چرایی پرهیز از خوردن و آشامیدن در ماه رمضان
پرسش :
چرا خداوند از میهمانان خود در ماه رمضان می خواهد از خوردن و آشامیدن پرهیز کنند؟
پاسخ :
درباره روزه ماه رمضان، که از آن در روایات به ماه میهمانی خداوند تعبیر شده است چنان که رسول اکرم صلّی الله علیه و آله و سلم فرموده اند: «هو شهر دعیتم فیه إلی ضیافه الله؛ این ماه ماهی است که شما به میهمانی خدا دعوت شده اید.»[1]
فرق این دو میهمانی (میهمانی انسان ها و میهمانی خدا) در این است که در میهمانی انسان ها، بدن میهمان است و از بدن پذیرایی می شود و چیزی که مورد نیاز بدن هست و بدن از آن لذت می برد، در اختیارشان گذاشته می شود.
اما در میهمانی خداوند، بدن میهمان نیست؛ روح میهمان است. و میهمانی معنوی است؛ فلذا پذیرایی ها هم فرق می کند. خداوند در این ماه از روح انسان پذیرایی می کند؛ چرا که نفس کشیدن های روزه دار را ذکر و تسبیح و خواب او را عبادت، و همه اعمال را مورد قبول قرار می دهد.
چنان که پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلم فرموده اند: در ماه رمضان خداوند عده ای از فرشتگان را مأمور می کند تا برای روزه داران دعا کنند سپس آن حضرت می فرماید: این دعا برای روزه داران، در خواست خیر و خوبی از خداوند است. و باز فرموده اند: جبرییل به من خبر داد که خدای سبحان فرموده، من فرشتگان را برای دعای هیچ کسی موکل نکردم، مگر برای روزه داران.[2]
در میهمانی خدا، بعد از پذیرایی یک ماه، در پایان جایزه و هدایای بسیار عظیمی به آن ها می دهند که تمام هدایای دنیا به اندازه آن یک ماه نمی رسد. آن را هم خداوند سبحان بدون واسطه به بندگان روزه دار عطا می کنند، و می فرماید: «الصوم لی و أنا اجزء به؛ روزه مال من است، و من خودم به روزه دار جزای آن را می دهم.» و آن، بهشت جاویدان که در حضور ملک مقتدر باشد. آن هم، در روز عید سعید فطر عیدی می دهند چنان که شاعر می گوید:
روز عید است و من مانده در این تدبیرم
که دهم حاصل سی روزه و ساغر گیرم
امام سجاد علیه السلام می فرمایند: «و أرجحنا أفضل أرباح العالمین؛ ما سودی در این ماه بردیم، که هیچ تاجری در هیچ گوشه دنیا نبرده است.»[3]
پینوشتها:
[1]. صدوق، عیون اخبار الرضا، ج 1، ص 295، انتشارات اسلامی، وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
[2]. محمد تقی مجلسی، روضة المتقین، ج 3، ص 228، منشورات مکتبه المرعشی.
[3]. صحیفه سجادیه، دعای وداع ماه رمضان.
منبع: اندیشه قم
درباره روزه ماه رمضان، که از آن در روایات به ماه میهمانی خداوند تعبیر شده است چنان که رسول اکرم صلّی الله علیه و آله و سلم فرموده اند: «هو شهر دعیتم فیه إلی ضیافه الله؛ این ماه ماهی است که شما به میهمانی خدا دعوت شده اید.»[1]
فرق این دو میهمانی (میهمانی انسان ها و میهمانی خدا) در این است که در میهمانی انسان ها، بدن میهمان است و از بدن پذیرایی می شود و چیزی که مورد نیاز بدن هست و بدن از آن لذت می برد، در اختیارشان گذاشته می شود.
اما در میهمانی خداوند، بدن میهمان نیست؛ روح میهمان است. و میهمانی معنوی است؛ فلذا پذیرایی ها هم فرق می کند. خداوند در این ماه از روح انسان پذیرایی می کند؛ چرا که نفس کشیدن های روزه دار را ذکر و تسبیح و خواب او را عبادت، و همه اعمال را مورد قبول قرار می دهد.
چنان که پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله و سلم فرموده اند: در ماه رمضان خداوند عده ای از فرشتگان را مأمور می کند تا برای روزه داران دعا کنند سپس آن حضرت می فرماید: این دعا برای روزه داران، در خواست خیر و خوبی از خداوند است. و باز فرموده اند: جبرییل به من خبر داد که خدای سبحان فرموده، من فرشتگان را برای دعای هیچ کسی موکل نکردم، مگر برای روزه داران.[2]
در میهمانی خدا، بعد از پذیرایی یک ماه، در پایان جایزه و هدایای بسیار عظیمی به آن ها می دهند که تمام هدایای دنیا به اندازه آن یک ماه نمی رسد. آن را هم خداوند سبحان بدون واسطه به بندگان روزه دار عطا می کنند، و می فرماید: «الصوم لی و أنا اجزء به؛ روزه مال من است، و من خودم به روزه دار جزای آن را می دهم.» و آن، بهشت جاویدان که در حضور ملک مقتدر باشد. آن هم، در روز عید سعید فطر عیدی می دهند چنان که شاعر می گوید:
روز عید است و من مانده در این تدبیرم
که دهم حاصل سی روزه و ساغر گیرم
امام سجاد علیه السلام می فرمایند: «و أرجحنا أفضل أرباح العالمین؛ ما سودی در این ماه بردیم، که هیچ تاجری در هیچ گوشه دنیا نبرده است.»[3]
پینوشتها:
[1]. صدوق، عیون اخبار الرضا، ج 1، ص 295، انتشارات اسلامی، وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم.
[2]. محمد تقی مجلسی، روضة المتقین، ج 3، ص 228، منشورات مکتبه المرعشی.
[3]. صحیفه سجادیه، دعای وداع ماه رمضان.
منبع: اندیشه قم