زمان رسول خدا و امامان هدی (علیهم السلام) این‌گونه نبوده است که مشکلات، گرفتاری‌ها و رنج‌های مردم با امور خارق العاده سامان می‌یافته است. مسلمانان در ابتدا مجبور بودند به دره‌ها پناه ببرند، به حبشه هجرت کنند، در شعب ابی‌طالب محصور شوند و مشکلات بی‌شمار دیگری را برای حفظ ایمان خود تحمل کنند و در همه این فرار و نشیب‌ها از معجزه و امور غیرعادی حرفی نیست و مسلمانان از پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله) درخواست معجزه نمی‌کنند. جالب است بدانیم که درخواست معجزه و کرامت از پیامبر و امام بیشتر از سوی کافران و منکران مطرح می‌شده است!
4. برخی از ملحدان چنان سخن می‌گویند که انگار تا پیش از بیماری کرونا هیچ مسلمان یا شیعه‌ای نمرده یا بیمار نشده است و حالا با آمدن کرونا و بیمارشدن یا مردن برخی از شیعیان، مشخص شده که امام و پیامبر معجزه ندارند!
این سخنان بسیار خنده‌آور است! اتفاقاً در طول تاریخ هیچ گروهی به اندازه شیعیان و امامان‌شان از ظالمان ستم ندیده و در رنج و ناراحتی نبوده‌‌اند. در همین ایران عزیز ما قحطی‌ها و بیمارهای همهگیر بسیار وحشتناکی بروز کرده که گاهی تا چندین ملیون انسان را از بین برده است؛ اما هیچ شیعه‌ای این اتفاقات را با اعتقادات خود در تضاد ندیده و در ایمان خود سست نشده است.
بیماری کرونا هم خواهد گذشت؛ البته ان‌شاء‌الله با کمترین تلفات و بیشترین خیرها و سودمندی‌های اجتماعی و مردم ایران باز هم با همان استواری، شور و دلدادگی بر سر ایمان و پیمان خود خواهند ایستاد!
منبع: اندیشه قم
1. شبهه کننده از کجا اثبات کرده است که امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه الشریف) تاکنون برای شیعیان کاری نکرده و شیعیان را به حال خود رها کرده است؟ اولاً همواره احتمال وضعیت بدتر از وضعیت موجود قابل تصور است! ثانیاً هیچ‌گاه نمی‌توان تنها بر اساس ظواهر پدیده‌ها قضاوت کرد. بسا اتفاقاتی که به ظاهر، دردناک و ناگوار است، اما در دل خود خیرها و سودمندی‌های زیادی برای فرد و جامعه دارد؛ ثالثاً حمایت و یاری امام زمان لزوما به معنای این نیست که امور را به صورت فیزیکی، یکسره به سود شیعیان بگرداند؛ از این روی، حمایت امام زمان اگرچه ممکن است در برخی موارد به صورت فیزیکی باشد، اما همواره به صورت معنوی و از طریق بالابردن ایمان و روحیه شیعیان بوده است.
2. نظام عالم بر اساس اسباب و مسببات مادی و معنوی است. این تصور که امام اگر امام است باید هرمشکل پیش آمده را با معجزه و کرامت برطرف کند، تصویر درستی از جایگاه و وظیفه امام نیست. وظیفه امام هدایت معنوی آشکار و پنهان است. انسان‌ها در دل طبیعت به دنیا آمده، می‌زیند و می‌میرند و وظیفه امام، در کنار عقل و علم، هدایت انسان به سوی بهترین سبک زندگی است!
3. وقوع جنگ‌ها، پیدایش برخی از بیماری‌ها، و بسیاری از امور دردناک به دست خود انسان‌ها است و خودشان نیز باید با بازگشت به سنت‌ها و قوانین خداوند امور را اصلاح کنند. این امر، لازمه زندگی در عالم طبیعت و مختاربودن انسان‌ها است.
اگر قرار باشد امور همواره بر خلاف لوازم طبیعی عالم طبیعت و انسان رقم بخورد، اساسا خلقت طبیعت بیهوده خواهد بود. انسان‌ها باید با هدایت عقل و دین راه صحیح زیستن را بیاموزند و برای کمال خود و جامعه خود تلاش کنند. پیامبر و امام جز آموختن معارف و ارزش‌های الهی به انسان‌ها و راهبری آنان تا سرمنزل مقصود وظیفه‌ای ندارند. حتی آنگاه که خود پیامبر یا امام زمامدار جامعه است، باز هم رویدادهای جامعه انسانی به صورت طبیعی و بر اساس سنت‌های تکوینی و تشریعی خداوند به پیش می‌رود.
تاریخ به روشنی گواه است که در زمان رسول خدا و امامان هدی (علیهم السلام) این‌گونه نبوده است که مشکلات، گرفتاری‌ها و رنج‌های مردم با امور خارق العاده سامان می‌یافته است. مسلمانان در ابتدا مجبور بودند به دره‌ها پناه ببرند، به حبشه هجرت کنند، در شعب ابی‌طالب محصور شوند و مشکلات بی‌شمار دیگری را برای حفظ ایمان خود تحمل کنند و در همه این فرار و نشیب‌ها از معجزه و امور غیرعادی حرفی نیست و مسلمانان از پیامبر اکرم (صلّی الله علیه و آله) درخواست معجزه نمی‌کنند. جالب است بدانیم که درخواست معجزه و کرامت از پیامبر و امام بیشتر از سوی کافران و منکران مطرح می‌شده است!
4. برخی از ملحدان چنان سخن می‌گویند که انگار تا پیش از بیماری کرونا هیچ مسلمان یا شیعه‌ای نمرده یا بیمار نشده است و حالا با آمدن کرونا و بیمارشدن یا مردن برخی از شیعیان، مشخص شده که امام و پیامبر معجزه ندارند!
این سخنان بسیار خنده‌آور است! اتفاقاً در طول تاریخ هیچ گروهی به اندازه شیعیان و امامان‌شان از ظالمان ستم ندیده و در رنج و ناراحتی نبوده‌‌اند. در همین ایران عزیز ما قحطی‌ها و بیمارهای همهگیر بسیار وحشتناکی بروز کرده که گاهی تا چندین ملیون انسان را از بین برده است؛ اما هیچ شیعه‌ای این اتفاقات را با اعتقادات خود در تضاد ندیده و در ایمان خود سست نشده است.
بیماری کرونا هم خواهد گذشت؛ البته ان‌شاء‌الله با کمترین تلفات و بیشترین خیرها و سودمندی‌های اجتماعی و مردم ایران باز هم با همان استواری، شور و دلدادگی بر سر ایمان و پیمان خود خواهند ایستاد!
منبع: اندیشه قم
